Biografie van Edith Piaf, Franse zangeres

Edith Piaf (geboren Edith Giovanna Gassion; 19 december 1915 - 10 oktober 1963) was een Franse zangeres, songwriter en actrice. Ze werd beroemd door haar tragische, broeierige ballads, waaronder nummers als 'La Vie en Rose' en 'Hymne à l'amour'. op minder dan vijf voet lang, stond Piaf bekend als "La Mome Piaf" of "The Little Sparrow;" ze wordt nu gevierd als een van de grootste van Frankrijk artiesten.

Vroege leven

Volgens de legende werd Edith Piaf geboren in de straten van Parijs - de volksbuurt Belleville, om precies te zijn - op de koude winternacht van 19 december 1915. Haar 17-jarige moeder was cafézangeres en haar vader was straatacrobaat. Piafs moeder liet haar al snel in de steek en ze werd gestuurd om bij haar grootmoeder van vaderskant te gaan wonen, die mevrouw was van een bordeel. Er wordt gezegd dat Piaf volledig blind was van 3-7 jaar oud, en ze beweerde op wonderbaarlijke wijze te zijn genezen toen de prostituees voor haar baden op een religieuze pelgrimstocht.

In 1929, toen ze een tiener was, verliet Piaf het bordeel en voegde zich bij haar vader als straatartiest, zingend in Parijs en omliggende steden. Op 16-jarige leeftijd werd ze verliefd op een jonge man genaamd Louis Dupont en baarde zijn kind. Helaas stierf hun dochter Marcelle vóór de leeftijd van 2 aan meningitis. Dupont en Piaf kregen ruzie over haar baan - hij vond het niet leuk dat ze een straatartiest was - en de twee gingen uiteindelijk uit elkaar.

Muziek carriëre

Louis Leplee, de eigenaar van een populaire nachtclub in Parijs, ontdekte Piaf in 1935 en nodigde haar uit om in zijn club op te treden. Het was Leplee die haar de bijnaam "La Môme Piaf" (de kleine mus) schonk. Ze nam dit als haar artiestennaam. Leplee instrueerde Piaf in de kunst van het uitvoeren; op haar openingsavond werd ze op het podium vergezeld door de beroemde jazzgitarist Django Reinhardt. Datzelfde jaar nam Piaf haar eerste twee platen op. Een ervan is geschreven door de componiste Marguerite Monnot, met wie Piaf een langdurige samenwerking zou aangaan.

Jaren van toeren brachten haar slechts matig financieel succes, maar ze werd enorm populair als nachtclubact. In 1936 kreeg ze echter opnieuw problemen toen Leplee werd vermoord door gangsters. De moord bracht negatieve aandacht op Piaf en een tijdlang worstelde ze om haar reputatie terug te krijgen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Duitse bezetting van Parijs, maakte Piaf deel uit van het Franse verzet. Ze won op slimme wijze de harten van de hooggeplaatste nazi's, waardoor ze toegang kreeg tot Franse krijgsgevangenen, van wie ze sommigen hielp ontsnappen. Gedurende deze tijd raakte Piaf ook betrokken bij de Franse cabaretscene. Ze werkte samen met artiesten als Jean Cocteau en Yves Montand.

In 1945 schreef Piaf "La Vie en Rose", wat haar werd" kenmerkend lied en een van haar bestverkochte platen. Het nummer werd later opgenomen door Bing Crosby, Victor Young, Louis Armstrong en Grace Jones.

Nadat de Tweede Wereldoorlog was geëindigd, begon Piaf de wereld rond te toeren en verwierf hij internationale bekendheid en populariteit. Ze trad twee keer op in Carnegie Hall en verscheen acht keer in "The Ed Sullivan Show" - een van de meest populaire programma's in Amerika. Na deze tour keerde ze terug naar Frankrijk en trad ze meerdere keren op in de Olympia van Parijs, een van de meest legendarische theaters van de stad, waarmee ze haar erfenis als een van de grootste artiesten van Frankrijk bevestigde.

In 1951 kreeg Piaf een auto-ongeluk met de Franse zanger Charles Aznavour, en haar verwondingen resulteerden in een levenslange verslaving aan morfine en een strijd met alcohol. Ze ging verschillende keren naar de afkickkliniek, zonder veel succes. Piaf's verslavingen maakten het haar moeilijk om op te treden en nieuwe liedjes te schrijven; vanaf dit punt begon haar carrière te lijden.

Priveleven

De ware liefde van Edith Piaf was bokser Marcel Cerdan, hoewel ze nooit getrouwd waren. Cerdan stierf in 1949. Piaf trouwde vervolgens in 1952 met zanger Jacques Pills. Ze scheidden in 1956. In 1962 trouwde Piaf met zanger en acteur Theo Sarapo, die 20 jaar jonger was dan zij. Ze bleven getrouwd tot de dood van Piaf. Onderweg had ze veel andere minnaars.

Dood

Piaf's drugs- en alcoholverslaving bleef verslechteren naarmate ze ouder werd, vooral nadat ze nog twee auto-ongelukken had gehad. In 1959 onderging ze een maagoperatie en enkele jaren later kreeg ze leverproblemen. Piaf ging dood van leverkanker in 1963, in de buurt van Cannes. De datum wordt betwist; er wordt gezegd dat ze eigenlijk op 10 oktober is overleden, maar de officiële datum van overlijden is 11 oktober. Haar man Theo Sarapo was op dat moment bij haar. Piaf werd begraven op de begraafplaats Père Lachaise in Parijs. Tienduizenden fans volgden haar begrafenisstoet naar de begraafplaats.

Nalatenschap

Piaf is de beroemdste chanteuse van Frankrijk. Haar meest populaire liedjes zijn onder meer "La Vie en Rose" (ook de titel van een Academy Award-winnende biopic van de ster), "Non, Je Ne Regrette Rien" en "Hymne A L'Amour." Piaf blijft een geliefde figuur in Frankrijk en Buitenland; haar leven is het onderwerp van verschillende films en tv-specials. Ze beïnvloedde talloze zangers, van klassieke sterren als Francoise Hardy en Jane Birkin tot moderne artiesten als Little Annie en Laetitia Sadier (van Stereolab).

bronnen

• Brett, David. "Vind me een nieuwe manier om te sterven: het onvertelde verhaal van Edith Piaf." Oberon, 2015.
• Burke, Caroline. "Geen spijt: het leven van Edith Piaf." Paragon, 2012.
• Holman, Stacy Jones. "Torch Singing: verzet en verlangen van Billie Holiday tot Edith Piaf." AltaMira Pers, 2007.
• Losley, David. "Édith Piaf: een culturele geschiedenis." Liverpool University Press, 2016.