In Hollywood-spookverhalen zijn de geesten bijna altijd kwaadaardig. Voor dramatische doeleinden zijn de wraakzuchtige geesten bedoeld om de levenden schade toe te brengen, hetzij door ze fysiek aan te vallen of door ze zo bang te maken dat ze uit een raam willen springen.
De realiteit is dat geesten en angstaanjagende verschijnselen onschadelijk zijn... voor het grootste gedeelte. Resterende rondspoken - van het soort dat opnames in de omgeving lijken te zijn - spelen zichzelf gewoon af. Ware geesten, of intelligente spoken, zijn ofwel degenen die zich manifesteren om een boodschap door te geven of zijn gevangen entiteiten die misschien niet weten dat ze dood zijn. Zeer zelden vallen ze echter mensen aan.
Er zijn bekende gevallen of fysieke aanvallen, met name de Bell Witch beklijvend en de entiteit die kwelde Esther Cox in Amherst, Nova Scotia. Maar deze zijn meestal geclassificeerd als poltergeist verschijnselen, die waarschijnlijk voortkomen uit het onderbewustzijn van de betrokken persoon of personen.
Dus kunnen geesten aanvallen? Denk aan de volgende gevallen:
Geslagen door een geest
Hoe zou je het vinden om zo uit je slaap gewekt te worden? "Op een nacht werd ik gewekt door een gewelddadige klap op de linkerkant van mijn gezicht", zegt Aliszabeth, "als [met] iemands open hand." Aliszabeth op dacht eerst dat het haar "grappende" zus was, maar zag toen op de klok dat het 01:27 uur was, en haar zus sliep in een ander Kamer. En de aanval was nog niet voorbij. "Ik voelde zo veel aan mijn haar trekken dat het mijn hoofd in het rond schudde. Toen begon mijn donzen dekbed naar beneden te worden getrokken, of zo voelde het tenminste." Aliszabeth wilde schreeuwen, maar voelde zich verlamd. De geest wilde blijkbaar haar aandacht. Aliszabeth hoorde toen een vrouwenstem zeggen: "Luister naar me... Luister naar me..." en de smeekbeden vervaagden in de duisternis.
Nare kleine geest
Maria Anna A. voelde ook de klap van een spookachtige hand in 2005 in het huis van haar tante in Batangas, Filippijnen. Haar aanval werd voorafgegaan door een waarneming van de vermeende aanvaller. Mary Ann was aan het ontspannen op de schommelbank van haar tante toen ze een klein meisje in een rode jurk uit de voordeur van haar tante zag gluren, en toen de peuter besefte dat Mary Ann haar zag, dook ze naar binnen. Mary Ann nam aan dat het het kind van een bezoeker was, maar toen ze keek, was er niemand in het huis behalve haar tante en het slapende kind van haar tante, dat geen rood droeg.
Mary Ann deed het incident af als haar verbeelding en ging terug naar de schommel voor een middagdutje. 'Uitputting en koele wind brengen me in een diepe slaap', zegt ze, 'alleen om gewekt te worden door een harde klap van een kleine hand. Toen ik mijn ogen opendeed, verwachtte ik het kind van mijn tante te zien. Ik was geschokt om niemand bij mij te vinden!"
Van de trap geduwd
Een klap krijgen is één ding, en van een trap worden geduwd waar je mogelijk je nek zou kunnen breken, is iets heel anders. Toch is dat wat er gebeurde met Melanie S. in 1982 in het restaurant van Gentleman Jim (nu Ashley's of Rockledge) in Rockledge, Florida. Het restaurant stond erom bekend dat het werd achtervolgd door de geest van een vrouw die in de jaren twintig op de nabijgelegen spoorlijn was vermoord. Melanie was daar op een dubbele date met vrienden en hoopte een glimp op te vangen van iets buitenaards. "We zagen de lamp boven de saladebar de hele nacht continu zwaaien", zegt ze. "dus we waren tevreden en voelden dat we waar voor ons geld hadden gekregen."
Melanie zou echter al snel meer krijgen dan waar voor haar geld. "Toen we ons klaarmaakten om de trap af te gaan, zei ik tegen mijn date om voor me te komen omdat ik bekend stond als een kluns en niet van de trap wilde vallen", zegt Melanie. "Dus ze kwamen allemaal voor me. We maakten allemaal grappen over de geest en voelden ons behoorlijk speels. Terwijl we de trap afgingen, voelde ik een enorme duw tegen mijn rug en viel van de trap, terwijl mijn geweldige metgezellen opzij gingen om me te laten ga in mijn eentje naar beneden." Toen ze de trap weer opkeek, kon Melanie duidelijk zien dat er niemand achter haar was geweest die had kunnen schuiven. haar... niemand leeft, dat wil zeggen.
De struikelende geest
Cassie B. ook een vervelende ervaring gehad op een trap. Zij en haar man bezochten het huis van zijn oudere broer tijdens de kerstvakantie. Haar schoonbroer had haar gewaarschuwd dat het in huis spookte, wat ze niet erg vond omdat ze eerder in spookhuizen was geweest. Maar toen onthulde hij dat de geest graag mensen van de trap duwde!
En ja hoor, de geest stelde niet teleur. "Ik kwam de trap af om mijn man te zoeken, toen ik plotseling het gevoel had dat iemand mijn voeten onder me vandaan duwde. Uiteindelijk viel ik van de eerste vier trappen", zegt Cassie. "Iedereen kwam aanrennen om te controleren of ik in orde was. Ze vroegen me wat er was gebeurd, en ik zei dat het voelde alsof iemand mijn benen onder me vandaan duwde en ik gewoon van de trap viel."
