Hoewel de originele incarnatie van de band uit de jaren 70 een hoogtepunt bereikte, heeft bijna geen enkele groep ooit meer gedroomd gelijk, KISS overleefde verrassend goed in de jaren '80 door lidmaatschapsveranderingen en stilistische onzekerheid. Volgens de reputatie krijgt het werk van de band uit het begin van de jaren 80 niet veel positieve aandacht, maar over het algemeen krijgt dat verwaarloosde deel van de catalogus van de band is eigenlijk interessanter dan de generieke popmetal waar KISS zich op richtte voor zijn commercial uit het midden van de jaren 80 terugkomen. Hier is een chronologische blik op mijn speel de beste nummers uit het minder aangekondigde maar op één na meest succesvolle decennium van deze legendarische band.
"Ben jij dat?"
KISS heeft veel warmte nodig voor het vrijgeven van veel muzikale pluisjes, vooral tijdens de chaotische periode van eind jaren 70 en begin jaren 80 van veranderende stijlen en personeel. Dit is een band waarvan de reputatie vaak onterecht de kritische ontvangst minimaliseert. Simpel gezegd, dit is een prima gitaar-georiënteerd pop/rock nummer, ongeacht het tijdperk waarin het wordt gehoord, en het feit dat KISS in zijn catalogus zoveel solide, ondergewaardeerde composities zouden genoeg moeten zijn om tegenstanders ervan te overtuigen dat de band verdomd goed is onder alle uitgebreide lagen van vermomming. Minus Peter Criss maar nog steeds met de agressieve gitaar van Ace Frehley, negeert dit nummer behendig disco.
"Naakte stad"
Ondanks alle aanpassingen die KISS aan zijn geluid heeft aangebracht sinds de hoogtijdagen van het midden van de jaren '70, levert dit album uiteindelijk zeer solide, pakkende pop/rock met een zwaarder geluid dan het wordt genoemd. Op "Naked City" presenteert Gene Simmons gepassioneerde, relatief hoge vocalen die passen bij een van zijn beste melodieën uit de carrière van de band. Dit zijn misschien geen levensveranderende dingen, maar de KISS-formule komt luid en duidelijk door op dit zeer luisterbare nummer.
"Morgen"
Paul Stanley stond altijd bekend als het meest popgeoriënteerde lid van KISS, en hoewel hij zijn deel van negatieve aandacht daarvoor, zijn consistente muzikale gevoeligheid is moeilijk te betwisten op een diep albumtrack zoals dit. Tegen die tijd waren Frehley's bijdragen aan het geluid van de band aanzienlijk verminderd, maar zijn krachtige gitaargeluid blijft balans bieden voor een meer toegankelijke muzikale richting. Nu zeker, voor KISS-fans die volhardden in het zien van de band als een echte hardrock-entiteit (als dat zo was) ooit echt in die categorie thuishoorde), moet deze groeiende toegankelijkheid frustrerend zijn geweest en verwarrend. Maar voor muziekfans die op zoek zijn naar premium mainstream rock met voldoende gitaren, is het echt moeilijk om fout te gaan ontmaskerd.
"Donker licht"
Het zou Frehley's noodle misschien koken om deze verklaring te lezen, gezien zijn negatieve kijk op de muziek in kwestie, dit nummer is het meest consistent plezierige van het misleide conceptalbum uit 1981. Hoewel verguisd vanwege te veel afhankelijkheid van orkestratie en een goedkope benadering die eigenlijk neerkomt op te hard proberen te vertakken, is deze plaat niet zo verschrikkelijk als zijn reputatie doet vermoeden. Maar terwijl Een wereld zonder helden verspilt een fatsoenlijke melodie door sentimentaliteit op de neus, de lichte aanraking van Frehley en zijn verschillende songwriting-aanpak op dit nummer werkt opmerkelijk goed om een gedenkwaardige stand-alone te bouwen rocknummer. Het solowerk van de gitarist is inventief en dient als een handig laatste hoera.
