Openbaar vervoer kan een enorme kostenbesparing zijn voor forenzen, maar dat betekent niet dat het goedkoop is. Bussystemen hebben aanzienlijke kapitaal- en bedrijfskosten waarmee rekening moet worden gehouden bij het ontwerpen van systemen voor openbaar vervoer.
Kapitaalkosten
Voor het gemiddelde lokale vervoersbedrijf vormen busaankopen het grootste deel van alle kapitaalkosten: de vaste kosten die nodig zijn om een project van de grond te krijgen. De kosten van elk voertuig zijn afhankelijk van verschillende kenmerken, waaronder de grootte en de fabrikant, maar de belangrijkste factor is meestal het soort aandrijfsysteem dat de bus gebruikt.
Dieselbussen zijn het meest voorkomende type bus in de Verenigde Staten en ze kosten ongeveer $ 550.000 per voertuig (volgens: een onderzoek uit 2016). Bussen op aardgas worden steeds populairder en kosten iets meer dan voertuigen op diesel. Hybride bussen, die een benzine- of dieselmotor combineren met een elektromotor, net als een Toyota Prius, zijn veel duurder dan aardgas- of dieselbussen. In 2011 gaf het transitsysteem van Greensboro, North Carolina, $ 714.000 uit aan elk van zijn hybride voertuigen. Elektrische bussen zijn de duurste op de markt en kosten ongeveer $ 800.000 per voertuig. Vanwege hun
Transitbureaus betalen meestal de volledige kosten van elke bus vooraf, in plaats van geld te lenen zoals mensen vaak doen als ze een auto kopen. De federale overheid betaalt een groot deel van de kosten voor busaankopen, terwijl de rest van het geld afkomstig is van staten, lokale overheidsinstanties en lokale vervoerssystemen. Aangezien er zelden schulden worden afgelost, zijn de aanschafkosten van een bus per jaar gelijk aan de aanschafprijs gedeeld door de gebruiksduur van de bus, die doorgaans 12 jaar is.
Operatie kosten
Naast het betalen voor de bus, moeten vervoersbedrijven ook betalen om de bus te laten rijden. Gewoonlijk hebben we het over de bedrijfskosten per inkomsten-uur - hoeveel kost het om een bus een uur lang te laten rijden? De bedrijfskosten verschillen per stad; sommige zijn relatief hoog ($ 215 per uur in New York City en $ 195 per uur in San Francisco), terwijl andere vrij laag zijn ($ 110 per uur in Dallas en $ 90 per uur in San Diego).
Van deze kosten bestaat het grootste deel uit de lonen en secundaire arbeidsvoorwaarden van de werknemers - ongeveer 70 procent. Naast chauffeurs hebben vervoersbedrijven monteurs, supervisors, planners, personeelszaken en andere administratieve medewerkers in dienst. Sommige transitsystemen, waaronder Honolulu en Phoenix, proberen geld te besparen door: uitbesteden aan particuliere exploitanten. Ondertussen opereren New York City, Los Angeles, Houston en vele andere steden rechtstreeks.
Als je bedenkt hoe duur het is om bussen te besturen, kunnen de kosten om elke passagier te vervoeren behoorlijk hoog zijn als de voertuigen redelijk leeg zijn. Als een bus bijvoorbeeld in de loop van een uur slechts zes personen vervoert, kan het vervoersbedrijf gemakkelijk $ 20 kosten om elke passagier te vervoeren. Aan de andere kant zou een volle bus die 60 mensen per uur vervoert het reisbureau slechts twee dollar per passagier kunnen kosten, een bedrag dat vergelijkbaar is met een typisch bustarief.
Brandstofkosten vormen ook een belangrijk onderdeel van de bedrijfskosten van een douanevervoersysteem. De prijs van diesel en elektriciteit fluctueren in de tijd; aan de hand van historische gemiddelden hebben wetenschappers echter vastgesteld dat elektrische voertuigen gedurende hun hele levensduur goedkoper zijn in gebruik dan dieselvoertuigen. Elektrische bussen hebben ook minder onderhoud nodig, omdat ze nooit olieverversing of filtervervanging nodig hebben. Dit alles in overweging nemend, een 2016 Studie aan de Columbia University plaatste de levensduurkosten van een elektrische bus op $ 1,18 miljoen en de levensduurkosten van een dieselbus op $ 1,35 miljoen.
