Top 10 beste Donna-zomernummers

"Ik voel liefde" (1977)

"I Feel Love" was onderdeel van Donna Summer's disco conceptalbum Ik herinner me gisteren. De plaat presenteerde nummers uit het verleden, het heden en "I Feel Love" vertegenwoordigde de toekomst. Het bleek dat de plaat inderdaad de toekomst vertegenwoordigde en een van de meest invloedrijke dansnummers aller tijden werd. Tot de release van "I Feel Love" werden de meeste discoplaten ondersteund door orkesten. Voor "I Feel Love" creëerde Giorgio Moroder een volledig elektronische achtergrondtrack. De plaat werd een mijlpaal voor toekomstige elektronische dansmuziek. David Bowie crediteert zijn muzikale medewerker Brian Eno met het luisteren naar "I Feel Love" en zeggen: "Ik heb het geluid van de toekomst gehoord... Dit is het, zoek niet verder. Deze single gaat het geluid van clubmuziek de komende vijftien jaar veranderen." "I Feel Love" bereikte #6 op de pop-hitlijst in de VS en ging helemaal naar # 1 in het VK. Het album Ik herinner me gisteren klom in de top 20 van de albumlijst en werd gecertificeerd als goud voor verkoop.

Meerdere publicaties hebben de betekenis van "I Feel Love" voor de geschiedenis van populaire muziek erkend. Slant Magazine noemde het het beste dancenummer aller tijden. Dansmuziek autoriteiten Mixmag en DJ Tijdschrift beide plaatsen het in de top 100 dansnummers aller tijden. Een artikel in de bewaker identificeerde de release van "I Feel Love" als een van de 50 belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van dansmuziek.

Bekijk video

"Love To Love You Baby" (1975)

Donna Summer woonde al acht jaar in Duitsland en had wat kleine successen behaald in de hitlijsten in Europa toen ze de tekst 'Love to love you baby' voorstelde aan de legendarische discoproducer Giorgio Moroder. In eerste instantie was de opname van Donna Summer alleen bedoeld als demo. De erotische opname, waarbij Donna Summer zich voorstelde dat ze Marilyn Monroe was terwijl ze het nummer in de studio zong, overtuigde Giorgio Moroder er echter van dat het als een Donna Summer-single moest worden uitgebracht. Het nummer vond zijn weg naar Casablanca Records labelbaas Neil Bogart in de VS. Hij was zo onder de indruk nadat hij het nummer op een feestje bij hem thuis had gespeeld, dat hij Giorgio Moroder aanmoedigde om een ​​lange, uitgebreide versie van het nummer op te nemen. Uiteindelijk was de nieuwe opname 16 minuten lang. "Love To Love You Baby" werd Donna Summer's eerste internationale hitsingle met een piek van #2 op de pop-hitlijst in de VS en #1 op de disco-hitlijst. De BBC weigerde aanvankelijk de plaat af te spelen vanwege de seksuele inhoud, maar bereikte uiteindelijk de vierde plaats in de Britse hitlijst voor popsingles.

De lange versie van "Love To Love You Baby" vult de hele eerste kant van het gelijknamige album. De tweede kant van het album bestond uit nummers met meer een R&B sound. Het album piekte op nummer 11 op de Amerikaanse albumlijst en werd gecertificeerd als goud voor verkoop.

Casablanca Records werd vervolgens de enige distributeur van Donna Summer's muziek in de VS en hielp hen naar de top van disco platenmaatschappijen. De Rock and Roll Hall of Fame heeft "Love To Love You Baby" genoemd als een van de 500 nummers die rock and roll hebben gevormd.

Bekijk video

"MacArthur-park" (1978)

"MacArthur Park" is geschreven door Jimmy Webb in de jaren zestig na het verbreken van een relatie. Het werd voor het eerst opgenomen door acteur en zanger Richard Harris. Die versie, die in 1968 als single werd uitgebracht, is meer dan zeven minuten lang en bevat vier verschillende secties. Het nummer kwam in 1968 op nummer 2 van de pop-hitlijst in de VS. Waylon Jennings bereikte in 1969 #23 op de country chart met een coverversie. Donna Summer nam een ​​"MacArthur Park Suite" op voor haar album uit 1978 Live en meer. De suite omvatte de nummers "MacArthur Park", "One Of a Kind" en "Heaven Knows" en stond bovenaan de disco-hitlijst. Het werd afgebroken voor pop single releases en "MacArthur Park" bereikte # 1 terwijl "Heaven Knows" piekte op # 4. "MacArthur Park" was Donna Summer's eerste nummer 1 pophit. Het was ook het enige nummer van Jimmy Webb dat de #1 bereikte in de Amerikaanse hitlijsten. Een nieuwe remix bereikte de nummer 1 in de dance chart in 2013.

