De fluit wordt zowel ceremonieel als esthetisch gebruikt en speelt een belangrijke rol in de cultuur van veel inheemse volkeren Amerikaanse stammen, en voor veel moderne Indiaanse muzikanten, vormt het een plechtige link naar een oude traditie.
Hier zijn tien prachtige albums uit verschillende stamtradities die de fluit in al zijn stille glorie laten zien.
R. Carlos Nakai, die van Navajo/Ute-erfgoed is, is waarschijnlijk de bekendste Indiaanse fluitist ter wereld. Canyon-trilogie is slechts een van de meer dan een dozijn prachtige en historisch belangrijke albums die hij heeft opgenomen, en het is een bijzonder diepgaande die toevallig de eerste inheemse Amerikaanse fluitopname was die ooit werd bekroond met een Gouden plaat.
Kevin Locke staat bekend als een fluitist in Northern Plains-stijl en is ook een beroemde hoepeldanser, verhalenverteller en cultureel ambassadeur voor de Lakota (Sioux) en Anishinabe-bevolking. Op deze plaat legt hij hedendaagse klanken (meestal uit jazzy folk) onder traditionele fluitmelodieën.
Onder de ravenmaan won Aleut/Seminole-fluitiste Mary Youngblood een Grammy Award in 2002, waarmee ze de eerste Indiaanse vrouw was die die eer ontving in de nu stopgezette categorie "Best Native American Recording". Ze combineert traditionele melodieën met een vleugje hedendaagse folk, wat zorgt voor een gemakkelijk toegankelijke luisterervaring voor zowel nieuwkomers als oude fans van inheemse muziek.
Als je op zoek bent naar iets aan de traditionele kant van de dingen, dan is dit album van Cheyenne-fluitist Joseph FireCrow bevat een aantal passende nummers, naast een handvol mooie originele composities, met fluit, stem, en trommels. Rode Kralen won FireCrow de 2006 "Flutist of the Year Award" bij de Native American Music Awards (de NAMMY's).
Robert "Tree" Cody, wiens bijnaam komt van zijn torenhoge gestalte (hij is 6'10") is van Dakota en Maricopa erfgoed, en is een uitzonderlijk begaafde fluitspeler en verhalenverteller. Dit album, gemaakt met wereldpercussionist Will Clipman, is een schaarse en mooie verzameling van op traditie geïnspireerde originele composities.
John Two-Hawks, een artiest van Oglala Lakota, is een productieve en virtuoze fluitist en schrijver die heeft meer dan een dozijn albums met fluitmuziek en Indiaanse muziek met andere instrumenten, evenals collaboratieve werk. De schaarste van de solofluit op Windliedjes is echt betoverend, en het beluisteren waard.
De Indiaanse fluit is door veel verschillende artiesten en componisten gebruikt in New Age en meditatiemuziek van niet-inheemse afkomst of achtergrond, simpelweg omdat het een zacht en zacht geluid is dat mooi in de genre. Maar in de handen van iemand als Kelvin Mockingbird, die zijn Dine (Navajo)-erfgoed verbindt met de muziek, krijg je iets dat zowel meditatief als traditie-dragend is, en het is een geweldige combinatie. Mockingbird beschrijft zijn muziek als "als Budda die op gebraden brood is grootgebracht."
Over zijn kunst zegt Keith Bear: "De fluit komt uit de aarde, hij danst op de wind. Als je deze fluiten leven inblaast, zullen ze voor je zingen." Bear is een traditionalist en op dit album vind je een groot aantal Mandan en Hidatsa traditionele liederen en dansen, begeleid door verhalen die zowel context als entertainment bieden in en van zich. Als je op zoek bent naar iets traditioneels of historisch, dan is dit album een uitstekende keuze.
Johnny Whitehorse is het traditionalistische alter ego van Pueblo-genre-springer Robert Mirabal. Op dit album biedt hij een tiental traditionele composities aan, elk geïnspireerd door een ander totemdier of een andere spirituele gids. Het is gemakkelijk om het glibberen van de slang, het zweven van de adelaar en het zingen van de walvis te horen in deze suggestieve stukken.
Andrew Vasquez, afkomstig uit de Apache-natie, maakte voor het eerst zijn stempel op de Indiaanse kunstscène als danser, en terwijl hij op tournee was met het beroemde American Indian Dance Theatre, pakte hij de fluit op en leerde hij Speel. Sindsdien is hij een bekroond fluitspeler en een bijzonder creatieve componist geworden.
Gaan bevat Vasquez' fluitspel gelaagd over eclectische, jazzy beats, wat zorgt voor een echt aangenaam eigentijds geluid.
Robert WindPony is een fluitmaker en schrijver van Indiaanse fluitinstructiematerialen, maar bovenal een fluitist en een uitbundige ambassadeur voor zijn muziek en zijn mensen. Volgens zijn website: "Robert heeft het gevoel dat zijn spel wordt geleid door de geest en dat zijn fluitspel geeft" stem aan zijn geestliederen." Dit album is stil mooi en roept echt een gevoel van vrede op in de luisteraar.
