Hieronder volgt het transcript van Stephen Colbert's comedy-routine tijdens het White House Correspondents' Dinner 2006 (video beschikbaar hier):
Dank u, dames en heren. Voordat ik begin, is mij gevraagd om een aankondiging te doen. Degene die 14 zwarte kogelvrije SUV's voor de deur heeft geparkeerd, kunt u ze alstublieft verplaatsen? Ze blokkeren 14 andere zwarte kogelvrije SUV's en ze moeten eruit.
Wauw! Wauw, wat een eer! Diner van de Witte Huis Correspondenten. Om eigenlijk -- om hier aan dezelfde tafel te zitten met mijn held, George W. Bush, om zo dicht bij de man te zijn. Ik heb het gevoel dat ik droom. Iemand knijp me. Weet je wat? Ik ben een behoorlijk goede slaper; dat is misschien niet genoeg. Iemand schiet me in het gezicht. Is hij echt niet hier vanavond? Verdorie! De enige man die had kunnen helpen.
Trouwens, voordat ik begin, als iemand iets anders nodig heeft aan hun tafels, spreek dan langzaam en duidelijk in uw tafelnummers. Iemand van de NSA komt zo met een cocktail.
Mark Smith, dames en heren van het perskorps, mevrouw First Lady, meneer de president, mijn naam is Stephen Colbert, en vanavond het is mijn voorrecht om deze president te vieren, want we zijn niet zo verschillend, hij en ik. We snappen het allebei. Jongens zoals wij, we zijn geen hersenkrakers op de nerdpatrouille. We zijn geen lid van de factinista. We gaan rechtstreeks uit de darm. Juist, meneer?
Dat is waar de waarheid ligt, hier in de buik. Weet je dat je meer zenuwuiteinden in je darmen hebt dan in je hoofd? Je kunt het opzoeken. Nu, ik weet dat sommigen van jullie zullen zeggen: "Ik heb het opgezocht, en dat is niet waar." Dat komt omdat je het in een boek hebt opgezocht. Zoek het de volgende keer eens op in je buik. Ik deed. Mijn gevoel zegt me dat ons zenuwstelsel zo werkt.
Elke avond in mijn show, The Colbert Report, spreek ik recht uit mijn buik, oké? Ik geef mensen de waarheid, ongefilterd door rationele argumenten. Ik noem het de 'No Fact Zone'. FOX News, ik heb het auteursrecht op die term.
Ik ben een simpele man met een simpele geest. Ik heb een eenvoudige reeks overtuigingen waar ik naar leef. Nummer één, ik geloof in Amerika. Ik geloof dat het bestaat. Mijn gevoel zegt me dat ik daar woon. Ik heb het gevoel dat het zich uitstrekt van de Atlantische Oceaan tot de Stille Oceaan, en ik ben ervan overtuigd dat het 50 staten heeft, en ik kan niet wachten om te zien hoe de Washington Post die morgen zal draaien.
Ik geloof in democratie. Ik geloof dat democratie ons grootste exportproduct is. Tenminste totdat China een manier heeft gevonden om het voor drie cent per eenheid uit plastic te stempelen. Trouwens, ambassadeur Zhou Wenzhong, welkom. Uw geweldige land maakt onze Happy Meals mogelijk. Ik zei dat het een feest is.
Ik geloof dat de regering die het beste regeert, de regering is die het minst regeert. En volgens deze normen hebben we een fantastische regering in Irak opgezet.
Ik geloof in jezelf optrekken aan je eigen laarzen. Ik geloof dat het mogelijk is. Ik zag deze man het een keer doen in Cirque du Soleil. Het was magisch!
En hoewel ik een toegewijd christen ben, geloof ik dat iedereen recht heeft op zijn eigen religie, of je nu hindoe, joods of moslim bent. Ik geloof dat er oneindige wegen zijn om Jezus Christus als je persoonlijke verlosser te aanvaarden.
Dames en heren, ik geloof dat het yoghurt is. Maar ik weiger te geloven dat het geen boter is.
Ik geloof vooral in deze president. Ik weet dat er peilingen zijn die zeggen dat deze man een goedkeuringsscore van 32% heeft. Maar jongens zoals wij, letten niet op de peilingen. We weten dat peilingen slechts een verzameling statistieken zijn die weerspiegelen wat mensen in de 'werkelijkheid' denken. En de realiteit heeft een bekende liberale vooringenomenheid. Dus, meneer de president, let alstublieft niet op de mensen die zeggen dat het glas halfvol is. 32% betekent het glas -- belangrijk om uw grappen goed op te zetten, meneer. Meneer, let niet op de mensen die zeggen dat het glas half leeg is, want 32% betekent dat het voor 2/3 leeg is. Er zit nog wat vloeistof in dat glas is mijn punt, maar ik zou het niet drinken. Het laatste derde deel is meestal terugspoeling. Oke.
