Een op de 28 Amerikaanse kinderen heeft een gedetineerde ouder, volgens een Pew Research Center rapport. Het probleem is groot genoeg dat Sesamstraat in 2013 een personage introduceerde wiens vader in de gevangenis zit. De Sesamstraat website biedt een kit, "Kleine kinderen, grote uitdagingen", ontworpen om de families van gevangenen te helpen het hoofd te bieden. En in veel gezinnen maken grootouders een groot deel uit van dat coping-mechanisme.
Wanneer de gedetineerde ouder een moeder is, hebben kinderen waarschijnlijk nieuwe huizen en nieuwe verzorgers nodig. Volgens een studie gesponsord door het Bureau of Justice, ging ongeveer de helft van de kinderen van gedetineerde moeders naar grootouders. Ongeveer een tiende van de kinderen van mannelijke gevangenen werd opgevangen door grootouders. (Het verschil is dat de meeste kinderen van mannelijke gevangenen onder de hoede van hun moeder blijven.) Vrouwelijke gevangenen hadden ook meer kans dan mannelijke gevangenen om kinderen in een pleeggezin te plaatsen. Bijna 10% van de vrouwen en slechts ongeveer 2% van de mannen had kinderen in pleeggezinnen.
Gedetineerde moeders vs. Gedetineerde vaders
Gezinnen hebben de neiging om harder te worden getroffen wanneer moeders worden opgesloten, om de volgende redenen:
- Vrouwen hebben bijna drie keer meer kans om voor hun opsluiting in een eenoudergezin te zijn geweest.
- Behalve dat ze de belangrijkste verzorgers waren, waren vrouwen net zo waarschijnlijk als mannen de belangrijkste financiële steun voor hun kinderen.
- Omdat er minder vrouwengevangenissen zijn, worden vrouwen vaak verder van huis opgesloten, waardoor het voor families moeilijker wordt om ze te bezoeken.
Niets van dit alles wijst op een gebrek aan impact als vaders in de gevangenis zitten. De gevangenisstraffen van vaders zijn doorgaans langer dan die van moeders, om maar één complicerende factor te noemen. De impact van het hebben van een gedetineerde ouder van beide geslachten is aanzienlijk, en grootouders zullen waarschijnlijk ook de impact voelen.
- Zie ook: Ondersteuning van kinderen van gedetineerde vaders
De voor- en nadelen van kinderopvang voor grootouders
Grootouders die worden gevraagd om de zorg voor kleinkinderen op zich te nemen terwijl een ouder in de gevangenis zit, moeten hun beslissing zorgvuldig overwegen. Grootouder zijn die kleinkinderen opvoedt is nooit een gemakkelijke taak. Als het alternatief echter pleegzorg is, willen ze misschien op de hoogte zijn van deze statistieken: Kinderen van gedetineerde ouders die zijn geplaatst in pleegzorg hebben minder kans om herenigd te worden met hun familie, hebben minder kans om geadopteerd te worden en hebben meer kans om gewoon "ouder te worden" uit de systeem. (Factsheet over kinderen van gedetineerde ouders)
De beste situatie is waarschijnlijk wanneer grootouders de primaire zorglast op zich kunnen nemen, maar voldoende steun hebben van andere familieleden. Als alternatief is het soms het beste als een ander familielid bereid is de primaire zorg op zich te nemen, maar de grootouders een actieve rol laat spelen.
Een van de grootste problemen voor veel grootouders is het sociale stigma van het hebben van een familielid in de gevangenis. Afhankelijk van de specifieke omstandigheden wordt een opsluiting soms niet algemeen bekend in de gemeenschap van de grootouders. Maar wanneer grootouders plotseling de verzorgers van kleinkinderen worden, zullen er ongetwijfeld vragen worden gesteld. Grootouderverzorgers moeten bereid zijn om die vragen te beantwoorden.
Wat de kleinkinderen te vertellen?
