Top 8 jazzpianoalbums

Jelly Roll Morton: Library Of Congress Recordings

Er zijn een aantal albums die uitlichten Jelly Roll Morton’s genialiteit als zowel solist (de parels) en een bandleider (Jelly Roll Morton 1923-1924). Maar deze plaat met zowel muziek als interviews is een waar pareltje. Daarin liet Jelly Roll Morton zien dat een stoutmoedige lyrische benadering van de piano mogelijk was, een stijl die sindsdien groten van Art Tatum tot Diana Krall heeft beïnvloed.

Het album werd opgenomen door Alan Lomax op een acetaatblokfluit in 1938, slechts een paar jaar voordat Morton stierf. Volgens Richard Cook en Brian Morton,

Library of Congress Recordings is een "virtuele geschiedenis van de geboorteweeën van de jazz zoals het gebeurde in het New Orleans van de eeuwwisseling."

Voor degenen die geneigd zijn om in het 'diepe gedeelte' van de jazzpiano te duiken, is deze 'best of'-compilatie een waardevol startpunt.

Art Tatum's pure snelheid en vloeiendheid op de pianotoetsen komt tot uiting in nummers als "Too Marvelous For Words" en "I've Got The World On A String." Het is waarschijnlijk beter om gewoon naar deze plaat te luisteren in plaats van erover te lezen het. De impact ervan is evident.

Count Basie: The Complete Atomic Basie

Zoals Richard Cook en Brian Morton schreven in de derde editie van: The Penguin Guide To Jazz op CD, dit album "misschien wel de laatste geweldige Basie-plaat."

Opgenomen in 1957 met Thad Lewis, Frank Wess en Eddie "Lockjaw" Davis in de blazerssectie en Eddie Jones en Sonny Payne als verankering van de ritmesectie, is deze plaat de definitie van de stijl van het late bigband-tijdperk. Functies van "The Kid From Red Bank" Graaf Basie wild swingend terwijl Jones een subtiel soort coolheid naar "Duet" brengt.

Neal Hefti's arrangementen zijn overal perfect van toon en Davis' explosies van tijd tot tijd voorkomen dat de plaat vervalt in lounge hagedis doldrums. Door en door een schitterende plaat.

De gigantische collectie die zich uitstrekt Duke Ellington's opnames met Columbia zijn natuurlijk geweldig, net als zijn sessies met Coltrane en zijn vele 'suite'-opnames. Maar, nummer voor nummer, dollar voor dollar, er is geen betere set dan dit.

Met Jimmy Blanton op bas en Ben Webster op sax bevat deze plaat ook grootheden als Barney BigardJohnny Hodges en Billy Strayhorn.

Om jazzpiano te kennen, moet je Ellington kennen. Dit is de plek om te beginnen.

Bud Powell: The Amazing Bud Powell, Volume 1

Ooit uitgevonden door Jelly Roll Morton, verfijnd door Art Tatum en vervolgens naar de muziektent gedragen door Count Basie en Duke Ellington, arriveerde de jazzpiano aan het begin van de bebop.

Bud Powell was een sleutelspeler in de overgang van jazzpiano van big band naar bop, en deze plaat belichaamt die evolutie. Met zijn opruiende spel en fascinerende ritmische en harmonische taal is Bud Powell echt "geweldig".

Bill Evans: De complete Riverside-opnames

Bill Evans veranderde het gezicht van de jazzpiano op een onmetelijke manier. Een gevoelige en zachtaardige man, zijn melodische sensitiviteit was zo acuut dat het was alsof hij bij elke noot zijn hart op zijn mouw droeg.

Hij maakte tussen 1956 en 1963 zoveel hoeksteenopnames voor Riverside dat het moeilijk is om er een te kiezen. Dus waarom zou je ze niet allemaal hebben?

Hier is het bizarre verhaal achter deze 60 minuten durende concertopname. Het eerste jazzconcert in de Köln Opera, het werd gepromoot door een 17-jarige en uitgevoerd op een ondermaatse piano door een speler die veel pijn had door een rugblessure. Het begon ook op het late uur van 23.30 uur en ging voor een ticketprijs van $ 1,72 USD.

Toch waren Jarretts solo-expedities briljant bombastisch en vaak vol brute kracht en energie.

Een briljante pianist die hij was, Monks grootste bijdrage aan de jazz was als componist en hier is waar het allemaal begon. Van de aanstekelijke swing van "Humph" tot de grillige melodie van "Who Knows", Monk volgde Bud Powell als een van de grootste muziektenten tot vernieuwers van de bop.