Een subgenre van drama, het melodrama was een populaire vorm tijdens het klassieke tijdperk waarin de verhalen werden verbeterd en soms overdreven om aan de harten van het publiek te trekken en hun emotionele te maximaliseren beleven. Meestal concentreerden deze films zich op sensationele plots die draaien om tragedie, verlies en onbeantwoorde liefde, en met lankmoedige hoofdrolspelers, bijna altijd vrouwelijk, die tevergeefs probeerden het onmogelijke te overwinnen kansen.
In de verkeerde handen had het melodrama het potentieel om campy en oversentimenteel te zijn, wat leidde tot een negatief perspectief op het genre. Maar bekwame regisseurs als George Cukor, Douglas Sirk en... William Wyler maakte een aantal uitstekende melodrama's en hielp het een van de meer populaire genres te maken in de jaren '40 en '50. Hier zijn zeven geweldige voorbeelden van het melodrama.
Ook een van de grote literaire bewerkingen aller tijden, Wuthering Heights was een meeslepend romantisch drama over klassenverdeling en liefde gedoemd tot tragedie. De film, geregisseerd door William Wyler uit de klassieke roman van Emily Brontë, met Laurence Olivier als Heathcliff, een voormalige wees die in een rijke familie is opgenomen en van zijn pleegzus Cathy (Merle .) gaat houden Oberon). Hoewel ze hetzelfde voelt, wil Cathy haar welgestelde levensstijl niet opgeven en gaat ze trouwen met een rijke buurman (David Niven), waardoor een jaloerse Heathcliff geen andere keuze heeft dan te vertrekken. Jaren later keert Heathcliff terug als een rijke man en is nog steeds geobsedeerd door Cathy, maar trouwt wraakzuchtig met de zus van haar man (Geraldine Fitzgerald) in een poging haar jaloezie op te wekken. Ondertussen wordt Cathy doodziek en groeit Heathcliff uit tot een bittere oude man, die alleen zijn eigen tragische lot moet ondergaan.
Terwijl de meesten haar zagen als de danspartner van Fred Astaire, bezat Ginger Rogers Oscarwaardige dramatische karbonades in deze bewerking van Christopher Morley's roman uit 1939. Verteld in flashback, zoals veel melodrama's doen, speelde de film Rogers als de titulaire Kitty, een verkoopster met dromen van maken het op haar, maar trouwt niettemin Wyn Strafford (Dennis Morgan), alleen om te worden afgewezen vanwege klasse verschillen. Ze loopt in de armen van een jonge dokter genaamd Mark Eisen (James Craig), en draait zich weer om als ze ermee instemt om met Wyn te trouwen nadat hij terugkomt. Maar de klassenverschillen blijven bestaan en Wyns familie mag haar niet, terwijl hij weigert het fortuin van zijn familie op te geven voor Kitty. Kitty verlaat Wyn en ontdekt dat ze zwanger is, maar is te trots om naar hem terug te gaan. Uiteindelijk lijdt ze door een doodgeboren geboorte en gaat ze terug naar haar verkoopbaan terwijl ze ermee instemt om met Mark te trouwen.Kitty Foyle had alle wilde ups en downs van een klassiek melodrama, waardoor Rogers een uitstekende prestatie kon leveren die haar de Academy Award voor Beste Actrice opleverde.
Geregisseerd door Irving Rapper, Nu, Voyager was de ultieme huilfilm met in de hoofdrol de koningin van het melodrama, Bette Davis. Davis speelde Charlotte Vale, een vrouw die levenslang onderdrukt wordt dankzij haar dominante moeder (Gladys Cooper) die eindelijk begint los te breken in opdracht van haar nieuwe psychiater (Claude regent). Ze maakt inderdaad een reis over zee, waar ze de toegewijde vader en liefdeloze echtgenoot Jerry Durrance (Paul Henreid) ontmoet, die getrouwd is met een jaloerse en manipulatieve vrouw. Terwijl Charlotte Jerry's emotioneel gestoorde dochter van de rand probeert te krijgen, gaat ze een relatie aan met een andere man (John Loder), die Jerry niet uit zijn gedachten drijft. Hoewel ze haar man niet helemaal begrijpt, wordt Charlotte wel zelfverzekerder en zelfverzekerder Nu, Voyager eindigt hoopvol met de beroemde klassieke regel: "Don't ask for the moon, we have the stars."
