Linda
Ik word volgende maand 63 en ik heb mijn eerste tatoeëren op 60-jarige leeftijd. Het is een flitsstuk van een populaire studio in de stad en het is boven mijn buitenste enkel.
Drie maanden later kreeg ik een tatoeage van mijn zonneteken, Waterman, op mijn rechter binnenarm. Toen had ik de zon toegevoegd over de golven. Daarna had ik 6 sterren toegevoegd, van mijn pols tot de binnenkant van mijn elleboog in een vorm van S. Toen ging ik op reis naar Hawaï en stopte bij de plaatselijke tattoo-studio en voegde veel kleine kruissterren en stippen toe om het er etherischer uit te laten zien. Toen kreeg ik swirls toegevoegd om er echt een S van te maken en het samen te trekken en niet eruit te zien alsof het zweefde. Daarna heb ik mijn maan- en stijgende tekens toegevoegd, nog 5 sterren en nog een set wervelingen.
Het is voor mij heel zinvol geworden. Ik werd geadopteerd en de eerste 6 sterren die ik liet tatoeëren waren toevallig 2 weken voordat ik het telefoontje kreeg dat mijn biologische moeder was gevonden. Ik ontdekte dat mijn tweelingzus en ik een halfzus en een halfbroer hebben. Onze moeder is nu 87 jaar oud en ik heb haar 3 keer ontmoet. Ongelooflijk, ze woont 25 mijl van mij vandaan. De avond dat ik voor het eerst mijn biologische moeder belde en hoorde over mijn broers en zussen, zei een vriend die hier was: "Nu begrijp ik waarom je 6 sterren: jij, je tweeling, halfzus, halfbroer, biologische moeder en biologische vader!" Later voegde ik 2 speciale sterren toe voor mijn adoptiemoeder en vader. Ik voeg een foto bij van mijn getatoeëerde onderarm. Hopelijk kun je het goed zien.
De creatie op mijn arm is allemaal mijn eigen werk geweest, beetje bij beetje meer dan anderhalf jaar. In het begin was het een echte schok om een niet-zo-subtiele tatoeage te hebben op een plek waar ik hem elke dag zou zien (die op mijn enkel kan ik bijna niet zien) opmerken) en ik was eerst nogal zelfbewust, maar nu ben ik er erg trots op (vooral sinds ik het ontwerp heb gemaakt) en laat ik graag zien het uit.
Kat
Ik ben een 48-jarige vrouw die altijd al geïnteresseerd was in het krijgen van een tatoeage, maar nooit het lef had of wist wat ik permanent op mijn lichaam wilde krijgen.
Nou, het hebben van een tienerdochter gaf me de "inspiratie" voor mijn allereerste op de rijpe leeftijd van 45 jaar! Een heel eenvoudige tribale zon op mijn linkerschouderblad en ik was verslaafd! Mijn artiest, Rich, zei tijdens onze allereerste sessie tegen me: "Je komt terug. Ik kan het zien!" Onnodig te zeggen dat hij gelijk had! We hebben zojuist het 1e deel van mijn been "mouw" voltooid. Dit gedeelte bestaat uit prachtige, kleurrijke calla lelies en waterspatten verwerkt rond 2 bestaande kanji-personages die Rich al op de buitenkant van mijn been had gedaan. Het volgende gedeelte bevat een rode kardinaal. Ik heb nog niet besloten of het tijdens de vlucht zal zijn of bovenop een boomtak zal rusten. Dit is ook mijn eerste kleurstuk. Ik ben een grote fan van zwart en grijs, maar ik ben dol op mijn kleurrijke bloemen!!
Ik geniet van alles over het tattoo-proces. Mijn artiest heeft mij verteld dat geen enkele andere klant van hem zo nieuwsgierig is of zoveel vragen stelt als ik elke keer dat we een sessie hebben. Ik geniet ervan om te zien hoe hij zich klaarmaakt voor onze sessies, zijn tattoo-machine klaarmaakt en zijn inkten mengt, enz, enz!!! Ik denk dat ik een tattoo "groupie" aan het worden ben!