Kinderen van wie de ouders in de gevangenis hebben gezeten, hebben verschillende behoeften, afhankelijk van hun leeftijd, maar de meeste kinderen zullen iets moeten worden verteld over de reden waarom een ouder wordt vermist. Hoe verleidelijk het ook is om tegen kinderen te liegen, liegen brengt verschillende gevaren met zich mee. Kinderen kunnen het vertrouwen verliezen in een grootouder die tegen hen liegt. Bovendien pikken kinderen vaak signalen op die erop wijzen dat er een ongelukkige gebeurtenis heeft plaatsgevonden, met als gevolg onbehagen en zorgen.
De waarheid vertellen aan de kleinkinderen brengt ook risico's met zich mee. Een kind dat open is met zijn vrienden, leraren en anderen, zal waarschijnlijk enkele gevolgen ondervinden; geheimen bewaren is echter voor veel kinderen moeilijk en eist ook zijn tol.
Of te bezoeken?
Een van de lastigste problemen waarmee grootouderverzorgers worstelen, is of ze kinderen mee moeten nemen om hun ouder in de gevangenis te bezoeken. Veel hangt af van de ouder-kindrelatie vóór de opsluiting van de ouder. De meeste deskundigen zijn het erover eens dat wanneer een ouder deel uitmaakt van het leven van een kind, de relatie tijdens de opsluiting zoveel mogelijk moet worden gehandhaafd. Als een ouder afwezig is geweest in het leven van een kind, is een periode van opsluiting misschien niet het juiste moment om de ouder opnieuw aan het kind te introduceren, vooral als de gevangenisstraf relatief kort is.
Ouders kunnen zeggen dat ze niet willen dat hun kinderen hen in de gevangenis zien, omdat ze niet willen dat ze in de gevangenis aan hen denken. die setting, maar voor de meeste kinderen wegen de positieve aspecten van het onderhouden van een relatie met een ouder zwaarder dan de negatieven. De realiteit van een ouder in de gevangenis is misschien niet zo verontrustend als wat een kind zich zou kunnen voorstellen.
Kinderen kunnen zeggen dat ze hun ouders niet willen zien, ook al doen ze dat wel. Dit kan het gevolg zijn van woede jegens de ouder of angst voor een bezoek aan de gevangenis. Soms voelen kinderen die van bezoek mogen afzien zich later schuldig. De meeste kinderen zijn niet volwassen genoeg om een weloverwogen beslissing te nemen over bezoek.
Advies voor bezoeken
Procedures voor bezoeken kunnen sterk verschillen van faciliteit tot faciliteit. Sommige gevangenissen hebben speciale familiedagen waarop de beperkingen kunnen worden versoepeld, maar deze komen meestal niet vaak genoeg voor om regelmatig bezoek te vervangen.
Grootouders die van plan zijn om kleinkinderen naar een gevangenis of gevangenis te brengen, moeten alle beschikbare hulp krijgen van de gevangenisdiensten of sociale diensten, zodat bezoeken soepel verlopen. Het is meestal raadzaam voor grootouders om eerst een solo-bezoek te brengen om de procedures uit de eerste hand te ervaren voordat ze kinderen meenemen.
Hoewel sommige kinderen zullen reageren op de gevangenisomgeving zelf, zullen veel meer kinderen reageren op wat zij zien als veranderingen in hun ouder. Ouders dragen onbekende kleding en hebben mogelijk een ander kapsel of gezichtshaar gehad. Vrouwen mogen niet hun gebruikelijke make-up, sieraden en accessoires dragen. Sommige gevangenen zullen zelfs handboeien of boeien dragen. Kinderen zullen dergelijke veranderingen minder schokkend vinden als ze er van tevoren op zijn voorbereid, hoewel er misschien geen manier is om zeer jonge kinderen voor te bereiden.
