"Wat is de vertaling van het "Credo"?" is een vraag die vaak wordt gesteld door mensen die religie beoefenen, studeren religieuze teksten, of de voorbereiding van een voorstelling waarin het kennen van de betekenis van de tekst kan bijdragen aan de kwaliteit van de uitvoering.
Sinds de oprichting meer dan 1000 jaar geleden heeft het Credo op muzikaal vlak vele vormen aangenomen. Hoewel het onmogelijk zou zijn om te weten hoeveel melodieën er op deze religieuze tekst zijn gezet, zijn er een paar stukken die honderden jaren hebben kunnen blijven bestaan. Luister naar een van deze aanbevolen opnames van het Credo terwijl je de teksten en vertalingen hieronder leest.
- die van Mozart Credo uit de mis in C majeur, KV 257
- Schubert's Credo uit Mis nr. 2 in G majeur, D. 167
- Vaughan Williams's Credo uit de Mis in G Minor
- Bachs Credo uit de mis in b klein, BWV 232
- Beethoven's Credo uit Mass in C Major, Op. 86
Latijnse teksten
Credo in unum Deum, Patrem almachtig,
factorem coeli et terrae,
visibilium omnium en invisibilium.
Et in umum Dominum Jesum Christum,
Filium dei unigenitum.
Et ex Patre natum ante omni saecula.
Deum de Deo, lumen de lumine, Deum verum de Deo vero.
Geslacht, niet feitelijk, consubstantialem Patri,
per quem omnia facta sunt. Qui propter nos homines,
et propter nostram salutem ascendit de caelis.
Et incarnatus est de Spiritu Sancto
ex Maria Virgine. En homo factus est.
Crucifixus etiam pro nobis onder Pontio Pilato,
passus, en sepultus est.
Et resurrexit tertia die, secundum Scripturas.
Et ascendit in caelum, sedet ad dexteram Patris.
Et interum venturus est cum gloria,
judicare vivos et mortuos,
cujus regni non erit finis.
Et in Spiritum Sanctum Dominum, et vivificantem,
qui ex Patre Filioque procedure.
Qui cum Patre, et Filio simul adoratur
et conglorificatur, qui locutus est per Prophetas.
Et unam, sanctam, catholicam, et apostolicam Ecclesiam.
Confiteor unum Baptista in remissionem peccatorum.
En verwacht opstanding em mortuorum.
En vitam venturi saeculi. Amen.
Engelse vertaling
Ik geloof in één God, almachtige Vader,
maker van hemel en aarde,
zichtbaar van alle dingen, en onzichtbaar.
En in één Heer Jezus Christus,
Zoon van God pas verwekt.
En van Vader geboren voor alle leeftijden.
God uit God, licht uit licht, God waar uit God waar.
Verwekt, niet gemaakt, uit één wezen met Vader,
door wie alle dingen gemaakt zijn. Wie voor ons mannen,
en voor onze redding nedergedaald uit de hemel.
En vleesgemaakt was van Heilige Geest
van Maria Maagd. En door de mens gemaakt was.
Ook voor ons gekruisigd onder Pontius Pilatus,
leed en werd begraven.
En hij stond op de derde dag op, volgens de Schrift.
En hij is opgevaren naar de hemel, hij zit aan de rechterhand van Vader.
En opnieuw zal hij komen met heerlijkheid,
om levend en dood te oordelen,
wiens koninkrijk nooit zal eindigen.
En in Geest Heilige Heer en Levengever,
die uit Vader en Zoon voortkomt.
Wie met Vader en Zoon samen wordt aanbeden?
en verheerlijkt, die sprak door profeten.
En één, heilige, katholieke en apostolische kerk.
Ik belijd één doop voor vergeving van zonden.
En ik verwacht opstanding van doden.
En het leven om volwassen te worden. Amen.
Wat is de geschiedenis van het Credo?
Het Credo of "geloofsbelijdenis" was de laatste toevoeging aan de Mis, die soms de Eucharistie wordt genoemd. De mis is een centrale daad van goddelijke aanbidding binnen de katholieke kerk. De geschiedenis van de evolutie van het Credo is vrij complex; het Credo bestaat bijvoorbeeld in drie vormen: Apostolische Geloofsbelijdenis, Geloofsbelijdenis van Nicea en Athanasian Creed. De versie die tegenwoordig veel in de mis wordt gebruikt, is de geloofsbelijdenis van Nicea. Het werd goedgekeurd voor gebruik door het Concilie van Nicea in 325 na Christus. Van daaruit werd het door het Concilie van Toledo in 589 in Spanje geïntroduceerd, de eucharistische liturgie in Constantinopel in de 6e eeuw, en de Gallicaanse ritus in Frankrijk door de liturgische van Karel de Grote adviseur. In 1014 drong de Duitse keizer Hendrik II erop aan dat paus Benedictus VIII het zou introduceren in de Romeinse ritus. Eindelijk, in de 11e eeuw, werd het Credo opgenomen in de Mis Ordinary.
