Top 40 is een term die veel gebruikt wordt in de muziekwereld. Het wordt over het algemeen gebruikt als een label voor mainstream popmuziek, vooral zoals gespeeld op de radio. Lees verder voor de geschiedenis en de rol van Top 40 in de wereld van de popmuziek.
De oorsprong van de Top 40
Vóór 1950 was radioprogramma's anders dan wat het nu is. Meest radiozenders brokken programmering uitzenden - mogelijk een soap van 30 minuten, dan een uur muziek, dan 30 minuten nieuws, enz. Veel van de inhoud werd elders geproduceerd en verkocht aan het lokale radiostation. Lokale pophits werden niet of nauwelijks gedraaid.
In het begin van de jaren vijftig begon een nieuwe benadering van het programmeren van muziek op de radio. De Nebraska-radiozender Todd Storz wordt gecrediteerd met het uitvinden van het top 40-radioformaat. Samen met zijn vader Robert kocht hij in 1949 het Omaha-radiostation KOWH in Omaha. Hij merkte op hoe bepaalde nummers keer op keer werden gespeeld op lokale jukeboxen en kreeg een sterk positieve reactie van klanten. Hij creëerde een op muziek gericht top 40-formaat dat de meest populaire nummers vaak speelde.
Todd Storz was een pionier in het onderzoeken van platenwinkels om te bepalen welke singles het populairst waren. Hij kocht extra stations om zijn idee voor een nieuw formaat te verspreiden. Tegen het midden van de jaren vijftig bedacht Todd Storz de term "top 40" om zijn radioformaat te beschrijven.
Succesvol radioformaat
Toen rock-'n-roll eind jaren vijftig het meest populaire genre van Amerikaanse muziek werd, bloeide de top 40-radio op. Lokale radiostations speelden top 40 countdowns van de meest populaire platen, en radiostations begonnen commerciële jingles te gebruiken om hun top 40-formaat agressief te promoten. Het legendarische PAMS-bedrijf uit Dallas creëerde jingles voor radiostations in het hele land. Tot de legendarische top 40-radiostations van de late jaren '50 en vroege jaren '60 behoorden WTIK in New Orleans, WHB in Kansas City, KLIF in Dallas en WABC in New York.
Amerikaanse Top 40
Op 4 juli 1970 begon een gesyndiceerde radioshow genaamd Amerikaanse Top 40. Het bevatte gastheer Casey Kasem die elke week de top 40 hits aftelde vanaf de Aanplakbord Hot 100 singles-hitlijst. De makers van de show waren aanvankelijk onzeker over de kansen op succes. De show werd echter al snel erg populair en tegen het begin van de jaren tachtig was hij te zien op meer dan 500 radiostations in de VS en nog veel meer over de hele wereld. Door de wekelijkse countdown-show raakten miljoenen radioluisteraars vertrouwd met de wekelijkse hitlijsten die gericht waren op de 40 populairste hits van het land, niet alleen op hun eigen omgeving. Het aftellen hielp de kennis van hitrecords snel van kust tot kust te verspreiden en moedigde luisteraars aan om hun lokale radiostations te vragen nieuwe nummers te spelen tijdens het aftellen.
In 1988 vertrok Casey Kasem Amerikaanse Top 40 wegens contractproblemen en hij werd vervangen door Shadoe Stevens. Boze luisteraars zorgden ervoor dat veel radiostations het programma lieten vallen en sommigen vervingen het door een rivaliserende show genaamd Casey's Top 40 gemaakt door Kasem. Amerikaanse Top 40 bleef in populariteit afnemen en kwam in 1995 tot een einde. Drie jaar later werd het nieuw leven ingeblazen met Casey Kasem als gastheer. In 2004 vertrok Casey Kasem opnieuw. Deze keer was de beslissing een minnelijke beslissing en werd Kasem vervangen door Amerikaans idool gastheer Ryan Seacrest.
Payola
Toen eenmaal nationale radioformats waren opgezet en soortgelijke nummers in het hele land speelden, werd radio-airplay een belangrijke factor die de verkoop van gefabriceerde vinylplaten beïnvloedde. Als gevolg hiervan gingen platenlabels op zoek naar manieren om te beïnvloeden welke nummers werden gespeeld in de top 40 radioformaten. Ze begonnen dj's en radiostations te betalen om nieuwe platen te draaien, vooral rock-'n-rollplaten. De praktijk werd bekend als payola.
Uiteindelijk kwam de praktijk van payola tot een hoogtepunt in de late jaren 1950 toen de Senaat van de Verenigde Staten begon te onderzoeken. De beroemde radio-dj Alan Freed verloor zijn baan en Dick Clark was er ook bijna bij betrokken.
Bezorgdheid over payola keerde terug in de jaren 1980 door het gebruik van onafhankelijke promotors. In 2005 werd het grote label Sony BMG gedwongen een boete van $ 10 miljoen te betalen voor het oneigenlijk sluiten van deals met ketens van radiostations.
Top 40 en mainstream popmuziek
De Top 40 als radioformat kent sinds de jaren zestig ups en downs. Het wijdverbreide succes van FM-radio in de jaren zeventig met een meer gevarieerde programmering zorgde ervoor dat het top 40-radioformaat afnam. Het brulde terug met het succes van de "Hot Hits"-formaten in de late jaren 1970 en vroege jaren 1980. Tegenwoordig is de top 40-radio geëvolueerd tot wat Contemporary Hits Radio (of CHR) wordt genoemd. Het model om zich te concentreren op een strakke afspeellijst van hitnummers afgewisseld met nieuwsfragmenten en agressieve promotie van het radiostation is nu dominant geworden in een groot aantal muziekgenres. Tegen het jaar 2000 was top 40 als term verder geëvolueerd dan alleen maar naar een radioformaat te verwijzen. Top 40 wordt nu veel gebruikt om mainstream popmuziek in het algemeen te vertegenwoordigen.
in 1992 Aanplakbord debuteerde zijn Mainstream Top 40-radiokaart. Het wordt ook wel de Pop Songs-hitlijst genoemd. Het is de kaart die bedoeld is om de mainstream van popmuziek op de radio weer te geven. De kaart wordt samengesteld door het detecteren van de nummers die worden afgespeeld op een select panel van top 40 radiostations. De nummers worden vervolgens gerangschikt op populariteit. Nummers die lager staan dan #15 in de hitparade en die meer dan 20 weken in de hitparade hebben gestaan, worden verwijderd en op een terugkerende hitlijst geplaatst. Die regel houdt de lijst met nummers actueler.
