Het is tegenwoordig moeilijk voor getalenteerde vrouwen om hun liedjes op de radio te krijgen, vooral vanwege de obsessie van de mainstream industrie met de hele bro-country beweging. Daarom is het zo'n aangename verrassing om te horen Cam's"Brandend huis" samen met zoveel mindere nummers. Het valt echt op als het op de radio komt.
camera nam een paar minuten om uit te leggen hoe ze dit oprecht persoonlijke lied schrijft. Het is geen vrolijk verhaal, maar het is wel heel echt.
'Het kwam uit een echte droom' camera verklaart. “Ik had dit vriendje weer aan/uit op de universiteit, hij was mijn studieliefde, en de laatste keer dat het eindigde, was ik degene die het beëindigde. En ik deed het niet erg netjes. Weet je wanneer je je meer zorgen maakt om voor jezelf te zorgen, dan voor de ander wanneer je besluit om eruit te komen? En ongeveer een jaar of twee later zou ik hem zien -- een wederzijdse vriend gaf een feestje -- en ik wist dat het een soort van mijn kans was om mijn excuses aan te bieden. En het was niet dat ik weer bij elkaar wilde komen, ik had gewoon het gevoel dat ik nu kon zien dat er genoeg tijd was en dat ik het niet zo goed deed als ik had moeten doen. Dus ik was de avond ervoor in mijn gedachten aan het plannen. 'Oké, ik ga hem een beetje aan de kant zetten, zodat we alleen zijn. En ik zal dit zeggen,' en mijn verontschuldiging aan het plannen. Dus die nacht had ik dat allemaal in mijn hoofd en ik had een droom met een brandend huis met al die mensen eromheen. En de brandweerlieden en zo zeiden: 'Hij is daarbinnen, maar je kunt daar niet naar binnen. Hij is niet te helpen en het huis staat op instorten.' En ik ren toch gewoon door het huis. En hij zit een beetje vast door een balk of zoiets, dus hij kan er echt niet uit. Maar in plaats van weg te gaan om mezelf te redden, ga ik gewoon naast hem liggen en houd hem vast, we sterven samen zodat we niet alleen hoeven te sterven."
Cam's droom leidde uiteindelijk tot het prachtige lied.
En het was zo'n zware droom. Ik herinner me dat ik wakker werd en dacht: 'Wauw, ik heb gewoon veel schuldgevoelens of zoiets', en ik vertelde het aan mijn co-schrijver, Tyler Johnson, en hij herhaalde mijn droom min of meer in een paar zinnen en hij had deze gitaar deel. Het was zo cool, zoals, meteen! En toen had hij dit couplet waar we zo dol op waren en we hebben er zelfs een kleine demo van opgenomen naast een vuur met dit knetterende geluid erin. En we lieten het aan Jeff (Bhasker) zien, de uitvoerend producent - en hij is de hele tijd onze songwriting-mentor geweest - en hij zei: 'Dit is een geweldig nummer! Ik wil jullie helpen het af te maken. En hij hielp met het bedenken van dit refrein met deze melodie en dit concept en het slaapwandelgedeelte is gewoon het idee dat je alleen in je dromen bij deze persoon kunt zijn. Alleen zo kun je dingen oplossen. Het kwam op zo'n coole manier samen, en zo'n echt nummer hoefde niet overgeproduceerd te worden of zo. Alleen de emotie ervan was er gewoon in deze kale opstelling.”