De wraak van Charlie Hartwell
Zo zeldzaam als spookaanvallen zijn, op een trap worden geduwd is een van de meest voorkomende gebeurtenissen, en een aantal mensen geeft ook aan het gevoel te hebben gewurgd te worden. Dit gebeurt meestal 's nachts. Char meldt dat dit zijn vader overkwam toen ze in een huis in Pepperell, Massachusetts woonden - een plek die ze lang als spookachtig beschouwden. De familie dacht dat het de geest was van de oude Charlie Hartwell, een boer die ooit op het terrein woonde en stierf bij een brand.
De familie had een aantal vreemde incidenten: onverklaarbaar gebons op de muren en deuren; Tv's, radio's en lichten gaan vanzelf aan en uit; gereedschap wordt vermist en verschijnt weer; schuifdeuren die vanzelf opengaan om de hond uit te laten; verlichting in de schuur, waar geen elektriciteit is; en meer.
"Onze geest Charlie vond het om de een of andere reden leuk om mijn zus bang te maken, en hij mocht mijn vader echt niet", zegt Char. "Op een keer sliep hij en hij zei dat hij iets bovenop hem voelde en toen begon het hem te wurgen! Mijn vader kon niet opstaan en begon te huilen omdat hij zo bang was. Hij hield zijn kruis vast dat hij droeg en begon te bidden en toen ging het weg."
Shadow At The Inn
Roger had een close call met een schaduwpersoon waarvan hij voelde dat hij hem probeerde aan te vallen - en dit was midden in de middag! In 1967 was Roger een student die in de zomer werkte in een groot motel in Downingtown, Pennsylvania. Roger woonde met een aantal andere werknemers in een oud stenen huis een paar kilometer verderop, waar naar verluidt een brute moord had plaatsgevonden.
Het was een heldere, zonnige zaterdagmiddag toen Roger in zijn slaapkamer een dutje probeerde te doen. "Ik herinner me de gebeurtenissen duidelijk", zegt Roger. "Ik keek op mijn klok en het was 1 uur 's middags toen ik op mijn bed ging liggen en mijn ogen sloot. Onmiddellijk werd ik rood van extreme angst toen ik mijn ogen opendeed. Toen kwam uit de muur, op deze heldere en zonnige dag, een zwarte schaduwman met uitgestrekte armen naar mij toe. Zijn vorm veranderde lichtjes toen hij de muur verliet en naar me toe dreef. Het was een volle torso van ongeveer zes voet lang. Ik slaakte een zucht en sloot weer even mijn ogen. Ik opende ze weer en het dreef nog steeds naar me toe, de armen uitgestrekt alsof het me wilde stikken! Ik was verlamd van angst en slaakte nog een en luidere snik. Het kwam tot binnen drie tot vier voet van mij... dan verdwenen."
De lachende aanvaller
Een lezer die de naam HauntedMichigan gebruikt, meldt ook een aanval door een schaduwpersoon, dit gebeurde in 2008 in een casino in Michigan. Ze logeerde in het casinohotel met haar twee kleine kinderen en haar broer en zijn vrouw. "Ik werd rond 3.30 uur 's ochtends wakker met het gevoel van een druk op mijn zij, die me een beetje naar beneden duwde", zegt ze. "Ik dacht dat het misschien een van mijn dochters was die me naar beneden duwde. Ik tilde mijn arm op om te proberen wat er bovenop me lag af te duwen. Ik voelde iets substantieels, maar zeker niet een van mijn kinderen.
"Ik begon bang te worden. Ik lag op mijn zij, dus draaide ik mijn hoofd naar mijn rechterschouder om een glimp op te vangen van wat er bovenop me lag. Ik zag een grote, donkere trechter zonder substantiële vorm. Ik hoorde een spottend gelach. Ik worstelde tevergeefs. Ik besloot de entiteit te laten weten dat ze van me af moesten in de naam van Jezus Christus. De trechter raakte plotseling het plafond en verdween."
de afstraffing
Wat is er angstaanjagender dan aangevallen te worden door een onzichtbare entiteit? Een van je kinderen wordt aangevallen door een onzichtbare entiteit. Dat is wat er enkele jaren geleden gebeurde, volgens Yolanda, die met haar vier kinderen in een gewoon huis met vier slaapkamers in Germantown, Pennsylvania woonde. Op een avond, rond 10.30 uur, was Yolanda alleen thuis met haar 14-jarige dochter, Tiffany, die diep in slaap was in de achterkamer. "Ik liep naar de badkamer en op de weg naar buiten zag ik dat haar deur een klein beetje op een kier stond", zegt Yolanda. "Ik schonk er geen aandacht aan en ging terug naar mijn slaapkamer en ontspande me, totdat ik werd opgeschrikt door haar deur die luid dichtsloeg. Ik schreeuwde haar naam twee keer en kreeg geen antwoord."
Toen begon de verschrikking. "Voordat ik van het bed kon opstaan, hoorde ik haar schreeuwen: 'Ga van me af!' Ik rende haar kamer binnen en trof haar in het donker aan, bevend en bevend. Ik vroeg haar wat er was gebeurd en ze zei dat iemand haar sloeg. Ze had overal schrammen op haar armen. Ik wist dat er niemand in het huis was, behalve wij tweeën."
Yolanda verhuisde al snel haar familie uit dat huis - een plek waar ze later hoorde waar vijf mensen een overdosis drugs hadden genomen in die achterkamer.