Voor veel luisteraars zijn de beelden in de tekst van "MacArthur Park" bijna droomachtig, maar Jimmy Webb heeft er in interviews op gewezen dat het allemaal dingen zijn die hij in het park heeft gezien. Dat geldt ook voor de oude mannen die dammen en de taart die in de regen staat. Dezelfde breuk die 'MacArthur Park' inspireerde, inspireerde ook de hit 'By the Time I Get To Phoenix'.

Bekijk video

"Hot Stuff" (1979)

"Hot Stuff" was de eerste single van het dubbelalbum van Donna Summer uit 1979 Slechte meiden. Het nummer verlegde de grenzen van de muziek van Donna Summer door rockelementen aan de mix toe te voegen. "Hot Stuff" is voorzien van een gitaarsolo van de Doobie broers Jeff "Skunk" Baxter. Het nummer overtrof al snel zowel de disco en pop-hitlijsten. Het stond drie niet-opeenvolgende weken aan de top en stond in de top 3 van de Aanplakbord Hot 100 tegelijk met 'Bad Girls'. Twee weken nadat "Hot Stuff" de piek verliet, bereikte "Bad Girls" # 1. Donna Summer won met de plaat een Grammy Award voor Best Female Rock Vocal. Ze was de eerste Afro-Amerikaanse artiest die een Grammy Award voor rockzang won.

Rolling Stone noemde "Hot Stuff" als een van "The 500 Greatest Songs of All Time". Het is gecertificeerd dubbel platina in de VS voor verkoop. Het was een van de top 10 hitnummers van het jaar in 1979. Het dubbel album Slechte meiden was een schot in de roos. Het bereikte nummer 1 in de albumlijst en verdiende een Grammy Award-nominatie voor Album van het Jaar.

Bekijk video

"Ze werkt hard voor het geld" (1983)

Na te zijn ondertekend als de eerste artiest op de nieuw gevormde Geffen platenmaatschappij en succes behalen met het album en de single De Zwerver, begon de relatie van Donna Summer met David Geffen te verzuren. Het album uit 1981 Ik ben een regenboog werd opgeschort en niet vrijgegeven tot 1996. Ze werd gedwongen haar langdurige opnameovereenkomst met producer Giorgio Moroder te beëindigen en het album uit 1982 op te nemen Donna Zomer met Quincy Jones. Haar album uit 1983, opgenomen met producer Michael Omartian, stond op het punt te worden opgeschort totdat David Geffen de banden die naar Polygram moeten worden doorgestuurd om een ​​contractuele verplichting aan Casablanca Records na te komen, die nu deel uitmaakte van: Polygram. Een van de juweeltjes in het pakket was de nummer 3 hit 'She Works Hard For the Money'. Het nummer bereikte ook nummer 3 in de dance-hitlijst en # 1 in de R&B-hitlijst. Het leverde Donna Summer een Grammy Award-nominatie op voor Best Female Pop Vocal. Ze voerde het live uit om de Grammy Awards-viering te openen. De inspiratie voor het nummer kwam van een ontmoeting tussen Donna Summer en een toiletbediende genaamd Onetta Johnson in een restaurant in Los Angeles.

De bijbehorende videoclip werd geregisseerd door Brian Grant, eerder bekend van zijn werk aan Olivia Newton-John'Physical'-video, die een Grammy Award heeft gewonnen. "She Works Hard For the Money" werd de eerste muziekvideo van een Afro-Amerikaanse vrouwelijke artiest die in grote rotatie op MTV werd geplaatst.

Bekijk video

"No More Tears (genoeg is genoeg)" met Barbra Streisand (1979)

Donna Zomer en Barbra Streisand waren twee van de grootste popartiesten ter wereld toen ze het duet "No More Tears (Enough Is Enough)" samenstelden. Het werd opgenomen op het album van Barbra Streisand Nat evenals Donna Summer's greatest hits-collectie Op de radio. Het nummer begint als een ballad in een stijl die meer bekend was bij Barbra Streisand-fans vóór het discosegment dat Donna Summers sterkste punt was. Het resultaat was een nummer 1 pophit. Het was de vierde reis naar de top voor elke artiest. "No More Tears (Enough Is Enough)", met de deelname van Barbra Streisand, belandde ook in de top 10 van de volwassen hedendaagse hitlijst.

In een ongebruikelijk arrangement, "No More Tears (Enough Is Enough)" werd uitgebracht als een 7" single op beide Columbia (label van Barbra Streisand) en Casablanca (label van Donna Summer) in iets andere versies. Billboard combineerde de verkoop van beide bij het creëren van hitlijsten voor het nummer. Het paar voerde het nummer nooit samen live uit. In 2017 bereikte een remix van "No More Tears (Enough Is Enough)" de nummer 1 in de dance-hitlijst.

