De elektrische systemen en bijbehorende bedrading op klassieke motorfietsen zijn relatief eenvoudig. Door de jaren heen zijn de basisconfiguraties veranderd om bijvoorbeeld solid-state-systemen in de ontstekingssystemen te gebruiken, maar over het algemeen zijn de bedrading en systemen consistent gebleven.
Naarmate motorfietsen ouder worden, hebben de elektrische systemen vaak reparaties of soms volledige vervanging nodig. Hoewel elektrische systemen over het algemeen betrouwbaar zijn, zal ouderdom zijn effect hebben op de draden zelf op plaatsen waar sprake is van constante beweging - de kabelboom als het van het frame naar de koplamp gaat, is een typisch voorbeeld.
De bedradingsverbindingen ontwikkelen na verloop van tijd vaak oxidatie, wat leidt tot slechte connectiviteit en uiteindelijk falen. Bovendien kunnen door trillingen draden breken, vooral waar een draad in een connector wordt gevoerd (dit komt door een concentratie van spanning op dat punt).
Het vervangen van een enkele draad of connector kan voldoende zijn om een specifiek probleem te repareren of op te lossen, maar als dit met een aantal items gebeurt, is het misschien tijd om de fiets volledig opnieuw te bedraden. Een ander voor de hand liggend moment om de volledige bedradingssystemen te vervangen, is tijdens een restauratie, omdat de toegang tot de verschillende componenten en draden veel gemakkelijker is.
Herbedrading
Om een motorfiets volledig opnieuw te bedraden, moet de eigenaar of monteur aanzienlijke eerdere ervaring hebben, of op zijn minst het vermogen om een schematisch bedradingsschema te lezen. Als alternatief kan de monteur een vervangend harnas kopen als deze beschikbaar is voor een bepaald merk/model. Om een kabelboom te maken en een fiets volledig opnieuw te bedraden, heeft de eigenaar wat nodig basisgereedschappen zoals:
- Draadknippers/strippers
- Krimptang (vaak onderdeel van hetzelfde handgereedschap als de snijder/stripper)
- Soldeer
- Soldeerbout
- Soldeerflux
- Multimeter
Draad
De meeste motorfietsen gebruiken ofwel 18 swg. (standaard draaddikte) of 20 swg. koperdraad geïsoleerd met plastic. Deze draadtypes zijn algemeen verkrijgbaar bij autowinkels. De plastic isolatie is verkrijgbaar in meerdere kleuren, maar de monteur moet proberen waar mogelijk de originele kleuren en maten te repliceren. Als de draadkleuren moeten worden gewijzigd ten opzichte van de kleuren die op een schema staan vermeld, moet de monteur een aantekening maken voor toekomstig gebruik (print een kopie van het schema af en schrijf eventuele wijzigingen erop).
Elektrische connectoren
Alle draden hebben aan elk uiteinde een connector, behalve het type verbinding waarbij een blote draad in een contactdoos wordt geduwd (dit is zeldzaam). Als de fiets opnieuw wordt bedraad, is het niet essentieel om de originele stijl of het type connector te gebruiken, behalve wanneer de connector op een speciale stekker of schakelaar past.
Daarom zijn voor de meeste herbedradingstaken generieke connectoren acceptabel. De generieke connectoren hebben typisch een geïsoleerd gedeelte en zijn van de krimpvariant; veel monteurs geven er echter de voorkeur aan om de isolatie te verwijderen, de draad in de connector te solderen en vervolgens zowel de connector als de draad voor een korte afstand te bedekken met krimpkous.
Harnas wikkelen en scheren
Met meerdere draden die van het ene uiteinde van de motorfiets naar het andere lopen, zouden fabrikanten doorgaans: hebben de draden in een bundel gewikkeld en ze vervolgens aan elkaar geplakt met isolatietape (doek of plastic).
Dit werd gedaan om de draden een extra mate van isolatie te geven en ook om ze te beschermen tegen slijtage. Sommige fabrikanten gebruikten plastic schijven voor dezelfde doeleinden. Er zijn echter moderne alternatieven beschikbaar, zoals een gespleten plastic flexibele buis die gemakkelijk verkrijgbaar is bij auto- of elektriciteitswinkels.
Updates
Zoals eerder vermeld, is de ontstekingssystemen op motorfietsen zijn het meest opnieuw ontworpen op motorfietsen, gaande van een basis mechanisch bediende set contactpunten tot volledig elektronische condensatorontlading. Maar ook de opwekkings- en rectificatiesystemen zijn in de loop der jaren aanzienlijk verbeterd.
De oudere ontwerpen vroegen om een zenerdiode om de spanning te regelen die wordt geproduceerd door een dynamo en een gelijkrichter om wisselstroom om te zetten in gelijkstroom (zoals opgeslagen en gebruikt door de batterij).
Modernere ontwerpen, zoals geïntroduceerd voor in massa geproduceerde motorfietsen in de jaren 70 en jaren 80 door de Japanners, gebruikten spanningsregelaars die een rotor gebruiken met een interne veldspoel en een interne gelijkrichter.
Het belangrijkste voordeel van dit ontwerp is dat wanneer de regelaar merkt dat de batterij bijna leeg is, er maximale stroom door de veldspoelen kan stromen, waardoor de lading binnen een vooraf gedefinieerd bereik wordt gemaximaliseerd.
Als de monteur de bedrading volledig vervangt, moet hij of zij overwegen het elektrische systeem bij te werken met: ontlaad ontsteking, solid state regulator gelijkrichters, high output dynamo's en converteren naar 12 volt van 6 volt waar van toepassing.
