Alison Krauss is een van de hedendaagse blauwgras muziek's meest productieve bijdragers door de jaren heen en het kan ontmoedigend zijn om erachter te komen waar te beginnen als je net over haar muziek leert. Van haar opmerkelijke werk met haar band Union Station tot samenwerkingen met Robert Plant, de Cox-familie en nog veel meer, heeft Krauss genres doorkruist en verwachtingen getrotseerd, bijna overal waar ze zich heeft gekeerd. Als je een goed voorbeeld van haar jarenlange muziek wilt zonder elk album te hoeven kopen, dan is hier een korte handleiding voor enkele van de beste nummers van Alison Krauss.
"Endless Highway" (van 'I've Got That Old Feeling')
Iedereen houdt van een goed nummer op de weg, en Alison Krauss heeft een aantal nummers opgenomen over het leven onderweg, maar "Endless Highway" is een van de beste. De instrumentale solo's zijn kort en fantastisch, vooral Alison op viool en Jerry Douglas' dobro solo. Haar band is hecht en in zeldzame vorm, en de teksten gaan over het missen van degenen van wie je houdt terwijl je onderweg bent.
Hoeveel uur tot ik hem vasthoud? / Hoeveel dagen voordat we weer op pad gaan? / Eindeloze snelweg, hij weet niet hoeveel ik hem mis / Op weg naar deze weg, op weg naar Tennessee
"Gentle River" (van 'Too Late to Cry')
Dit is misschien wel een van de meest hartverscheurende liedjes die ik ken. Geschreven door bluegrass zanger-gitarist Todd Rakestraw, het deuntje is een heel eenvoudig, rechttoe rechtaan deuntje over het verlangen naar een verloren geliefde. Alison Krauss zingt dit lied met een heel lieflijk, bijna afstandelijk gevoel van verlangen, en trekt het verhaal nog verder naar huis.
Je kunt al je tijd doorbrengen met huilen / Luister hier, ik heb je sympathie niet nodig / Omdat ik mijn leven heb gemaakt om het te leven / Alles wat ik nodig heb is jou hier bij mij
"Daglicht" (van 'Nieuwe favoriet')
Wat opvalt aan dit nummer is de manier waarop Krauss erin slaagt er doorheen te zingen alsof ze letterlijk het daglicht uitzingt. De teksten zijn een mooi gedicht over volwassen worden en dingen leren begrijpen waar je als kind misschien bang voor was.
In mijn gedachten is er een hoek die ik moet omslaan / een geleefde les is een les die ik bij daglicht heb geleerd.
"Let Your Loss Be Your Lesson" (uit 'Raising Sand', met Robert Plant)
Ik zou nalatig zijn als ik geen nummer van Alison's ongelooflijke samenwerking met Robert Plant zou opnemen. Ze viel dit oude rocknummer aan met zo'n oprechtheid en zelfvertrouwen dat het misschien wel een van haar beste vocale uitvoeringen is op Zand ophogen. Natuurlijk doet de gitaarsolo van Buddy Miller het nummer ook helemaal geen pijn.
Nu is ze weg / Ik realiseerde me dat ik het beste dat er is verloor / En mijn trots blijft me vertellen, laat je verlies je les zijn
"Who Can Blame You" (van 'Everytime You Say Goodbye')
"Wie kan u de schuld geven?" is weer een fantastisch liefdesverdrietnummer, dat Krauss zo uitstekend vertolkt. Nogmaals, het is haar eenzame stem en de geweldige instrumentale begeleiding die dit nummer zo goed maken, terwijl ze zingt:
Wie kan je de schuld geven, ook al is je hart niet waar / Als je zegt dat het toch mijn schuld is / Je keert je hoofd af van de tranen die ik heb vergoten / Hoewel je hart niet waar is, wie kan je de schuld geven
"So Long, So Wrong" (van 'So Long, So Wrong')
Dit nummer begint met een donkere en mysterieuze gitaarsolo die plaats maakt voor enkele van Krauss' mooiste momenten als zanger. De zwaar geplukte banjo en rijk gelaagde harmonieën die later in het nummer binnenkomen, drijven het luchthartige liefdesverdriet nog beter naar huis.
Gingen we voor altijd tevergeefs naar het verleden / dachten we dat eeuwigheid echt zou duren?
"Zagen aan de snaren" (van 'A Hundred Miles or More')
Dit oude countrynummer valt zo moeiteloos van de stem en viool van Alison Krauss dat het een van de beste uitvoeringen is die van haar zijn gekomen Honderd mijl of meer verzameling. In het nummer voegen Tony Rice en Sam Bush zich ook bij de toch al geweldige line-up van Union Station voor een aantal uitstekende instrumentale uitvoeringen.
"Ghost in This House" (van 'Forget About It')
Zoals ik hierboven heb vermeld, is Alison Krauss ongelooflijk meesterlijk als het gaat om het zingen van liefdesverdrietliedjes, en "Ghost in This House" is geen uitzondering. Ze zingt over een relatie die zo mis is gegaan dat de twee betrokkenen elkaar niet eens meer erkennen.
Ik ben alles wat er nog over is van twee brandende harten / Die ooit uit de hand liepen / Je nam mijn lichaam en ziel / Ik ben gewoon een geest in dit huis
"A Living Prayer" (van 'Lonely Runs Both Ways')
Misschien is gospel het enige type nummer dat Alison Krauss beter zingt dan liefdesverdriet. Hoewel ze een aantal uitstekende gospelsongs deed met de Cox Family, is "A Living Prayer" een prachtige hymne die ze met absolute oprechtheid en hart brengt.
In Uw liefde vind ik verlossing / Een toevluchtsoord voor mijn ongeloof / Neem mijn leven en laat mij een levend gebed zijn, mijn God tot U
"Love You tevergeefs" (van 'Two Highways')
Nog een ander hartverscheurend nummer, "Love You in Vain", was een van de eerste glimpen van de hoeveelheid talent die Alison Krauss door de jaren heen in haar carrière is komen brengen. Terwijl ze dit nummer heel direct zingt, druipt haar korte vioolsolo in het midden van verdriet en verlangen.
Ik wacht vanavond op je om me te vertellen, hou je nog steeds van me en blijf je? / Mijn hart breekt met elk uur dat voorbijgaat / Laat me alsjeblieft niet tevergeefs van je houden
