Deze samenvatting van oorlogsfilms belicht de belangrijkste oorlogsfilms die aan het begin van het nieuwe millennium zijn uitgebracht -- films die een belangrijke bijdrage aan het genre van oorlogsfilms, dat zich in de collectieve tijdsgeest groef, en de scenario's die van invloed waren Hollywood.
Deze oorlogsfilm over Irak over een Explosive Ordinance and Disposal (EOD)-expert in Irak richt zich op een soldaat die probeert de meest wrede wapens te verslaan die door de opstandelingen worden gebruikt: de IED. Gevuld met nagelbijtende spanning, geweldige optredens en eersteklas productiewaarden, dit Beste Oscar-winnaar sleurt je mee in de spanning en laat nooit meer los.
Deze Errol Morris-film uit 2008 beschrijft de marteling en het misbruik in de Abu Ghraib-gevangenis in Irak, en onderzocht wat er gebeurde en waarom het gebeurde. Deze documentaire slaagde er ook in een aantal sleutelfiguren uit de gevangenis te interviewen, waaronder Lynndie Engeland, een soldaat die berucht werd gemaakt door foto's van haar met een riem vast aan die van een Iraakse gevangene nek. (Haar opmerkingen die haar acties rechtvaardigen, zijn behoorlijk schokkend.) Als de film is afgelopen, blijven er veel vragen onbeantwoord - maar de kijker is er zeker van dat dit schandaal veel hoger in de commandohiërarchie is gekomen dan door het publiek werd erkend op groot.
Deze film uit 2010 volgt Battle Company gedurende 15 maanden in de Korengal-vallei, terwijl ze proberen de vuurbasis Restrepo te bouwen en later te verdedigen. Een intense film die des te levendiger werd in het besef dat dit een echte strijd is; hoewel de gevechtsstijl die wordt afgeschilderd als chaotisch en verwarrend, niet bekend is bij de meeste Amerikaanse filmkijkers. Misschien wel een van de beste films ooit gemaakt om het echte leven vast te leggen chaos van oorlog: Soldaten die niet zeker weten waar ze moeten vuren, een vijand die zelden wordt gezien en een burgerbevolking die in het midden zit. Geregisseerd door Tim Hetherington (een oorlogsjournalist die in 2011 in Libië werd vermoord) en Sebastian Junger (auteur van "The Perfect Storm" en "War"), de film is gemaakt met diepe overtuiging en liefde voor het onderwerp materiaal.
"Zero Dark Thirty" is misschien wel het voorlaatste verhaal van Afghanistan. Het verhaal van de CIA-officieren die Bin Laden en de Navy SEAL-inval in Pakistan volgden die hem uiteindelijk vermoordde, de film is donker, ruig en super intens. Ook al weten we hoe het afloopt, het is nog steeds een film die de kijker vastpakt en niet meer loslaat. (Deze film staat op onze lijst voor) beste Special Forces-films.)
Deze documentaire die voormalig minister van Defensie Donald Rumsfeld interviewt, is krachtiger voor wat het niet krijgt dan voor wat het doet. Wat het niet krijgt is een nuchter, contemplatief, doordacht interview uit Rumsfeld. In plaats daarvan lijkt Rumsfeld het een leuk moment te vinden, en dat hij erg slim is in het woordspel dat hij gebruikt om elke verantwoordelijkheid voor de oorlog in Irak. De voor de camera geïnterviewde Rumsfeld lijkt niet in staat, of niet bereid, te accepteren dat iets over de oorlog in Irak niet volgens plan verliep. Voor de duizenden Amerikaanse soldaten die stierven onder het voorwendsel van 'massavernietigingswapens', is het een woedende houding.
Het ongelooflijke verhaal van het overleven van een enkele Navy SEAL die het opneemt tegen een veel grotere vijandelijke troepenmacht nadat zijn kleine team van vier man wordt ontdekt tijdens een geheime missie, "Enige overlevende" is een van de geweldige verhalen over gevechten en overleven die voortkomen uit het conflict in Afghanistan. Het is ook een van de geweldige All-time Last Stand oorlogsfilms.
"Amerikaanse sluipschutter", de Clint Eastwood-bewerking van het boek van Chris Kyle over de meest succesvolle sluipschutter van het Amerikaanse leger is deels kinetische en intense actiefilm over de oorlog in Irak en deels case study van hoeveel een man kan volhouden; in de film dient Kyle als een absorberend verzamelapparaat voor horror, trauma en alle andere afschuwelijkheden die oorlog kan oproepen.
Zijn vermogen om de gruwel van oorlog te ervaren en het gewoon "diep van binnen te verpletteren" lijkt eindeloos te zijn... totdat het dat niet is. (Je kunt je voorstellen dat 150 levens nemen -- zoals het aantal doden dat het leger hem formeel toeschrijft -- of 250 levens nemen, zoals voorgesteld om het werkelijke aantal te zijn, zou dat soort effect op een man hebben.) De film is niet perfect -- het biedt geen introspectie naar de oorlog in Irak op zich, maar het is op zijn minst introspectief in de effecten van 'hard soldaten'. Bradley Cooper doet geweldig werk het uitbeelden van Kyle.
"Korengal" is de documentaire vervolg op "Restrepo", en het is net zo krachtig en verbazingwekkend en opwindend als het origineel. Eigenlijk had filmregisseur Sebastian Junger veel overgebleven beeldmateriaal na het maken van "Restrepo" en besloot een tweede film te maken. Hoewel er thematisch niet veel nieuws wordt gedeeld, doet de schat aan overgebleven materiaal je afvragen waarom hij sommige van deze bekroonde beelden niet in de eerste film heeft opgenomen. Gevuld met intensieve gevechtsscènes, filosofische infanteristen en beraadslagingen over het voeren van een onmogelijke oorlog, is dit een van de beste oorlogsdocumentaires die is gemaakt.
Deze film is een van de beste oorlogsfilms over zelfmoordmissies ooit gefilmd. Het vertelt het waargebeurde verhaal van een contingent Britse soldaten op een afgelegen basis in Afghanistan die vast komen te zitten in een mijnenveld. In eerste instantie wordt slechts één soldaat geraakt. Maar dan, in een poging om die soldaat te helpen, wordt een andere soldaat geraakt. Dan een derde, dan een vierde. En zo gaat het verder. Ze kunnen zich niet bewegen uit angst om op een mijn te stappen, maar toch worden ze omringd door hun kameraden die allemaal schreeuwen van de pijn en smeken om medische hulp. En natuurlijk, zoals vaak gebeurt in het echte leven, werkten de radio's niet, dus ze hadden geen gemakkelijke manier om terug te bellen naar het hoofdkantoor voor een medische evacuatiehelikopter. Er zijn geen vuurgevechten met de vijand, alleen soldaten die vastzitten in verschillende posities die niet in staat zijn om te bewegen uit angst om een mijn te laten ontploffen - toch is het een van de meest intense oorlogsfilms die je ooit zult zien.
Deze PBS-documentaire vertelt een deel van het verhaal waar niet vaak over wordt verteld Vietnam: Het deel aan het einde waar we verloren. Het verhaal vertellen van de laatste dagen in Saigon terwijl Amerikaanse functionarissen tegen de klok racen -- en de op handen zijnde invasie van Noord Vietnamezen -- om zichzelf en hun Zuid-Vietnamese bondgenoten te evacueren, nu de sociale orde begint af te brokkelen en de plannen beginnen... uit elkaar vallen. Deze film heeft het brein van een doordachte documentaire, maar het tempo en de intensiteit van een actiefilm van hoge kwaliteit.
