Na de première op 7 oktober 1952 op het openbare televisiestation WFIL-TV in Philadelphia, "American Bandstand" (oorspronkelijk "Bandstand") werd een van de meest invloedrijke televisiebewegingen van de jaren vijftig tot en met de jaren tachtig. Zelfs als je al weet dat ABC's American Bandstand de MTV was vóór MTV (of zelfs de YouTube vóór YouTube), is de omvang van zijn invloed, wanneer alles tegelijk genomen, nog steeds fenomenaal. Met doo-wop, tieneridolen, psychedelische rock, disco en zelfs hiphop, waren Dick Clark en zijn show er voor alles. Maar het vergde wat geluk en wat lef om het in de eerste plaats in de lucht te krijgen.
Een rotsachtig begin
Begin oktober 1952 a dans show gehost door Bob Horn ging in première op Philadelphia's WFIL-TV, uitgaande van het populaire "ballroom" live radioshow-formaat en richtte er een camera op. Oorspronkelijk getiteld "Bandstand", de eerste aflevering op 7 oktober bevatte de New Yorkse transplantatie en voormalig omroeper Dick Clark die platen speelde als de allereerste video-dj.
De show werd wekelijks uitgezonden en ontving een beperkte populariteit in Philadelphia. Vier jaar later, op 9 juli 1956, werd Horn gearresteerd voor rijden onder invloed, net op het moment dat zijn bureau zich midden in een lopende onthulling over rijden onder invloed bevond. Clark werd onmiddellijk gevraagd om fulltime hostingtaken op zich te nemen.
In de loop van het volgende jaar pitchte Clark het programma aan ABC, het moederbedrijf van WFIL-TV goedkope en gemakkelijke manier om een beroep te doen op de demografische jeugd, die ABC op de derde plaats wanhopig wilde doelwit. Hij overtuigde hen om zijn show te gebruiken om hun felbegeerde middagslot te vullen en een nationale sensatie was geboren.
Nationale première
Op 5 augustus 1957 zond ABC de eerste nationale uitzending uit van "American Bandstand", nog steeds live gefilmd in Philadelphia, van 15.30 tot 16.00 uur. (EST). Het werd meteen een groot succes en twee dagen later werd Paul Anka de eerste artiest die zijn nationale debuut maakte tijdens een televisieoptreden waarbij hij zijn nieuwe nummer 'Diana' zong.
Op 7 oktober 1957 was de populariteit van de show al zo hoog dat ABC besloot een extra half uur toe te voegen en "American Bandstand" te verplaatsen naar prime time op maandagavond. Clark probeerde vol te houden dat zijn belangrijkste publiek - 'huisvrouwen en tieners' - op dat uur van de nacht andere dingen aan het doen was, maar de producers negeerden hem. De show flopte enorm en de show werd teruggebracht naar zijn vroege dagslot.
Gedurende de rest van de jaren 1950, bevatte "American Bandstand" een aantal beroemde acts, waaronder het debuut van Paul Simon en Art Garfunkel (22 november 1957), Jerry Lee Lewis (18 maart 1958) en Dion en de Belmonts (7 augustus 1958). beroemd, Buddy Holly maakte zijn laatste televisieoptreden in het programma, waarbij hij "It's So Easy" en "Heartbeat" nabootste op 7 augustus 1958, slechts enkele maanden voor de tragische vliegtuigcrash die een einde maakte aan zijn leven. In februari 1958 had het dagelijkse aantal kijkers al 8.400.000 bereikt, waardoor "American Bandstand" ABC's best beoordeelde televisieprogramma werd. Tegen het einde van de jaren vijftig werd het de populairste dagshow op elk netwerk.
Dansgekte van de jaren zestig
Zelfs in de late jaren vijftig inspireerden Clark en zijn show tieners en huisvrouwen om te dansen, maar het duurde tot 6 augustus 1960 dat de show zijn eerste "dansrage" scoorde. Toen geplande gast Hank Ballard en de Midnighters niet kwamen opdagen om hun hit R&B-nummer "The Twist", overtuigde Clark vriend Chubby Checker om snel de studio in te gaan en een soundalike versie in tweeën te knippen uur. Checker demonstreerde de dans in de show en werd beloond met een instant hit, wat een dansrage veroorzaakte die het grootste deel van twee jaar zou duren.
