Ook gekend als: Bubblegum-pop, Bubblegum-rock, Sunshine-pop.
Het subgenre van popmuziek dat oorspronkelijk bekend stond als "bubblegum"-popmuziek is een van de weinige die wordt gedomineerd door een specifiek productieteam: in deze zaak, Super K Productions, het team van Jerry Kasenetz en Jeffrey Katz, die eind jaren '60 de meeste bubblegum-hits scoorden. De rage werd echter op gang gebracht door songwriter, sessieman en producer Paul Leka, die de eerste grote hit van het genre in 1968 overzag met "Green Tambourine" op het Buddah-label. Buddah had zich verdiept in feelgoodpop met acts als The Lovin' Spoonful en Tommy James and the Shondells, maar "Tamboerijn" is speciaal gemaakt voor de Pipers, en hoewel ze het niet leuk vonden dat het werd gemaakt, kiddie psychedelica, ging het rechtstreeks naar #1. Het bubblegum-tijdperk was begonnen.
Al snel realiseerden Buddah, Leka en Super K - samen met de andere auteur van bubblegum, Monkees-magnaat Don - dat ze had helemaal niet te maken met de artistieke integriteit van een band, en nam in plaats daarvan zijn toevlucht tot een verzameling studio's pluspunten. De methode om anonieme, uitwisselbare groepen sessiemuzikanten te gebruiken, was de sleutel tot het uiteindelijke succes van bubblegum. Andere voorbeelden zijn "Na Na Hey Hey Kiss Him Goodbye" van Steam (ook geschreven door Leka) en "Sugar Sugar" van The Archies. bedacht door Kirshner (nadat Mike Nesmith van de Monkees het nummer zou hebben afgewezen door te dreigen de producer in te slaan het gezicht). Het was de eerste tween pop uit de geschiedenis: pakkend, makkelijk te zingen, boordevol referenties waar kinderen dol op zouden zijn, en gepresenteerd met een onschuld die de rest van de rock allang had verworpen.
Hoewel de term kan en is toegepast op elke gefabriceerde tienerpop, is het eigenlijke geluid van bubblegum uit de late jaren 60 en vroege jaren 70 specifieke-zingende melodieën met hoge vocalen (vaak geharmoniseerd), goedkope orgelsolo's, eenvoudige akkoorden en een kinderachtige lyrische hook, zoals schoolpleinspellen (The 1910 Fruitgum Company's "Simon Says" en "1-2-3 Red Light") of junkfood-metaforen ("Chewy Chewy" en "Yummy Yummy Yummy" door de Ohio Express). De productie is altijd erg poppy, met een greintje soul in de zang en een vleugje lichte garagerockgitaar. De groepen zijn meestal gezichtsloos en onderling uitwisselbaar, met post-psychedelische namen, en sommige, zoals de Banana Splits en Josie and the Pussycats, zijn gehecht aan echte tekenfilms of live-action kindershows. Het wordt vaak verward met 'sunshine pop', een meer volwassen eigentijdse stijl die is beïnvloed door showdeuntjes en de Britse invasie.
Verschillende "echte" groepen kwamen soms op het gebied van bubblegum, en het geluid zou de glamour, vooral vroege Sweet-singles en alle toekomstige boy/girl-bands (te beginnen met de Bay City Rollers en hun hit "Saturday Nacht"). Door glamour betrad het het rijk van de jaren '80 hair metal, en eenmaal nam het een hardere R&B-wending (bedankt grotendeels naar New Edition en New Kids on the Block), begon het zich te ontwikkelen tot de boyband-stijl die we kennen vandaag. Bovendien toonde de opkomst van twee pop in de 21e eeuw ook het bewijs van de aanhoudende invloed van bubblegum.
Voorbeelden
- "Lekker Lekker Lekker," Ohio Express - Het mag dan de definitieve kauwgomhit zijn, het was slechts een demo die op de een of andere manier de 45 haalde voordat zanger Joey Levine wist wat er aan de hand was; hij had later een succesvolle carrière met het schrijven van commerciële jingles.
- "Sugar Sugar," The Archies - Een enorme hit van een band die niet bestond, deze #1 hit op het hoogtepunt van bubblegum, mogelijk omdat zanger Ron Dante al in de Top 10 stond als leadzanger van "Tracy" van de Cuff Links.
- "Indian Giver," The Fruitgum Company uit 1910 - The Company was een "echte" band, ondanks dat deze hit werd geschreven door Shondells huurmoordenaar Ritchie Cordell en "Montego Bay"-zanger Bobby Bloom. Dit is misschien de reden waarom zowel Joan Jett als de Ramones het nodig achtten om het te dekken.
- "Ik denk dat we nu alleen zijn," Tommy James en de Shondells - De Shondells waren de peetvaders van bubblegum, ondanks "Hanky Panky", en hun reeks hits uit de late jaren '60 begon serieus met deze ode aan 'dokter spelen'.
- "Duizelig", Tommy Roe - Tommy had al carrière gemaakt met gelijkaardige hits - "Sheila" was een Buddy Holy-rip, "Everybody" was doet denken aan Freddy Cannon, en "Sweet Pea" had een vleugje Wayne Fontana, maar dit is de hit die hij maakt voor herinnerd. Het waren Britten, maar de studioveteranen achter deze hit gingen door met het maken van verschillende andere bubblegum- en nieuwigheidsplaten, waaronder de Pipkins "Gimme Dat Ding" en minstens één andere hit op deze lijst...
- "Mooie zondag", Daniel Boone - Boone was een prominente songwriter over wat doorging voor de Britse bubblegum-scene, maar dit solonummer was het enige dat een grote hit werd in Amerika - en records vestigde in Japan die nog moeten worden gebroken.
- "Tracy," de manchetknopen - Dit was Ron Dante's andere grote hit en zijn laatste als zanger, hoewel hij het goed deed toen bubblegum eindigde met het produceren van een opkomende zanger genaamd Barry Manilow.
