Als je fantasieën te maken hebben met fietsen door de straten van Parijs, voed je dromen dan met deze soundtrack van prachtige vintage Franse popsongs. Van de fakkelzangers van de muziekzalen uit de jaren dertig tot het bovennatuurlijke chique Yé-Yé meisjes van de jaren zestig en alle flirterige heren die er tussen kwamen, er is echt niets dat erop lijkt.
Begin met deze tien nummers, geliefde klassiekers van het genre.
Dit juweeltje, geschreven door Jean Lenoir en uitgevoerd door Lucienne Boyer (onder tientallen anderen, beide) in het Frans en in vertaling) heeft een zangerige, dromerige melodie die vaak te horen is in Franse muziek dozen. De titel vertaalt zich naar "Speak to Me of Love" en de teksten vertellen over de lieve woordjes die geliefden influisteren elkaars oren, en hoe deze woorden de problemen van de wereld kunnen wegsmelten, zelfs als ze dat niet helemaal zijn oprecht.
Waar je het hebt gehoord: De filmsoundtracks van Casablanca, de bedriegers, en Middernacht in Parijs.
"J'attendrai", wat betekent "Ik zal op je wachten", werd oorspronkelijk in het Italiaans geschreven door Dino Olivieri en Nino Rastelli en riep "Tornerai." De melodie is geïnspireerd op het Humming Chorus uit Puccini's great opera Madame vlinder. De teksten spreken over het wachten op de terugkeer van een minnaar die ver weg is gegaan naar een niet nader genoemde plaats, en het werd een soort volkslied voor jonge stellen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Waar je het hebt gehoord: De filmsoundtracks van de boot en De boog van triomf.
Fréhel was een van de grootste dames van de bal musette, de door accordeon aangedreven voorouder van de moderne discotheek, en dit nummer, geschreven door Vincent Scotto, is een van de meest populaire ooit uit die tijd. Zowel tekstueel als muzikaal verheerlijkt het de zwoele en schandalige dans genaamd de Java, een variant op de wals dat vond dat het paar gevaarlijk dicht bij elkaar danste, vaak terwijl de mannelijke partner beide handen op die van de vrouwelijke partner had derrière.
Waar je het hebt gehoord: De filmsoundtracks van Sarah's sleutel en Charlotte Gray.
Niemand heeft zo'n bijzondere invloed gehad op de geschiedenis van de Franse populaire muziek als de gouden-stemhebbende Edith Piaf. Van alle prachtige liedjes in haar repertoireMaar "La Vie en Rose" ("Life Through Rose-Colored Glasses") is zeker de meest geliefde en best herinnerde, over de hele wereld. Piaf schreef de tekst zelf en de melodie werd geschreven door Louis Guglielmi.
Waar je het hebt gehoord: Soundtracks van tientallen films en tv-shows (vooral die in Frankrijk), waaronder: Sabrina (zowel de klassieker als de remake) en Franse kus, net zoals Er moet iets geven, Stier Durham, WALL-E, De bucketlist, en zoveel meer. Het is ook het titelnummer voor de met een Oscar bekroonde 2007 Edith Piaf Biopic, La Vie en Rose.
Volgens de legende schreef zanger, componist en tekstschrijver Charles Trenet "La Mer" in slechts tien minuten, terwijl hij de tekst op vellen toiletpapier krabbelde terwijl hij in een trein reed. Of het waar is of niet, het is zeker passend: het nummer is lief en grillig en moeiteloos tijdloos. Het is opgenomen in een aantal talen, waaronder 'Somewhere Beyond the Sea' van Bobby Darin, dat het nautische thema draagt ('La Mer' betekent simpelweg 'The Sea'), maar het is geen directe vertaling.
Waar je het hebt gehoord: De filmsoundtracks van Finding Nemo, LA Verhaal, en vele anderen. "La Mer" zorgde ook voor een cruciaal plotpunt in het eerste seizoen van de televisieserie Verloren.
Dit luchtige nummer is gecoverd door artiesten over de hele wereld (inclusief Eartha Kitt en Louis Armstrong), maar de klassieke Franse versie van Yves Montand, wiens decennialange carrière begon toen Edith Piaf hem als beschermeling en minnaar nam, is la crème de la crème. De zachte teksten praten over het populaire thema verliefd worden en de kleine dromen die nieuwe geliefden delen over hun potentiële leven samen.
Waar je het hebt gehoord: De versie van Yves Montand was in de Engelstalige wereld minder populair dan sommige covers, maar het was een grote hit in Frankrijk en is te zien geweest op de soundtracks van veel Franse films en tv-shows, evenals op televisie reclames.
Victor Blackman / Getty Images
"Tous Les Garçons et Les Filles" ("Alle jongens en meisjes") was de eerste grote hit voor de onmogelijk chique Fransen megaster Françoise Hardy, en nadat het een multi-platina single werd in Frankrijk, nam ze het op in verschillende andere talen. De teksten zijn weemoedig, met de jonge verteller die vertelt hoe alle andere jonge mensen verliefd worden en een koppel vormen, in de hoop dat ze snel haar ware liefde zal ontmoeten. Hardy schreef het nummer zelf.
Waar je het hebt gehoord: De filmsoundtracks van Metroland, de verklaring, De dromers, en vele anderen, evenals verschillende tv-shows.
Charles Aznavour is een van 's werelds best verkopende artiesten, met meer dan 100 miljoen verkochte platen, en een Renaissance-man die in meer dan 60 films heeft gespeeld, bedient als ambassadeur bij de Verenigde Naties in Genève, is hij een onvermoeibare pleitbezorger voor zijn voorouderlijk thuisland (Armenië) en neemt hij actief deel aan de Europese politiek. "La Bohème" is een verhaal van jonge geliefden (zijn ze dat niet allemaal?), een kunstenaar en zijn geliefde Boheemse vriendin, een paar decennia later gezien door de ogen van de kunstenaar.
Waar je het hebt gehoord: Meestal in Franse films, zoals L'Anniversaire, Le Coût de La Vie, L'Age des Possibles, en anderen.
"Ik hou van jou... Moi NonPlus" ( "Ik hou van je... me noch") is een van de beroemdste en meest schandalige duetten ooit geproduceerd. De licht absurde teksten zijn geschreven als een gesprek tussen twee geliefden die, laten we zeggen, een verhit moment verkeren. En inderdaad, het gerucht blijft bestaan dat toen mode-icoon Jane Birkin en de legendarische lothario Serge Gainsbourg inderdaad iets aan het doen waren gewaagd terwijl ze het nummer opnamen (hetzelfde gerucht blijft bestaan met een eerdere opname van Gainsbourg en Brigitte Bardot die de hetzelfde nummer, hoewel Gainsbourg het in beide gevallen altijd ontkende, erop aandringend dat hij een lang spelende plaat nodig had om dat de waarheid).
Waar je het hebt gehoord: In een grote verscheidenheid aan films en tv-shows, van De volledige Monty tot Daltry Calhoun, onder andere.
Joe Dassin, de schrijver en vertolker van dit klassieke lied over jonge geliefden (Natuurlijk) die verliefd worden in Parijs (terwijl ze slenteren over de beroemde avenue die de titel toch aangeeft) was eigenlijk een Amerikaan, hoewel zijn ouders Frans waren en het grootste deel van zijn carrièresucces in het Frans populair was muziek. Dit nummer, ook wel bekend als "Aux Champs-Elysées", is overweldigend aanstekelijk en heeft een onweerstaanbaar vintage jaren 70-gevoel.
Waar je het hebt gehoord: De soundtrack van de film voor The Darjeeling Limited, evenals verschillende tv-programma's.