Gedurende die eerste jaren van de jaren zestig maakten een aantal bekende acts hun debuut op het programma. Alleen al in 1960 Ike en Tina Turner, Gary "V.S." obligaties, en Smokey Robinson and the Miracles traden voor het eerst op televisie op. 1961, Gladys Knight en de Pips maakten hun debuut op het programma, met een beweging van doo-wop naar de Verenigde Staten. De show bleef een hit, met af en toe de première van een nieuw genre of toekomstige legendes zoals Aretha Franklin (augustus 1962) en een 12-jarige Stevie Wonder (juli 1963).
Op 7 september 1963 stopte "American Bandstand" met zijn dagelijkse programma en werd een wekelijkse zaterdagshow. In februari van het volgende jaar verhuisde Clark de show van Philadelphia naar ABC Studios in Los Angeles. In de komende zeven jaar behield de show zijn populariteit en debuteerde veel internationale en binnenlandse artiesten als Sonny en Cher in juni 1965 en Neil Diamond in juni 1966, die later verder zouden gaan roem. Het bracht zelfs bewegingen naar de VS zoals met pop-soul vocal group De 5e Dimensie in juni 1966 en de Britse legendes The Doors in juli 1967. Twee maanden later werd "American Bandstand" voor het eerst in kleur uitgezonden, waarmee een nieuw televisietijdperk werd ingeluid dat zou voortduren tot in de jaren zeventig.
De jaren zeventig en tachtig
In de loop van de volgende decennia bleef "American Bandstand" zijn succes gebruiken om nieuwkomers en oude nietjes naar groot commercieel succes te stuwen. Op 21 februari 1970, De Jackson 5 voerde "I Want You Back" uit, debuteerde "ABC" in de show en Micheal Jackson werd voor het eerst op tv geïnterviewd. Een jaar later trad Michael Jackson voor het eerst solo op en zong hij "Rockin' Robin" op "Bandstand". Op hun "20e verjaardag" in 1973 zond de show een special uit met Little Richard, Paul Revere en de Raiders,Drie hondennacht, Johnny Mathis, Annette Funicello en Cheech and Chong - mixten de oude hits die ze hielpen creëren met nieuwe acts die nog beroemd waren.
American Bandstand's 25th Anniversary Special werd uitgezonden op 4 februari 1977, met Chuck Berry, Seals and Crofts, Gregg Allman, Junior Walker, Johnny Rivieren, de Pointer Sisters, Charlie Daniels, Doc Severinsen, Les McCann, Donald Byrd, Chuck Mangione, de meeste van Booker T. en de MG's, en zijn eerste nu beroemde "all-star" rockjam waar alle muzikale sterren van de avond samenkwamen om te jammen op Berry's "Roll Over Beethoven".
Met de late jaren 1970 kwam het einde van disco, met een speciale discoshow, mede georganiseerd door Donna Summer om de release van haar nieuwe film "Thank God It's Friday" te vieren. In 1979 ontwikkelde Clark een reeks zetten voor de publiek treedt op bij de Village People's première van hun hit 'YMCA', waarmee weer een nieuwe dansgekte wordt geboren (die irritant aanhoudt op basisscholen in de VS, zelfs vandaag).
Prince (1980), The Talking Heads (1979), Public Image Ltd. (1980), Janet Jackson (1982), en Wham! (1983) maakten allemaal hun debuut op "American Bandstand", maar het beroemdste interview kwam toen Madonna haar maakte televisiedebuut op 14 januari 1984, waarin ze beroemd werd geciteerd omdat ze Clark vertelde dat het haar ambitie is om te heersen de wereld."
Nalatenschap en impact
American Bandstand bevatte een selectie van bijna elk genre in de Amerikaanse muziekpopcultuur, waardoor nationale aandacht werd besteed aan raciale integratie, dansgekte en nieuwe hitsensaties. De originele American Bandstand-studio op 4548 Market Street in Philadelphia, PA werd opgenomen in de U.S. National Register van historische plaatsen in 1986 en in 1982 schonk Dick Clark het originele podium aan het Smithsonian Institute, waar het nog steeds staat woont.
De show kwam tot een tragisch einde kort nadat Clark het verzoek van ABC had afgewezen om de show van zijn format van een uur, waardoor hij gedwongen werd het programma naar het USA Network te verplaatsen en de teugels over te dragen aan nieuwkomer David Hirsch. De laatste uitzending werd slechts zes maanden later uitgezonden op 7 oktober 1989, waarmee een einde kwam aan een loop van 32 jaar.