Roger
Ik kreeg mijn eerste en enige tatoeage afgelopen september op mijn 48e verjaardag. Mijn 53-jarige zus heeft het voor me gehaald. Ze had me een paar jaar geleden verteld dat als ik het patroon ooit zou vinden, ze het voor me zou krijgen. Ik ging terug naar Indiana om te bezoeken met mijn patroon in de hand. Ik keerde terug naar Californië met een vogelbekdier op mijn scheenbeen. Ik ben dol op het vogelbekdier sinds ik 10 jaar oud was. Ik weet dat ik er nooit genoeg van zal krijgen.
Scott
Het is een algemeen geaccepteerd fenomeen. Het vinden van dubbeltjes is een bericht van een geliefde van 'de andere kant'. Ik vind al 9 jaar dubbeltjes, sinds mijn zoon stierf in een vreselijk auto-ongeluk. Ik heb er waarschijnlijk 200! En ze zitten altijd op de gekste plekken. Op de berm van de weg, op een oprit, etc. Ik vind bijna altijd een dubbeltje tijdens een race (ik ben een hardloper). Ik stop om ze op te rapen en ben bijna vertrapt door lopers achter me.
Ik had dit dubbeltje om mijn pols (ik was 48) op een plek die gewoonlijk door mijn horloge wordt bedekt. Het silhouet is van mijn zoon in plaats van FDR. Als ik nu mijn horloge moet verwijderen, vind ik een dubbeltje.
Het maakt me altijd aan het lachen.
Kari
Ik kreeg mijn eerste (en enige!) tatoeage op 51-jarige leeftijd. Ik was van plan om het voor mijn 50e verjaardag te doen, maar het juiste moment kwam niet. Ik ben een oncologieverpleegkundige in een kliniek die patiënten met multipel myeloom behandelt. Het is de leider in de behandeling van dit type kanker en we hebben patiënten van over de hele wereld die naar ons komen voor behandeling, meestal een maand of langer in de stad. We leren onze patiënten en families heel goed kennen en sommigen worden zelfs goede vrienden.
Ongeveer drie jaar geleden kreeg ik een goede band met de vrouw van een van onze patiënten. Op een dag zei ik dat ik voor mijn 50e een tatoeage zou nemen en de vrouw zei dat ze er altijd al een wilde hebben. Vanaf dat moment hadden we het er altijd over om tegelijkertijd onze tatoeages te laten zetten.
Ik ging ze bezoeken in Daytona voor de jaarlijkse "Biketoberfest" motorrally in 2006 en op de zaterdagavond van het evenement nam haar man (mijn patiënt) ons mee naar een tattoo-studio. Mijn kunstenaar tekende zijn interpretatie en het was perfect. Maar hoe goed de voorlopige tekening ook was, de tat is beter geworden dan ik me had kunnen voorstellen. Ik stelde me een paar intense kattenogen voor die door paarse vlammen keken, maar de kunstenaar legde echt vast wat ik wilde portretteren. Op dat moment kon mijn patiënt geen tatoeage krijgen vanwege zijn behandeling, dus vorige week vloog ik naar Daytona om hem te verrassen voor zijn verjaardag en om hem mee te nemen om ZIJN tatoeage te laten zetten! Ik maakte een verklaring goed die ik deed terwijl ik werd getatoeëerd... "Ik zal je hiervoor pakken!" (Ik heb een zeer hoge pijntolerantie, maar er waren enkele keren dat het was behoorlijk ouchy om op die locatie te zijn.) Dus nu hebben we alle drie onze tatoeages en de omstandigheden rond hoe we ze verder kregen, verzegelen onze vriendschap.
Barbara
Ik was 53 toen ik mijn eerste kreeg en zal mijn 61e verjaardag vieren met #4.