Gedrags- en emotionele gevolgen
Soms gaan kinderen zich gedragen na een bezoek aan een gedetineerde ouder. Dergelijk gedrag kan een manier zijn om stress los te laten of om verdriet of woede te uiten. Opvoeders van grootouders moeten rekening houden met dergelijk gedrag, maar ze moeten ook alert zijn op signalen dat kinderen mogelijk begeleiding of andere aanvullende hulp nodig hebben.
Typische symptomen die gepaard gaan met gedetineerde ouders zijn de volgende:
- Geboorte tot leeftijd 2: Gebrek aan ouder-kind band
- 2 tot 6 jaar: Verlatingsangst, verminderde sociale ontwikkeling
- 7 tot 10 jaar: Beschadigd zelfconcept, regressie
- 11 tot 14 jaar: Opstand tegen grenzen
- Leeftijden 15-17: Voortijdige verstoring van de relatie met de ouder; mogelijk een verhoogd risico op opsluiting
(Bron: Achtergelaten gezinnen, Stedelijk Instituut)
Bovendien kunnen kinderen het gevoel hebben dat ze op de een of andere manier verantwoordelijk zijn voor de opsluiting van een ouder. Dit geldt met name als het misdrijf een geldmisdrijf is. Ze denken misschien dat de ouder het misdrijf heeft gepleegd om familieleden te onderhouden. Kinderen kunnen ook het gevoel hebben dat als ze betere, liefdevollere kinderen waren geweest, hun ouder misschien niet beledigd was geweest. Grootouders moeten de kinderen geruststellen dat deze veronderstellingen niet waar zijn.
Andere contactmiddelen
Gedetineerde ouders moeten worden aangemoedigd om contact te houden met hun kinderen via andere middelen, zoals brieven en telefoontjes. Sommige faciliteiten bieden gedetineerden nu de mogelijkheid om familieleden te bezoeken via Skype of soortgelijke VoIP (Voice Over Internet Protocol). Grootouders kunnen kleinkinderen helpen om hun steentje bij te dragen aan dergelijke uitwisselingen. Kinderen kunnen worden aangemoedigd om tekeningen, schoolfoto's, rapportkaarten en soortgelijke items naar hun gedetineerde ouders te sturen.
Wanneer ouders worden vrijgelaten
Behalve dat het gunstig is voor kinderen, is het contact met familie ook waardevol gebleken voor gedetineerden. Statistieken tonen aan dat gevangenen met sterke familiebanden meer kans hebben op een baan en een verblijfplaats als ze worden vrijgelaten. Ook hebben ze minder kans op herhaling.
Veel grootouderverzorgers zullen moeite hebben om de ouderrol op te geven wanneer ouders worden vrijgelaten. In de meeste gevallen is het logisch dat de overgang geleidelijk verloopt. Als de rechtbanken of sociale diensten een rol hebben gespeeld bij de plaatsing van de kinderen, zullen zij beslissen of en wanneer kinderen moeten worden teruggegeven aan de ouderlijke zorg. In het geval van ouders met verslavingsproblemen zouden de vrijgelaten gedetineerden voor een bepaalde tijd moeten gaan om te laten zien dat ze niet terug zullen vallen in verslaving.
Wanneer de regeling voor kinderopvang meer informeel is, kunnen ouders mogelijk het papierwerk herroepen dat de grootouders gezag over het kind en voogdij terugvorderen, een voogdij die de grootouders misschien terughoudend zijn om te geven omhoog. Wanneer ouders vrijwillig en tijdelijk afstand doen van de voogdij, kunnen ze deze meestal naar believen terugkrijgen. In dergelijke gevallen zouden sommige grootouders er goed aan doen een machtsstrijd met ouders te vermijden, aangezien dat de meest waarschijnlijke tactiek is dat hun contact met kleinkinderen wordt ontzegd. En dat kan tragisch zijn voor de grootouders en ook voor de kleinkinderen, die in hun jonge leven al genoeg ellende hebben gehad.
- En ook:Wanneer de ouder van een kind in de gevangenis zit
