De zoon vormt de kern van de Cubaanse muziek; het is een typische Afro-Cubaanse muzikale vorm, verwijzend naar zowel een zang- als een dansstijl. Zoon betekent 'geluid', maar het is het gemakkelijkst om de betekenis ervan te zien als 'het basislied'. Hoewel er de vroege sporen zijn van zoon daterend uit de 16e eeuw, modern zoon verscheen voor het eerst in het oostelijk deel van Cuba aan het eind van de 19e eeuw.
Zoon als basis van salsa
Misschien wel de belangrijkste bijdrage van Zoon Cubano is de invloed ervan op de hedendaagse Latijns-Amerikaanse muziek. Zoon wordt specifiek beschouwd als de basis waarop salsa is gemaakt. Het geluid van de zoon leeft vandaag in zijn verschillende incarnaties, van traditioneel tot modern. Zoon kan de basis zijn van vandaag salsaHoewel je ze naast elkaar beluistert, kan het moeilijk zijn om de bekende, lyrische Cubaanse vorm te herkennen.
Stijging naar populariteit
Rond 1909 bereikte de zoon Havana, waar in 1917 de eerste opnamen werden gemaakt. Dit markeerde het begin van zijn expansie over het hele eiland en werd het meest populaire en invloedrijke genre van Cuba.
De internationale aanwezigheid van de zoon is terug te voeren tot de jaren 1930 toen veel bands door Europa en Noord-Amerika toerden, wat leidde tot Ballroom-aanpassingen van het genre, zoals de Amerikaanse rhumba.
De instrumenten
De vroege zoon orkest was een trio bestaande uit claves, een percussief stel houten stokken; maracas, een percussieve set shakers en een gitaar.
tegen 1925, zoon orkesten waren uitgebreid met een tres, een soort zessnarige gitaar gemodelleerd naar een Spaanse akoestische gitaar, en bongo-drums. De basis zoon evolueerde tot twee vocalisten, de een speelde claves, de ander speelde maracas, een tres, bongo's, een guiro en een bas.
In de jaren dertig hadden veel bands een trompet ingebouwd, en werden septetos, en in de jaren 1940 werd een groter type ensemble met conga's en piano de norm, toen bekend als a conjunto.
De lyrische kwaliteit
Zoon speelde de functie van het vertellen van het nieuws van het platteland. Tot de fundamentele Spaanse componenten behoren de vocale stijl en de lyrische poëzie van de nummers. Het oproep-en-antwoordpatroon was gebaseerd op de Afrikaanse Bantu-traditie.
Zoon zangers zijn over het algemeen bekend als: soneros, en het Spaanse werkwoord zo dichtbij beschrijft niet alleen hun zang, maar ook hun vocale improvisatie.
Cubaanse muziek raakt Broadway
Een van de meest duurzame zoon liedjes, "El Manicero', wat 'The Peanut Vendor' betekent, is geschreven door een jonge pianist uit Havana, Moises Simon. In 1931 bracht bandleider Don Azpiazu het nummer naar Broadway, herschikt in een rhumba-stijl, waarvan al bekend was dat het bij de Amerikaanse smaak paste. Het was dit nummer dat de wereldwijde rage voor Latijns-Amerikaanse muziek begon.
Heropleving van Son Cubano
In 1976 vormde een groep Havana-studenten een zoon conserveringsgroep genaamd Sierra Maestra, wat resulteerde in een nieuwe golf van interesse in oude, traditionele liederen uit de Cubaanse muziekcultuur.
In de jaren '90 bracht de muzikale sensatie Buena Vista Social Club de rage opnieuw op gang voor zoon en ging door met het verkopen van een miljoen albums, waardoor ook de carrières van een groot aantal oudere muzikanten die dachten dat hun muzikale dagen voorbij waren, nieuw leven werden ingeblazen.