Ze hebben allemaal een speciale betekenis voor mij en bevinden zich op plaatsen die niet voor iedereen zichtbaar zijn, omdat ze voor mij heel persoonlijk zijn. Ik ben ook een bruilofts- en evenementenplanner en ik weet niet zeker wat mijn klanten zouden denken van deze oude oma met tatoeages. Toen mijn oudste dochter erachter kwam dat ik een tatoeage had, was ze woedend, niet omdat ik er een had, maar omdat ik het haar niet had verteld! Grappig hoe dat werkt.
Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik mijn lichaamskunst heb en in feite zal mijn verjaardagstatoeage het logo zijn van het hotel waar ik werk in Baja Mexico en mijn baas betaalt ervoor. Ik hou van het La Fonda Hotel en Spa waar ik werk, dus het is alleen maar passend dat ik het voor altijd op mijn lichaam heb gedrukt. Als je geïnteresseerd bent in het zien van mijn body art, stuur ik je graag foto's omdat ik er erg trots op ben.
Sommigen zullen vragen waarom ik zelfs de moeite heb genomen om er een op 53 te krijgen. Nou dat is een makkelijke. Omdat ik dat zou kunnen, bovendien, als ik er een kreeg toen ik 20 was, zou het er nu waarschijnlijk niet zo goed uitzien, maar als ik dood ga, zullen mijn tatoeages er nog steeds heel goed uitzien.
Steven
Ik kreeg mijn eerste [tatoeage] op 56 na een openhartoperatie. Ik dacht waarom nog langer wachten, het leven is te kort om te wachten. Toen ik jonger was, was het huis van mijn familie ingericht in Aziatische decors en hadden we een standbeeld van een gelukkige Boeddha in de woonkamer. Onnodig te zeggen dat het decor verdwenen is, maar de Boeddha is nog steeds bij mij. Mijn zus probeerde het tevergeefs te stelen. In 1969 ging ik naar Vietnam en na een paar maanden schoor ik mijn hoofd kaal en toen ik over straat liep noemde de lokale bevolking me Buddhaman. Ineens had ik een bijnaam die tot op de dag van vandaag is blijven hangen. Op mijn kenteken staat BUDAMON, want dat was alles wat beschikbaar was, dus nu ben ik Buddamon. Mijn beide volwassen meisjes hebben tatoeages. De ene heeft 11, de andere slechts 1, dus het is een familieding geworden.
Jim
Ik wilde je mijn verhaal vertellen over het krijgen van mijn eerste tattoo na 40. Ik kreeg mijn eerste tatoeage toen ik 47 was om mijn twee kinderen te vieren. Daarvoor kwam de gedachte nooit echt bij me op om er een te krijgen.
Mijn eerste tatoeage was een alligator en twee harten - de naam van mijn zoon is Gator (toen 4 jaar oud) en de twee harten waren voor mijn dochter Gracie (3 jaar oud). Zij zijn de liefdes van mijn leven! Het jaar daarop namen de zaken een wending toen mijn vrouw en ik uit elkaar gingen na zes jaar getrouwd te zijn geweest. Het moeilijkste was dat ik mijn kinderen niet elke dag kon zien; om ze welterusten te kussen en voordat ik in de kleine uurtjes van de ochtend naar mijn werk vertrok; veel van de kleine spontane, dagelijkse ervaringen missen.
De volgende tatoeage die ik besloot te nemen, was een tijgergezicht (voor stille kracht en geduld). Toen kwam mijn eerste draak (een koninklijke Chinese blauwe draak) met zijn staart gekruld rond de alligator en harten voor hun bescherming. Toen kwam de tijgerscène op mijn rug, een andere draak (groen) op de andere arm en rug, en terug om de bovenarm van het tijgergezicht in te vullen met een junglescène compleet met een drakenvlieg. Momenteel ben ik bezig om een derde draak (geel) te krijgen met de andere draken en om die bovenarm in te vullen.