Luister, mensen, mijn punt is dat ik niet geloof dat dit een dieptepunt is in dit voorzitterschap. Ik denk dat het gewoon een stilte is voor een comeback. Ik bedoel, het is net als in de film Rocky. Akkoord? De president is in dit geval Rocky Balboa en Apollo Creed is al het andere in de wereld. Het is de tiende ronde. Hij is bebloed. Zijn hoekman, Mick, die in dit geval, denk ik, de vice-president zou zijn, schreeuwt: "Snijd me, Dick, snijd me!" En elke keer als hij valt, zegt iedereen: "Blijf liggen, Rocky! Blijf liggen!" Maar blijft hij liggen? Nee. Net als Rocky staat hij weer op en uiteindelijk verliest hij in de eerste film. Oké, maakt niet uit. Maakt niet uit.
Het punt is dat het het hartverwarmende verhaal is van een man die herhaaldelijk in het gezicht werd geslagen, dus betaal niet aandacht voor de goedkeuringsclassificaties die zeggen dat 68% van de Amerikanen het werk dat deze man doet afkeurt. Ik vraag u dit, betekent dat niet ook logisch dat 68% het werk goedkeurt dat hij niet doet? Denk er over na. ik heb niet...
Ik sta achter deze man. Ik sta achter deze man, omdat hij voor dingen staat. Niet alleen voor dingen, hij staat op dingen, dingen als vliegdekschepen en puin en recent overstroomde stadspleinen. En dat geeft een sterke boodschap af, dat wat er ook met Amerika gebeurt, ze altijd zal terugveren met de krachtigste geënsceneerde foto-ops ter wereld. Het spijt me, ik ben nooit een fan van boeken geweest. Ik vertrouw ze niet. Ze zijn allemaal feit, geen hart. Ik bedoel, ze zijn elitair, ze vertellen ons wat wel of niet waar is of wat er wel of niet is gebeurd. Wie is Britannica om mij te vertellen dat het Panamakanaal in 1914 is gebouwd? Als ik wil zeggen dat het in 1941 is gebouwd, is dat mijn recht als Amerikaan! Ik ben bij de president. Laat de geschiedenis beslissen wat er wel of niet is gebeurd. Hij gelooft woensdag hetzelfde als maandag, wat er dinsdag ook gebeurde. Evenementen kunnen veranderen; het geloof van deze man zal dat nooit doen. FOX News geeft je beide kanten van elk verhaal: de kant van de president en de kant van de vice-president. De voorzitter neemt beslissingen. Hij is de beslisser. De perssecretaris kondigt die beslissingen aan, en jullie mensen van de pers typen die beslissingen op. Maken, aankondigen, typen. Voer een spellingcontrole uit en ga naar huis. Leer je familie weer kennen. Bedrijf de liefde met je vrouw. Schrijf die roman die je in je hoofd hebt. Je weet wel, die over de onverschrokken Washington-verslaggever met de moed om op te staan tegen de regering? Je weet wel, fictie! Het Witte Huis heeft dus personeelswisselingen. En dan schrijf je: "O, ze zijn gewoon de ligstoelen op de Titanic aan het herschikken." Allereerst is dat een verschrikkelijke metafoor. Dit bestuur zinkt niet. Deze administratie stijgt! Als er iets is, zijn ze de ligstoelen op de Hindenburg aan het herschikken! Het is als boksen op een gletsjer. Geniet trouwens van die metafoor, want je kleinkinderen zullen geen idee hebben wat een gletsjer is.obsceen Italiaans gebaar.
). Ik praat gewoon wat Siciliaans met mijn paisan...
John McCain is hier. John McCain, wat een buitenbeentje! Zoek iemand uit welke vork hij voor zijn salade gebruikte, want ik garandeer je dat het geen saladevork was. Deze man had wel een lepel kunnen gebruiken! Er is geen voorspelling van hem. Trouwens, senator McCain, het is zo geweldig om je terug te zien komen in de Republikeinse kudde. Ik heb eigenlijk een zomerhuis in South Carolina. Zoek me op als je gaat spreken op de Bob Jones University. Zo blij dat u het licht hebt gezien, meneer.
