Jane Fonda keert terug naar speelfilms met een hoofdrol in de romantische komedie, "Schoonmonster." Fonda schittert als Viola Fields, een onlangs ontslagen high-powered tv-journalist die ontdekt dat haar enige echte zoon (Michael Vartan) verliefd is op een uitzendkracht genaamd Charlie (Jennifer Lopez). Dit past niet goed bij de controlerende moeder die besluit dat ze op alle mogelijke manieren van de nieuwe vriendin van haar zoon af moet.
INTERVIEW MET JANE FONDA ('Altviool'):
Hoe was je relatie met je eigen schoonmoeder?
Ik heb er drie gehad en ze waren allemaal geweldig. Wauw!
Terug voor de camera komen moet een emotionele ervaring voor je zijn geweest.
De verhuisdag was de eerste dag dat ik na 15 jaar daadwerkelijk voor een camera stond, de kostuum- en make-uptest die iedereen doet. Voordat de camera voor de eerste test draaide, liet Robert Luketic iedereen stil en zei: Welkom terug mevrouw Fonda, en ik huilde dat ik zo ontroerd was.
Heb je Viola gebaseerd op iemand die je kent?
Mijn favoriete ex-man, Ted Turner (lacht). Ik weet dat dat misschien heel raar klinkt, maar ik had het voorrecht om 10 jaar met Ted Turner door te brengen en te praten over overdreven, schandalig, ik bedoel, elke dag met Ted is als, oh mijn god, ik kan niet geloven dat hij dat net zei of deed Dat.
Hij is de enige persoon die ik ken die zich meer moest verontschuldigen dan ik heb gehad. Hij is een absolute giller en hij is schandalig en hij mist enige zelfcensuur. En tegelijkertijd is hij buitengewoon lief en ik had nog nooit iemand zoals hij gekend. Dus toen ik de kans kreeg om altviool te spelen, was het alsof ik toestemming had om overdreven te zijn, omdat ik wist hoe dat eruit zou kunnen zien. Ik bedoel dat niet te zeggen, want het heet Monster-in-Law dat hij een monster is. Ik ben gek op de man. Ze waren dol op hem en waren goede vrienden. Weet je wat ik zeg? Het is net, ga er helemaal voor, ga voor de hekken.
Hoe was het om met Jennifer Lopez te werken? Was het iets zoals je had verwacht?
Ik was bang dat die schuur een diva zou zijn, maar dat zag ik in ieder geval helemaal niet. Ze was professioneel. Ze was op tijd. Ze kende haar regels. Ze is erg slim. We konden het geweldig met elkaar vinden. Ik heb haar niet zo goed leren kennen omdat ze het zo druk heeft. De tijd dat ze tussendoor op de set kon blijven, kostten we veel tijd om te praten en van elkaar te genieten. Het was leuk.
Wat zou je personage zeggen als ze Jane Fonda zou ontmoeten?
Wat een interessante vraag. Shed zegt waarschijnlijk: Kom hier, en Shed stapt waarschijnlijk buiten de camera's en zegt: Hoe was hij in bed? (Lachend) Woensdag gerecht. Ik denk dat Viola gefascineerd zou zijn door mijn leven en we zouden veel hebben om over te praten. Wat zou ze me in het openbaar vragen? Hetzelfde soort dingen die je me vraagt. Slimme vragen.
Waarom stopte je 15 jaar geleden met alles?
Het was een lijdensweg geworden. Ik was van binnen niet gelukkig als vrouw en ik ontkende het en was een beetje afgesneden van mijn emoties. Ik leefde op wilskracht en het is erg moeilijk om creatief te zijn als je op wilskracht leeft.
Mijn laatste twee of drie films waren gewoon een kwelling en ik zei: ik wil niet meer bang zijn. Toen ontmoette ik Ted Turner en dat hoefde niet. En toen Ted en ik uit elkaar gingen, heb ik vijf jaar aan mijn autobiografie geschreven, dus 15 jaar lang ben ik onder de radar geweest, extreem gelukkig, [en] heb ik het helemaal niet gemist. Toen werd mij dit personage van Viola Fields aangeboden en ik heb nog nooit iemand zoals zij gespeeld. Ik ging gewoon, wat een giller! Ik ben zo anders dan 15 jaar geleden. Ik leef niet meer in mijn hoofd. Eens kijken of dit weer een vreugdevolle ervaring kan worden. En het was.
Wat zijn uw zorgen over leeftijd en Hollywood en waar u in past?
Ik ben realistisch. Hollywood is niet zo vriendelijk voor oudere vrouwen. Ik heb mijn carrière gehad. Im niet op zoek naar een carrière te recreëren. Als ik van tijd tot tijd de kans krijg om weer leuke personages te spelen, zou dat geweldig zijn. Maar ik ben een beetje opgelucht dat ik op een punt ben waar, Hé, als je me wilt, prima. Als je dat niet doet, prima. Het kan me niet schelen. Het is niet wie ik ben.
Hoe is het voor jou geweest om weer in de schijnwerpers te staan?
Mijn leven is al vele, vele decennia open voor het publiek en beoordeeld en ik sta al 15 jaar onder de radar. Ik heb het boek geschreven omdat ik tot enig begrip in mijn leven ben gekomen en wat de thema's zijn, en ik wist dat het mensen zou helpen als ik het eerlijk zou schrijven. Ik vond het leuk dat ik, ongeveer op het moment dat het boek uitkwam, deze film kon maken die grappig was, en dat is niet waar mensen me mee associëren - ook al heb ik veel komedies gedaan.
