Heel wat klassieke rockbands gingen uit elkaar toen een of meer van hun leden de drang kregen om een solocarrière na te streven. De solocarrière van Rod Stewart begon voor zijn periode bij Jeff Beck Group en ging door tijdens en na zijn zes jaar bij Gezichten.
Met een opnamecarrière die begon in 1964 heeft Stewart een grote discografie opgebouwd. Als u geen Stewart-completist bent, kan het kiezen van favorieten ontmoedigend zijn. Voor de eenvoud concentreert deze lijst zich op de top 5 studioalbums uit zijn vrij succesvolle solocarrière.
'Elke foto vertelt een verhaal' - 1971
De focus op Rod Stewart's solocarrière begint vaak nadat Faces in 1975 uit elkaar ging, maar hij was die carrière eigenlijk al begonnen voordat hij bij Faces kwam. Zijn eerste soloalbum, "An Old Raincoat Won't Ever Let You Down", werd uitgebracht in november 1969, vier maanden voor het debuutalbum van Faces.
"Every Picture Tells a Story", uitgebracht in 1971, was Stewart's derde solo-studioalbum en het eerste dat nummer 1 bereikte. Al zijn Faces-bandgenoten steunden hem op dit album.
Belangrijke singles: "Maggie May", "Reden om te geloven", "Je draagt het goed"
'Atlantische oversteek' - 1975
Op het moment dat Stewarts zesde soloalbum uitkwam (in augustus 1975) ging zijn solocarrière op volle toeren en had Faces-gitarist Ronnie Wood al samengewerkt met De rollende stenen. Nadat "Atlantic Crossing" snel naar nummer 1 ging, ging Faces uit elkaar, waardoor Stewart en Wood vrij waren om hun respectievelijke carrièrepaden na te streven.
Artistiek en anderszins betekende dit album een keerpunt voor Stewart: een nieuw label en een nieuw huis, toen hij het Britse belastingtarief van 83% inruilde voor Amerikaans staatsburgerschap en een verblijf in Los Angeles. Geen van de leden van Faces werkte aan dit album, maar er werd wel een back-up gemaakt door de meeste leden van Booker T. en de MG's.
Belangrijke singles: "Zeilen", "The First Cut is the Deepest", "Ik wil er niet over praten"
'Een nacht in de stad' - 1976
Een techniek die goed leek te werken op "Atlantic Crossing" is opnieuw toegepast op "A Night on the Town" met de hardere rocknummers en langzamere, zachtere nummers gescheiden in verschillende groepen. Een van de bekendste nummers waren a Kat Stevens cover ("The First Cut is the Deepest") en een nummer met een thema dat halverwege de jaren 70 niet gebruikelijk was in de mainstream, "The Killing of Georgie (Part I and II)" over de moord op een homoseksuele man.
Nogmaals, een contingent van Booker T. en de MG's zorgden voor back-up, samen met (onder andere) Joe Walsh op gitaar. Dit was Stewart's eerste platina-verkopende (een miljoen) album in de VS.
Belangrijke singles: "Tonight's The Night (Gonna Be Alright)", "The First Cut is the Deepest", "The Killing of Georgie (Part I and II)"
'Foot Loose & Fancy Free' - 1977
Sommigen zullen ongetwijfeld de opname van "FL&FF" op deze lijst in twijfel trekken. Veel critici waren niet tevreden.
Schreef Joe McEwen in de editie van 15/12/77 van "Rolling Stone", "Er zijn veel kinderen in Engeland die er niet om geven wat voor modieuze gauche snuisterijen sieren Rod Stewart's eersteklas Hollywood-huis of wat de exacte voorwaarden (indien aanwezig) van zijn scheiding van Britt Ekland zullen zijn. Ze geven er wel om dat Stewart het contact met hen heeft verloren, niet alleen muzikaal maar ook cultureel." Beoordelaar Stephen Thomas Erlewine schreef een alle muziek beoordeling waarin hij zei dat het album, "was een slappe poging van een steeds zelfgenoegzame Rod Stewart. Met uitzondering van de domme, sleazy 'Hot Legs', zijn geen van de rockers van elkaar te onderscheiden, en deze keer heeft hij geen sterke set ballads om hem te redden."
Maar zeg wat ze willen, het zijn geen critici die albums kopen. Het zijn de fans die deze in grote aantallen hebben gekocht. Het bereikte # 2 in de Billboard LP Top 50, spinde drie singles uit en verkocht meer dan drie miljoen.
Belangrijke singles: "You're In My Heart (The Final Acclaim)", "Hot Legs", "I Was Only Joking"
'Blonden hebben meer plezier' - 1978
Disco was gearriveerd, en hoewel sommige artiesten standhielden met hun gevestigde stijlen, koos Stewart ervoor om met de stroom mee te gaan. Hij was op het hoogtepunt van zijn glamourperiode en droeg veel spandex en make-up. Niet alleen deed "Da Ya Think I'm Sexy?" hit # 1 op de pop-hitlijst, het piekte op # 5 op de zwarte singles-hitlijst, vanwege het disco-succes.
Nogmaals, terwijl critici jammerden, schoven fans hun dollars weg en maakten "Blondes Have More Fun" nog een nummer 1 album voor Stewart en een 4x platina (4 miljoen) verkoper.
Belangrijke singles: "Da Ya Think I'm Sexy?", "Is not Love a Bitch.
