De menselijke stem kan een krachtig instrument zijn, zoals blijkt uit deze beroemde jazz- zangers. Al sinds de tijd van de vroege jazz en swing hebben jazzvocalisten en instrumentalisten elkaars frasering en melodische opvattingen beïnvloed. Variërend van raspend tot glad, van het overbrengen van poëtische teksten tot wartaal gebrabbel, jazzvocalen voegen een extra laag textuur en complexiteit toe aan uitvoeringen.
Hier is een korte lijst van geweldige jazzzangers die je kennis laten maken met de wereld van vocale jazz.
Louis Armstrong, vooral bekend om zijn trompetspel, was ook een getalenteerde jazzzanger. Zijn warme, raspende stem verrukte het publiek, net als zijn vaak humoristische scatzang. De vreugde die Armstrong in zijn muziek bracht, zorgde er mede voor dat hij werd beschouwd als de vader van de moderne jazz.
Johnny Hartman: 13 juli 1913 - 15 september 1983
De carrière van Johnny Hartman bereikte nooit het hoogtepunt dat zijn talenten rechtvaardigden. Hoewel hij opnam met Earl Hines en Dizzy Gillespie, werd hij vooral bekend door het album
Frank Sinatra begon zijn carrière tijdens de schommel tijdperk, zingen met Tommy Dorsey's big band. Gedurende de jaren veertig verwierf hij een grote populaire aanhang en begon hij te spelen in muziekfilms, zoals: Het gebeurde in Brooklyn en Take Me Out voor het balspel. In de jaren zestig was Sinatra lid van de 'Rat Pack', een groep zangers waaronder Sammy Davis, Jr en Dean Martin die op het podium en in films optraden. Gedurende de volgende decennia trad Sinatra uitgebreid op en nam het best verkochte albums op.
Ella Fitzgerald: 25 april 1917 - 15 juni 1996
De vocale virtuositeit van Ella Fitzgerald evenaarde die van bebop muzikanten. Ze ontwikkelde een unieke scat-zangstijl en kon veel instrumenten met haar stem imiteren. Tijdens een carrière van bijna 60 jaar, verblufte Fitzgerald het publiek met haar benadering van zowel jazz als populaire liedjes. Haar vocale timbre en techniek blijven ongeëvenaard.
Lena Horne kreeg haar start als lid van de koorlijn bij de Cotton Club, een beroemde jazzclub in New York. Ze was in de jaren veertig in verschillende films te zien. Echter, verergerd door het racisme in de filmindustrie, verschoof ze naar een carrière van zingen in nachtclubs. Ze zong met jazzmuzikanten als Duke Ellington, Billy Strayhorn en Billy Eckstine en speelde ook populaire muziek.
Nat “King” Cole: 17 maart 1919 – 15 februari 1965
Nat "King" Cole werkte oorspronkelijk als jazzpianist, maar werd in 1943 vooral na zijn optreden bekend als jazzzanger van "Strek je recht en vlieg naar rechts." Zijn muziek werd beïnvloed door de Afro-Amerikaanse volksmuziektraditie en vroege vormen van rock n' rollen. Met zijn zachte en aanlokkelijke baritonstem won Cole populariteit bij een groot publiek. Hoewel zijn lange carrière vol obstakels was als gevolg van racisme, overwon Nat "King" Cole hindernissen om als een gelijke te worden beschouwd met zijn blanke tegenhangers in die tijd, zoals Frank Sinatra en Dean Martin.
Sarah Vaughan: 27 maart 1924 – 3 april 1990
Sarah Vaughan begon haar carrière voor Ella Fitzgerald in Harlem's Apollo Theatre. Al snel trokken haar talenten bandleider Earl Hines aan - een prominente figuur in het swingtijdperk vlak voordat bebop in de mode kwam. Ze was de pianiste van Hines, maar het werd duidelijk dat ze even begaafd was als jazzzangeres. Later trad ze toe tot de band van zanger Billy Eckstine, waarin ze een stijl ontwikkelde die werd beïnvloed door bebop-pioniers Charlie Parker en Dizzy Gillespie.
Dinah Washington: 29 augustus 1924 - 14 december 1963
De wortels van Dinah Washington lagen in de evangeliekerk. Toen ze opgroeide in Chicago, speelde ze piano en dirigeerde ze haar kerkkoor. Op 18-jarige leeftijd trad ze toe tot de bigband van vibrafonist Lionel Hampton. Daar ontwikkelde ze een opzwepende vocale stijl waarmee ze veel populaire opnamen maakte in de aderen van jazz, blues en R&B. Naar verluidt een van Aretha Franklin's grootste invloeden, werd de onstuimige persoonlijkheid van Washington doorgevoerd in haar zang.
Nancy Wilson: 20 februari 1937
Nancy Wilson genoot een snelle stijging naar succes. Geïnspireerd door oa Dinah Washington, verhuisde Wilson in 1956 naar New York waar ze saxofonist Cannonball Adderley ontmoette. Ze trok al snel de aandacht van zijn agent en platenlabel (Capitol) en begon een carrière als solo-jazzzangeres. In 1961 nam ze op Nancy Wilson/Cannonball Adderley, waarop haar soulvolle stem te horen was naast Adderley's funky hardbop.
Bijgenaamd 'Lady Day', ontwikkelde Billie Holiday haar vocale stijl om te passen bij de instrumentale stijl van muzikanten zoals saxofonist Lester Young. Haar intieme en kwetsbare zang weerspiegelde haar tumultueuze leven en was de pionier van een donkere, persoonlijke benadering van het zingen van jazz. De vrijheden die ze nam bij het structureren van een melodische frase zetten de standaard voor jazzzangers.