Een mix van film noir en melodrama geregisseerd door Michael Curtiz, Mildred Pierce was een uitzonderlijke film die Joan Crawford de enige Academy Award voor Beste Actrice in haar carrière won. Crawford speelde de titulaire Mildred, een worstelende serveerster die worstelt om een goed leven te bieden voor haar twee dochters na de scheiding van haar flirtende echtgenoot (Bruce Bennett). Met de hulp van een slonzige makelaar (Jack Carson) wordt Mildred restauranteigenaar en snel groeit haar bedrijf uit tot een succesvolle keten, maar worstelt om haar oudste dochter, Vera (Ann Blyth), vrolijk. Ze gaat dan een liefdeloos huwelijk aan met de voorheen rijke Monte Beragon (Zachary Scott) om haar positie te verbeteren en de vervreemde Vera terug te winnen. Maar Monte geniet van de weelderige playboy-levensstijl en ontneemt Mildred haar geld, wat leidt tot haar dreigende financiële ondergang en zijn moord in een kogelregen. Een grote kritische en box office hit, Mildred Pierce combineerde met succes twee populaire genres terwijl Crawford's markerende carrière nieuw leven werd ingeblazen.
Geregisseerd door David Lean uit het veelgeprezen toneelstuk van Noël Coward Stilleven, Korte ontmoeting was een mooi, maar hartverscheurend drama over twee mensen die voorbestemd waren om een ongelukkig leven te leiden. De film speelde Celia Johnson als een getrouwde vrouw die een toevallige ontmoeting heeft met een arts (Trevor Howard) in een treinstation nadat ze een sintel in haar oog heeft opgevangen. Hij verwijdert het voor haar en andere vonken beginnen te vliegen, aangezien beiden elkaar een keer per week op het station ontmoeten om van elkaars gezelschap te genieten. Beiden delen alles over zichzelf en komen uiteindelijk tot het besef dat ze veel van elkaar houden. Maar dat besef leidt tot het tragische idee dat beiden hun familie niet kunnen verlaten, wat leidt tot onbeantwoorde liefde en levens gedoemd tot ongeluk. Johnson en Howard waren onmiskenbaar briljant in hun rollen, waarbij Johnson een Oscar-nominatie voor Beste Actrice verdiende, terwijl Lean zijn eerste knikje voor Beste Regisseur strikte.
Gebaseerd op de roman van Henry James uit 1880 Washington Plein, de erfgename werd aangekondigd als "een werkelijk geweldige film" en verdiende haar ster Olivia de Havilland de tweede en laatste Oscar van haar carrière. De film, geregisseerd door William Wyler, speelde De Havilland als Catherine Sloper, de huiselijke en ongenadige dochter van een rijke, maar dominante arts (Ralph Richardson). Ze wordt verliefd op een knappe jonge man, Morris Townsend (Montgomery Clift), maar haar vader ziet dat hij uit is op haar geld en dreigt Catherines erfenis af te snijden. Catherine neemt voor het eerst in haar leven een standpunt in en staat erop dat ze met Morris trouwt. Maar in plaats daarvan snijdt Morris Catherine af en laat haar achter, terwijl haar vader zich realiseert hoeveel hij zijn dochter heeft aangedaan. Jaren later keert Morris terug en Catherine stemt er opnieuw mee in om weg te lopen, maar deze keer draait ze de rollen om en laat ze zien dat ze zich nooit meer laat manipuleren.
Lang voor de dramaserie Dallas het smerige leven van oliemagnaten uit Texas afbeeldde, was er... Geschreven op de wind, het typische melodrama geregisseerd door Douglas Sirk. Aangepast van de roman van Robert Wilder uit 1945, speelde Robert Stack de hoofdrol als Kyle Hadley, de onzekere alcoholische zoon van een miljonair-oliebaron (Robert Keith). Samen met zijn nymfomane zus, Marylee (Dorothy Malone), zorgt Kyle's zelfdestructieve levensstijl ervoor dat hij geen zinvolle relatie kan onderhouden. Het lukt hem wel om met Lucy te trouwen (Lauren Bacall), een nuchtere reclameman, en stopt voor een spreuk. Maar zijn onvermogen om een kind te verwekken leidt ertoe dat hij van de wagen valt en jeugdvriend Mitch (Rock Hudson) beschuldigt. van het hebben van een affaire met Lucy toen ze zwanger werd, wat resulteerde in de dood van Kyle en Mitch die terechtstond voor de zijne moord. Ongegeneerd luguber, Geschreven op de wind werd gemaakt tijdens het hoogtepunt van de populariteit van het genre, die later in het decennium plaats begon te maken voor meer realistische drama's.