Bekijk video

"Laatste dans" (1978)

In 1978 kreeg Donna Summer een acteerrol in de film met discothema Gelukkig is het vrijdag. Ze is een aspirant-zangeres die een instrumentaal nummer van een disconummer naar een lokale DJ brengt in de hoop dat hij het zal spelen en haar het nummer live zal laten zingen. Het nummer is 'Last Dance'. Producer Giorgio Moroder creëerde nog een disco-innovatie door het nummer in ballad-stijl te openen voordat het overging in de volledige disco-modus. Het was de eerste van een reeks nummers waarin de techniek werd gebruikt, waaronder Donna Summer's eigen "MacArthur Park" en "Dim All the Light." "Last Dance" werd Donna Summer's derde top 10 pophit met een piek van # 3 en was de grootste discohit van het jaar 1978. "Last Dance" verdiende een Academy Award voor beste nummer voor songwriter Paul Jabara. De mix van het nummer bevat achtergrondzang van de Britse producer Stephen Short.

De beroemde producer David Foster heeft gezegd dat hij dacht dat de langzame intro van "Last Dance" een van de "domste ideeën was die ik in mijn leven heb gehoord". "Last Dance" verdiende een Grammy Award voor Beste R&B Vocal Performance Female.

Bekijk video

"Dim alle lichten" (1979)

"Dim All the Lights" is de enige hitsingle van Donna Summer waarvoor ze de enige schrijftitel kreeg. Ze schreef het nummer oorspronkelijk om te geven aan Rod Stewart maar besloot het op het laatste moment zelf op te nemen. Net als "Last Dance" begint het met een balladgedeelte voordat het overgaat in het hoofddiscogedeelte van het nummer. "Dim All the Lights" is opmerkelijk omdat het de langste enkele aanhoudende noot bevat die een vrouwelijke artiest vasthoudt in een top 40-hit van 16 seconden. "Dim All the Lights" was een nummer 2 pophit. Het stond in de top 3 op de Aanplakbord Hot 100 tegelijk met "No More Tears (Enough Is Enough)." Laura Branigan coverde "Dim All the Lights" in 1995 en bracht het naar de top 40 van de dance chart.

Bekijk video

"De Zwerver" (1980)

Na geschillen met Neil Bogart, de baas van het Casablanca-label, werd Donna Summer de eerste artiest die in 1980 tekende bij David Geffen's platenlabel Geffen. Ze bleef samenwerken met haar producers Girogio Moroder en Pete Bellotte. Toen hij echter voelde dat het disco-tijdperk voorbij was, nam "The Wanderer" elementen op van het opkomende geluid van new wave. Het was een succes en piekte op nummer 3 op de Amerikaanse hitlijst. Het was minder succesvol in het buitenland met een piek op # 48 in het VK. "The Wanderer" was de laatste single van Donna Summer die gecertificeerd goud werd voor verkoop tot 1989's "This Time I Know It's For Real".

Het album De Zwerver was een matig commercieel succes. Het piekte op nummer 13 op de albumlijst. Het omvatte twee voor een Grammy Award genomineerde nummers. "Cold Love" werd genomineerd voor Best Female Rock Vocal en "I Believe In Jesus" werd genomineerd voor Best Inspirational Performance.

Bekijk video

"Slechte Meisjes" (1979)

Het zevende studioalbum van Donna Summer Slechte meiden was een dubbelalbum dat losjes gebaseerd was op het concept van prostitutie. Het vermengde meer rockelementen in haar kenmerkende disco. Het werd een groot succes door acht weken op nummer 1 te staan ​​en een Grammy Award nominatie voor Album van het Jaar.

Donna Summer schreef de ruwe originele versie van het titelnummer "Bad Girls" een paar jaar voordat het werd opgenomen. Neil Bogart, hoofd van Casablanca Records, wilde oorspronkelijk dat ze het nummer aan Cher zou aanbieden voor een opname, maar Donna Summer weigerde en hield het nummer voor zichzelf. "Bad Girls" werd de tweede nummer 1 pophit van het gelijknamige album en stond tegelijkertijd bovenaan de pop-, disco- en R&B-hitlijsten. Het verdiende ook Grammy Award nominaties voor Beste Vrouwelijke Pop Vocal en Beste Vrouwelijke R&B Vocal.

Donna Summer verklaarde in interviews dat de inspiratie voor "Bad Girls" voortkwam uit de ervaring van een van haar assistenten die door een politieagent werd aangezien voor een prostituee. Uiteindelijk was "Bad Girls" de op één na grootste pophit van 1979.

Bekijk video