Grand-père is het formele Frans term voor grootvader. Opa is iets minder formeel, en er zijn verschillende andere informele termen, waaronder: pépère en papy of papi.
Arrière-grand-père is de Franse term voor overgrootvader.
Groot-per-alliantie of étape-grand-père zijn de Franse termen voor stiefgrootvader.
Grootvader adoptief is de Franse term voor adoptiegrootvader.
Leer hoe u Franse familienamen uitspreekt, of bekijk de Franse termen voor oma.
Peper
Terwijl de meeste mensen naar hun grootvader zouden verwijzen als: Grand-père wanneer ze met anderen praten, zouden ze waarschijnlijk een koosnaampje gebruiken als ze met hun echte grootvader praten. Deze namen worden meestal gekozen door de grootvader of kleinkinderen. De algemene bijnaam voor grootvader in Frankrijk en andere Franstalige regio's is pépère. Terwijl het Engels veel bijnamen heeft voor grootvaders, heeft het Frans dat niet. Engels heeft zoveel bijnamen omdat veel gebaseerd zijn op de taal van de voorouders van de familie. Probeer als oefening te luisteren naar aanhankelijke koosnaampjes als je tv-programma's of films in het Frans kijkt.
Belang van familie
Traditioneel is de uitgebreide familie erg belangrijk in Frankrijk. Plattelandsgezinnen hebben de neiging om dicht bij grootouders, tantes, ooms en neven en nichten te wonen. Degenen die naar de steden zijn verhuisd, hebben echter misschien hun uitgebreide familie achtergelaten.
In Frankrijk is de werkweek 35 uur, dus er is tijd voor familiebanden. Het beleid rond ouderschapsverlof is genereus en de meeste moeders kunnen maanden, zo niet jaren bij hun pasgeboren baby zijn. Frankrijk heeft door de staat gerunde kinderdagverblijven en voorschoolse programma's, dus grootouders zijn niet zo vaak nodig voor kinderopvang als in sommige landen. Maar dat betekent niet dat grootouders geen goede redenen hebben om te bezoeken.
Aangezien de levensverwachting en de algemene gezondheid in Frankrijk zijn gestegen, merken veel grootvaders dat ze meer tijd en energie hebben om met kleinkinderen door te brengen. De Franse regering moedigde ouderen aan om tijd door te brengen met spelen met hun kleinkinderen als een vorm van beweging en binding.