De tatoeages hebben me de afgelopen jaren behoorlijk bezig gehouden. Al het werk is gedaan door Scott bij Shoe's Tattoos in Schuylkill Haven, PA. De symboliek van elk heeft de kracht en innerlijke kracht van zichzelf ontmoet als het gaat om mij en mijn kinderen en het omgaan met de ups en downs van het leven. Ik heb veel geweldige mensen ontmoet die verbonden zijn met de tattoo-wereld en het zien van zoveel geweldige tatoeages die worden gedaan, doet me altijd denken aan wat de volgende inkt zal zijn. Ik ben nu 51 en still going strong.
Carla
In 1999, toen ik 53 was, kreeg ik diezelfde dag ernstig medisch nieuws - er kwam een mammogram terug met enkele verontrustende beelden - en ze moesten me opnieuw testen. Mijn dermatoloog vond iets waarvan ze dacht dat het melanoom was, en ze nam een monster om te testen. Beide dingen gebeurden binnen een periode van twee uur op dezelfde dag. Ik moest twee weken wachten tot de huidbiopsie terugkwam en het waren de langste twee weken van mijn leven. Ik besteedde veel tijd aan het nadenken over wat belangrijk voor me was en wat niet - en wat ik nog wilde bereiken.
Toen ik ongeveer twee weken later "alles duidelijk" kreeg over BEIDE medische problemen, had ik het gevoel dat ik de dood onder ogen had gezien en had gezegevierd. Ik heb de "Not Dead Yet Club" opgericht. Een paar van mijn vrienden die soortgelijke momenten van leven en dood hadden meegemaakt en me de emotionele steun gaven die ik in die tijd nodig had, sloten zich ook aan. Ik besloot dat er maar EEN jaarlijkse contributie zou zijn. We moesten allemaal (een jaar van tevoren) beslissen over één ding dat we altijd al wilden doen - maar we hadden ofwel nooit genoeg lef hebben of er aan toe zijn gekomen om het te doen - en het op te schrijven en in een doos te stoppen... en dan te doen het.
De eerste op mijn lijst was een tatoeage. Ik was al minstens 20 jaar van plan om er een te kopen, maar sprak mezelf er altijd van af. Omdat ik een artiest ben, heb ik er zelf een ontworpen en naar de plaatselijke tattooshop gebracht. En op 53-jarige leeftijd kreeg ik mijn eerste - en tot nu toe ALLEEN - tatoeage. Sindsdien heb ik grote en kleine dingen gedaan; sommige hield ik vol, en sommige deed ik maar één keer, maar dat eerste ding - de tatoeage - was het begin van de Celebration of Life voor mij.
juni-
Drie jaar geleden verloor mijn zoon zijn baan en probeerde hij veel verschillende wegen voor werk - maar de loonschaal in Pennsylvania is vrij laag. Toen hij in Delaware woonde, was hij supervisor van een pluimveefabriek en werkte hij parttime voor een tattooshop in Rehoboth Beach. Hij kwam naar me toe en vroeg me om in hem te investeren om een tattooshop te openen - ik stemde ermee in.
In de weekenden werkte ik in de winkel aan de balie voor hem. Ik groeide op in een generatie die zich niet echt identificeerde met tatoeages - maar hoe meer ik hem zag werken - hoe meer ik de kunst ging waarderen. Dus toen ik nog maar 50 jaar oud was, ging ik zitten en kreeg mijn eerste tatoeage. Dus van mijn heup tot mijn knie mijn tatoeage bedekt al mijn spataderen - en ik vind het geweldig - ik hoef tenminste niet meer naar al die paarse lijnen te kijken. Dus nu heb ik een portret op mijn linkerarm, een kwart mouw aan mijn rechterkant en wat berenpootjes op mijn andere been - opnieuw om spataderen te verbergen. Ik ben nu dol op tatoeages!!!