Burgemeester Nagin! Burgemeester Nagin is hier uit New Orleans, de chocoladestad! Ja, geef het op. Burgemeester Nagin, ik heet u welkom in Washington, D.C., de chocoladestad met een marshmallowcentrum en een crackerkorst van corruptie uit Graham. Het is een Mallomar, denk ik, is wat ik beschrijf, is een Mallomar. Het is een seizoenskoekje. En natuurlijk mogen we de man van het uur niet vergeten, de nieuwe perschef, Tony Snow. Naam van de geheime dienst: "Sneeuwbaan." Zwaarste klus. Wat een held! Nam de op één na zwaarste baan in de regering, naast natuurlijk de ambassadeur in Irak. Ik heb een paar grote schoenen te vullen, Tony. Grote schoenen om te vullen. Scott McClellan kon niets zeggen als geen ander. McClellan, die graag met pensioen wilde gaan, had natuurlijk het gevoel dat hij meer tijd met de kinderen van Andrew Card moest doorbrengen.
Nu, meneer de president, ik wou dat u de beslissing niet zo snel had genomen, meneer. Ik streed zelf voor de baan. Ik denk dat ik een fantastische perssecretaris zou zijn geweest. Ik heb niets dan minachting voor deze mensen. Ik weet hoe ik met deze clowns moet omgaan. In feite, meneer, ik heb een auditiebandje meegebracht, en met uw toegeeflijkheid, zou ik het op zijn minst een kans willen geven. Dus, dames en heren, mijn persconferentie. BEGIN VAN "AUDITIEBAND"Colbert toont een video van een schijnpersconferentie. Het begint met hem op een podium, terwijl hij het perskorps van het Witte Huis toespreekt. COLBERT: Ik heb een korte verklaring: de pers maakt Amerika kapot. Oké, laten we eens kijken wie we hier vandaag hebben. COLBERT (bedankt verschillende verslaggevers): Stretch! (David Gregory knikt) Sir Nerdlington! (verslaggever knikt) Sloppy Joe! (verslaggever knikt) Terry Lemon Moran Pie! (Terry Moran knikt) Oh, Twijfelende Thomas, altijd een genoegen. (Helen Thomas glimlacht) En Suzanne Mal -- hallo!! (Suzanne Malveaux staart naar Colbert, met een ongelukkige blik. Colbert doet alsof hij een telefoon aan zijn oor en mond houdt "bel me".) VERSLAGLEGER: Zal de vice-president binnenkort beschikbaar zijn om alle vragen zelf te beantwoorden? COLBERT: Die vraag heb ik al beantwoord. Jij (wijst naar een andere verslaggever). REPORTER: Walter Cronkite, de bekende CBS-presentator --COLBERT (onderbrekend): Ah, nee, hij is de voormalige CBS-presentator. Katie Couric is het nieuwe anker van het CBS Evening News. Wel, wel, wat vinden jullie daarvan? Jij, warrige man achterin. Ben je blij dat Katie Couric het CBS Evening News overneemt? DAN RATHER: Nee, meneer, meneer Colbert. Ben jij? (Gelach) COLBERT: Boem! Oh, kijk, we hebben David Gregory wakker gemaakt. Vraag? DAVID GREGORY: Heeft Karl Rove een misdaad begaan? COLBERT: Ik weet het niet. Ik zal het hem vragen. (Colbert wendt zich tot Rove) Karl, let alsjeblieft op! (Je ziet Rove een hart tekenen met "Karl + Stephen" erop geschreven.) GREGORY: Blijft u bij uw verklaring van de herfst van 2003 toen u specifiek naar Karl werd gevraagd, en Elliott Abrams, en Scooter Libby, en je zei: "Ik ben naar al die heren gegaan en ze hebben me verteld dat ze hier niet bij betrokken zijn." Sta je daar achter? uitspraak? COLBERT: Nee, ik maakte maar een grapje! GREGORY: Nee, je maakt het niet af. Je zegt niets! Je stond op dat podium en zei --COLBERT (onderbrekend): Ah, daar heb je het mis. Nieuw podium! Heb hem net vandaag laten bezorgen. Zet je feiten op een rij, David. GREGORY: Dit is belachelijk. Het idee dat je voor ons gaat staan nadat je zo gedetailleerd commentaar hebt gegeven en de mensen die dit zien vertellen dat je op de een of andere manier hebt besloten niet te praten. Je moet --(Colbert wordt gezien terwijl hij naar drie knoppen op het podium kijkt, met het label "EJECT", "GANNON" en "VOLUME." Hij selecteert de "VOLUME" -knop en draait eraan. We zien Gregory's lippen blijven bewegen, maar er komt geen geluid uit.) COLBERT: Als ik je niet kan horen, kan ik je vraag niet beantwoorden. Mijn excuses! Ik moet doorgaan. Terry.
TERRY MORAN: Nadat het onderzoek begon, nadat het strafrechtelijk onderzoek aan de gang was, zei u --
