Geschreven door Romantisch-tijdperk Italiaanse componist Vincenzo Bellini in het voorjaar van 1831 en in première in La Scala in Milaan in december van dat jaar, is "Norma" een tragedie in twee bedrijven die plaatsvinden in 50 voor Christus. Gallië. Het bevat Bellini's kenmerkende lange melodieën en wordt beschouwd als een meesterwerk van het belcanto-genre, dat wordt bepaald door een zeer expressieve zangstijl.
"Norma" bevat ook een van de beste sopraanaria's aller tijden, "Casta diva". Als zodanig wordt de opera beschouwd als een bepalende rol voor operasopranen, waaronder: Maria Callas, wiens debuut als Norma in 1952 in Covent Garden door veel operaliefhebbers wordt beschouwd als een van de beste uitvoeringen van de rol tot nu toe.
Akte 1: Een bijeenkomst van druïden
Bij een heilig bos diep in een bos, verzamelen een aantal Druïden zich rond een altaar om te bidden voor kracht tegen de bezettende Romeinse legers. De hogepriester, Oroveso, leidt hen in hun gebed. Hun ritueel voltooid, de Druïden verlaten het bos. Even later arriveert Pollione, de Romeinse proconsul, met zijn centurio Flavious en vertelt hem dat hij geen houdt langer van Oroveso's dochter, Norma, ook al verbrak ze haar gelofte van kuisheid met hem en baarde hem twee kinderen. Pollione is in plaats daarvan verliefd geworden op een van de maagdelijke tempelpriesteressen, Adalgisa.
Wanneer het heilige bronzen instrument klinkt dat de druïden naar de beboste tempel roept, vertrekken de Romeinen snel. De terugkerende Druïden smeken Norma om hen te steunen in hun plan om tegen de Romeinen te vechten, maar ze vertelt hen dat het nu niet de tijd is voor oorlog. In plaats daarvan zingt ze een gebed voor vrede, in de vorm van de aria "Casta diva', tot de 'kuise maangodin', in de hoop het leven van Pollione te verlengen na visioenen van de nederlaag van de Romeinen. Wanneer Norma vertrekt, stijgt Adalgisa, die onder het altaar heeft gebeden, op om te bidden om kracht om Pollione's avances te weerstaan. Als hij aankomt, geeft ze echter toe aan zijn verzoek en stemt ermee in om de volgende dag met hem naar Rome te reizen, zodat ze kunnen trouwen.
Eenmaal in haar slaapkamer vertrouwt Norma haar bediende toe dat ze bang is dat Pollione van een andere vrouw houdt en dat ze de volgende dag naar Rome vluchten, maar ze heeft geen idee wie deze vrouw zou kunnen zijn. Adalgisa arriveert met een bezwaard hart en zoekt begeleiding bij Norma. Adalgisa vertelt Norma dat ze hun goden ontrouw is geweest omdat ze haar liefde aan een Romeinse man heeft gegeven. Norma, die zich haar eigen zonde herinnert, staat op het punt haar vriend te vergeven, totdat Pollione arriveert om Adalgisa te zoeken. Norma's liefde verandert al snel in woede en Adalgisa beseft wat er is gebeurd. Zich niet bewust van de relatie die tussen Norma en Pollione had bestaan, weigert Adalgisa weg te gaan met haar minnaar vanwege haar extreme loyaliteit aan Norma.
Akte 2: Norma verandert van gedachten
Ze ijsbeert laat die avond naast de bedden van haar kleine kinderen en wordt overmand door de drang om ze te vermoorden zodat Pollione ze nooit kan krijgen. Norma's liefde voor hen is echter te sterk en daarom roept ze Adalgisa op om hen naar Pollione te brengen. Ze zal zijn liefde opgeven zodat Adalgisa met hem kan trouwen en Norma's kinderen als haar eigen kinderen kan opvoeden. Adalgisa weigert, en in plaats daarvan vertelt ze Norma dat ze namens Norma met Pollione zal spreken en hem zal overtuigen om terug te keren naar Norma. Norma is ontroerd door Adalgisa's vriendelijkheid en stuurt haar weg voor de taak.
Terug bij het heilige altaar kondigt Oroveso aan de druïden die zich rond het altaar hebben verzameld aan dat Pollione is vervangen door een nieuwe leider, die veel wreder is, en dat ze zich voorlopig moeten onthouden van in opstand komen om hen meer tijd te geven om hun volgende strijd. Ondertussen is Norma gearriveerd en wacht op Adalgisa's terugkeer. Wanneer Adalgisa eindelijk opduikt, brengt ze slecht nieuws: haar poging om Pollione over te halen terug te keren naar Norma was niet succesvol.
Vol woede gaat Norma naar het altaar en roept op tot oorlog tegen de Romeinen. De soldaten zingen met haar mee, klaar om te vechten. Oroveso eist dat een leven wordt opgeofferd zodat hun goden hen de overwinning zullen schenken. Plots onderbreken de Druïdenwachten Oroveso. Ze hebben Pollione gevangengenomen terwijl ze hun tempel ontheiligden. Oroveso roept Pollione uit als het offer, maar Norma houdt op. Ze trekt haar voormalige geliefde opzij en vertelt hem dat hij zijn vrijheid kan hebben zolang hij zijn liefde voor Adalgisa opgeeft en in plaats daarvan naar haar terugkeert. Pollione wijst haar aanbod af. Uit wanhoop bekent Norma haar zonden aan haar vader in het bijzijn van alle Druïden en biedt zichzelf aan als offer. Pollione kan Norma's welwillendheid niet geloven, en als gevolg daarvan wordt hij weer verliefd op haar. Hij snelt naar het altaar en neemt zijn plaats naast haar in op de offerbrandstapel, waar ze allebei door de vlammen worden verzwolgen.