"Ik hou ervan luid"
Deze ontzettend plezierige, speelse hardrock ravotten komt het dichtst in de buurt van zwaar metaal de band had tot nu toe geproduceerd, met zijn bombastische gitaarstuwing en zware drums. Het profiteert ook van een veel lagere ernst in benadering die fans beloonde die door de reeks experimentele albumreleases van de band waren blijven hangen. Het is een leuk nummer dat zich onderscheidt van de zwaardere maar saaie deuntjes van de plaat.
"Ik hou nog steeds van jou"
KISS had zeker al eerder ballads geproduceerd, maar dit is waarschijnlijk de eerste echte popmetal van de groep powerballad, een nummer dat altijd afhankelijk is van humeurige, arpeggio-gitaren van Vincent en lichtere zang van Stanley. De pogingen van de zanger tot metal bombast komen een beetje hol over op de snellere stukken van de plaat, maar hier is het huwelijk van langzame tempo's met romantisch verlangen duidelijk een voorbode van KISS' latere succes in de haar metaal beweging van midden tot eind jaren '80. Toch mist Vincents gitaarwerk Frehley's originaliteit, ook al werkt het zeker op een comfortabel niveau van bekwaamheid.
"All Hell's Breakin' Loose"
Ondanks (of misschien op een bepaald niveau vanwege) de belachelijke pose van zowel de videoclip van dit nummer als zijn lyrische bravoure, kwalificeert dit deuntje zich als een unieke hardrockklassieker uit de jaren 80 uit de nieuwe line-up van KUS. Voor de release van 1983 had de band - die nu officieel slechts twee originele leden in Stanley en Simmons bevatte - eindelijk de drastische stap genomen om zijn kenmerkende make-up te verwijderen. Dus Stanley's gedenkwaardige rap-monologen (met zulke hilarische verklaringen als "Hey man, ik ben cool, ik ben the Breeze") komen op gepaste wijze ironisch over en dragen bij aan de algehele kitscherige aantrekkingskracht van de nieuwe KISS geluid. Op dit punt was de overgang van de band uit de jaren 70 naar de band uit de jaren 80 gezaghebbend, zowel ten goede als ten kwade.
"De hemel staat in brand"
Sommige groepen die hun weg vonden naar de popmetalmix hebben zelfs nooit volledig gefunctioneerd als heavy metal bands in de eerste plaats, in plaats daarvan een aparte grond bezettend die hard rock, pop en. vermengt glam rock stijl. Maar KISS heeft altijd blijk gegeven van een soort kameleontisch genie dat de band in staat heeft gesteld een bijna 40-jarige carrière van consistente output en succes te behouden. Gebouwd op een monsterlijke gitaarriff en druipend van het soort seksuele toespelingen dat zou gaan definiëren haar metaal in de komende jaren was dit nummer uit 1984 opportunistisch en slim, net als de band zelf.
"Tranen vallen"
Het bekende rockradio-nietje "Lik het op" is weggelaten uit deze lijst, voornamelijk omdat het in het verleden meer dan genoeg aandacht heeft gekregen, maar het is gepast om dit nummer uit 1985 van Asiel omdat het een van de weinige populaire KISS-nummers uit die tijd is die niet mede is geschreven door componisten buiten de band. Het bevat ook een Stanley-melodie en vocale uitvoering die veel beter presteert dan de ander post-make-upnummer dat hier wordt genoemd om onderscheidend te klinken van de veel generieke hardrock van de punt uit. Zowel "Lick It Up" als "Heaven's on Fire" zijn gerenommeerd als klassiekers uit de jaren 80, maar "Tears" heeft een even memorabele gitaarriff en wringt wat meer emotionele energie van Stanley dan hij hier vaak mee opwekte tijd.
"Reden om te leven"
Hoewel het waarschijnlijk zou moeten worden gediskwalificeerd, simpelweg omdat het een nummer bevat dat mede is geschreven door Diane Warren - zo niet voor de zwaardere overtreding van het presenteren van een nummer met de titel (zonder ironie) "Bang Bang You" - 1987 was zo populair dat het het verdient om op de een of andere manier op deze lijst te worden vertegenwoordigd. Er staan een aantal fatsoenlijke nummers op deze plaat, waaronder het uiterst luisterbare "Ik zal de hel vechten om je vast te houden", maar dit is echt een goede powerballad en vertegenwoordigt Stanley op zijn melodische best als de duidelijke leider van deze versie van de band.