Het was alsof ik de laatste paar maanden wist dat er een muur van publieke controle op me af zou komen en je moet gewoon je lendenen omgorden, maak je klaar. Je zegt gewoon, oké, nog een dag verder. Rekening. Ongeveer half juni is het voorbij.
PAGINA 2: Jane Fonda over etterende vijandelijkheden, haar autobiografie en "Barbarella"
Pagina 2
Uw hernieuwde opkomst heeft een aantal van deze etterende vijandelijkheden weer doen oplaaien. Hoe ga je daarmee om?
Ik krijg regelmatig brieven van Vietnamveteranen, zo ontroerend, dat ze me vergeven. Dat ze begrepen dat ik deed wat ik moest doen. Ze deden wat ze moesten doen en dat was een soort ontmoeting in het midden nu na 30 jaar. Het maakt me blij omdat het laat zien dat er genezing plaatsvindt.
Er zijn ook veel veteranen die nog niet hebben kunnen genezen en voor wie ik de bliksemafleider ben. Ik begrijp waarom er woede is over Vietnam, en dat zou ook zo moeten zijn. Er werd tegen ons gelogen, we werden bedrogen door een reeks administraties. Het was een oorlog die nooit had hoeven plaatsvinden en het is erg moeilijk om je woede tegen je eigen regering te uiten en ik werd een bliksemafleider en dat moet ik toegeven. Ik hoop op tijd, met de tijd, dat mensen die kerels kunnen genezen. Het was niet mijn oorlog. Ik heb ze daar niet naartoe gestuurd. Ik heb niet gelogen. Ik probeerde er gewoon een einde aan te maken.
Hoe moeilijk was het proces van het schrijven van je autobiografie?
Niet moeilijk toen ik eenmaal de beslissing had genomen om het te doen. Ik dacht: oh god, maar het wordt zo moeilijk om over dit of dat te schrijven. En toch, toen ik begon te schrijven, toen ik bij die passages kwam waarvan ik dacht dat het moeilijke passages zouden zijn, was het, ik weet het niet, alsof er een engel op mijn schouder zat en het kwam gewoon. Het was gemakkelijk om te schrijven. Het was gemakkelijk om over mijn huwelijken en mijn echtgenoten te schrijven zonder de schuld te geven of te roddelen. Je moet je leven bezitten. Je moet de verjaringstermijn bezitten en er verantwoordelijkheid voor nemen als je boos bent en je ouders de schuld geeft en al dat soort dingen.
Wat doet schrijven creatief met je?
Het schrijven van je leven is uniek als een ervaring en ik schreef in lagen. Ik zou beginnen met wat ik het meest had, toen deed ik dit, toen deed ik dat, toen deed ik dit. Dan kom je wat later terug en zeg je: Dit is wat ik echt deed. Dan kom je even later terug om te zeggen: Dit is hoe ik me voelde. Dan kom je terug en zeg je: Dit is waarom ik het deed. En ik merk, althans voor mij, dat ik altijd moest zeggen: wat voelde ik? want je kunt alles wegnemen, maar je kunt niet wegnemen hoe iemand zich voelde en wat dat met hem deed. En ik dacht dat als het boek gaat resoneren met andere mensen dat is waar ik heen moet, en dat is iets heel transformerend.
Nu is het andere interessante ding wanneer ik een probleem zou tegenkomen, ik zou gaan tuinieren. Met mijn handen in de modder en dingen verbouwen is erg therapeutisch voor mij. Of ik hak bomen om. Ik heb een ranch in New Mexico en ik probeer er paden voor vrij te maken zodat ik kan rijden.
Is er een film die je hebt gezien die je leven heeft veranderd?
Nou, veel van mijn vaders films hadden een enorme impact op mij toen ik opgroeide. Grapes of Wrath, Young Abe Lincoln, 12 Angry Men, Oxbow Incident. Ik bedoel, ze hebben echt veel van mijn karakter gevormd en ik denk dat ze ook veel van zijn karakter vertegenwoordigden. Anders dan dat, nee. Boeken hebben openbaringen in mijn leven veroorzaakt, maar ik kan geen films bedenken.
Hoe is de branche veranderd sinds u gestaag werkte?
Ik zal je één groot verschil vertellen waar ik een hekel aan heb. 15 jaar geleden en meer kon je een film maken en dus deed het het eerste weekend niet geweldig? Het zou een paar weken hebben om wat leven te krijgen en wat benen en mond-tot-mondreclame te krijgen, en jonge acteurs zouden beginnen op te vallen. Het zou tijd hebben. Als je dat eerste weekend niet haalt, proost je tegenwoordig. Dat is zo eng en het geeft jonge acteurs geen kans om een aanhang op te bouwen. Het andere is, technologisch gezien, toen ik 15 jaar geleden stopte met het maken van films, waren er zelfs geen mobiele telefoons. Er waren geen digitale camera's, er waren geen videodorpen, weet je, niets van dit alles... We hadden zulke junkets, maar dit is als een goed geoliede machine. Alles is veel gelikter.
En hoe zou Barbarella eruit hebben gezien in CGI?
Wat is CGI? Als ik nu naar die film kijk, wat ik met veel plezier doe, was de charme van Barbarella de jerryrigged kwaliteit ervan. We hadden niets van dat spul. De engelen vliegen daar schrijf ik een hele scène over in het boek. Niemand had ooit gevlogen zonder kabels. Dat was het leuke eraan.
