Hayden Panettiere werkte met een aantal grote namen in haar film uit 2005 Race strepen, hoewel niet veel van hen ooit de set in Zuid-Afrika hebben gehaald. Dustin Hoffman, Jeff Foxworthy, Whoopi Goldberg en Snoop Dogg leenden hun stem aan een eclectische groep boerderijdieren in de feelgood-familiekomedie, terwijl Panettiere, Bruce Greenwood, en M. Emmett Walsh verschijnt daadwerkelijk in de film en werkte met de echte live menagerie.
In Race strepen, Panettiere speelt Channing, een tiener die van dieren houdt, in het bijzonder van paarden. Wanneer haar vader (Greenwood) een verweesde zebra mee naar huis neemt, wordt Channing op slag verliefd. Het gevoel is wederzijds als de schattige kleine zebra, bijgenaamd Stripes (ingesproken door Frankie Muniz), werkt samen met Channing om de wereld van volbloed paardenrennen aan te gaan.
We spraken Panettiere toen de film uitkwam over het doen van haar eigen stunts, het leren werken met zebra's, en haar toen aanstaande film Ijsprinses.
Hoe moeilijk was het om op de zebra te rijden?
Het was geweldig. Het was zo leuk omdat, weet je, zebra's heel anders zijn dan paarden. Ze hebben elk hun eigen persoonlijkheid en het is erg interessant om te zien. Maar ze zijn een beetje meer temperamentvol. Je hebt je aardige en je hebt je vreselijke, en je hebt je helemaal gekke. Maar het is heel anders dan paardrijden.
Het zijn eigenlijk heel trage dieren. Zeer langzaam. Tenzij je een leeuw achter ze aansteekt en zelfs dan rennen ze niet eens in een rechte lijn. Ze hebben hele harde monden, dus ik zat daar en je zou moeten trekken. Terwijl je met een paard ze gewoon kunt laten glijden. Ze lopen in zigzaglijnen en je zou moeten trekken om ze te laten stoppen. Sommige van degenen die we hadden waren zo lief en zo goed opgeleid dat het geweldig was. [Het was] verbazingwekkend wat we met deze zebra's hebben gedaan. Niemand had het ooit verwacht.
We hoorden van een van je medesterren dat zebra's gemeen zijn.
Van wie?
Frankie Muniz.
Frankie! Frankie was niet eens in Zuid-Afrika. Frankie zat in een hokje met een microfoon. Ik reed op de buggers. Ik heb met vier baby-zebra's en acht volwassenen geracet, oké? Sommigen van hen bijten, let wel. Toen we baby's kregen, bijten ze wel, maar het waren maar baby's. Dat is wat ze doen. Ze trappen en ze bijten, weet je? Maar ze zijn heel lief.
In het begin hadden we vier baby zebra's, waarvan er twee het eerst waren: Zoe en Columbia. En Zoe en Columbia waren erg, je weet dat het roedeldieren zijn, dus ze hechten zich aan specifieke [dingen], meestal met zebra's, maar in dit geval was het [Andrew, een trainer]. Dus ze waren met z'n drieën als een roedel en ze zouden hem overal volgen. Uiteindelijk kwam het erop neer dat toen ik daar was, ik verondersteld werd elke dag met hen door te brengen, omdat ze verondersteld werden een band met mij op te bouwen. Ik zeg je dat dat de... het was als een nachtmerrie. Het was slecht. We hadden een meisje en een jongen - Zoe was natuurlijk het meisje en Columbia was de jongen. Als ik naast Andrew zou gaan staan, zou Zoe tussen ons in rennen en zich omdraaien en me schoppen. En ze zou me zo ver mogelijk bij Andrew vandaan houden. Ze stak letterlijk haar hoofd erin en ging [me slaan]. Ze zou me schoppen en ik zou rennen, schreeuwend in de tegenovergestelde richting. Ze leerde van me te houden. Ze leerde van me te houden.
En je hebt echt al het stuntrijden gedaan?
Ja. Het was de grootste high ooit. Zo snel mogelijk rijden...
Hoeveel geduld moest je hebben om met al deze dieren te werken?
Ik weet niet wat erger is, werken met heel jonge kinderen of werken met dieren. Je moet veel geduld hebben, maar de dieren waren zo geweldig getraind. Het waren vooral de babyzebra's die iets niet wilden doen. Het was nogal moeilijk om ze zover te krijgen.
Heb je naast de zebra's ook contact gehad met de andere dieren?
Het waren vooral de babyzebra's, de zebra's en de paarden. Ik heb met ze gewerkt en zag ze altijd omdat ik altijd bij ze in de buurt was. Maar de zebra was de belangrijkste waar ik altijd mee was.
Heb je huisdieren in huis?
Ja. Het is nogal moeilijk om ze te hebben als je zoveel reist. Maar ik heb drie katten, waar ik dodelijk allergisch voor ben. Maar ik hou nog steeds van ze. Ik had cavia's en ik had een vogel en hamsters en vissen.
Wil je een paard?
Oh, ik moet weer serieus gaan paardrijden.
U houdt duidelijk van dieren en bent nu ambassadeur voor een natuurstichting?
Ja. Ik was op de set en werd uitgenodigd om ambassadeur te zijn voor de ICUN Red List Collection met Nelson Mandela en koningin Noor. En het is geweldig. Ik kreeg dit grote rode boek met alle prachtige foto's van deze dieren die in gevaar waren, en het was zo triest om ze te zien. Het zijn gewoon zulke prachtige dieren waar je nooit iets van zou weten en het trieste is, je gaat naar Zuid-Afrika en je ziet de dingen echt uit de eerste hand en je realiseert je: "Wauw, mensen in de staten hebben geen" idee. Ze hebben geen idee wat er in dat land aan de hand is.” Omdat het pas 11 jaar geleden is sinds de apartheid, en ze hebben... opgeruimd, zelfs sinds ik er ben, zelfs sinds de apartheid 10 jaar geleden eindigde, hebben ze het ongelooflijk opgeruimd goed. Gewoon daarheen gaan en het zien, zelfs in de staat waarin het zich bevindt, zelfs beter dan het was, het is net alsof het een schok is. Ik wilde echt ergens deel van uitmaken en voor altijd deel uitmaken van Zuid-Afrika omdat het mijn thuis was en ik er dol op was.
Zuid-Afrika groeit gewoon echt op je. Natuurlijk, ik was 14 om daar te komen, ik moest door de boondocks rijden, zoals nergens. Als uw auto kapot is, is dat alles. God weet wat er met je zou gebeuren. Het was geweldig. Natuurlijk was ik bijna in tranen de eerste nacht dat ik daar aankwam. Bijna in tranen omdat ik daar zit, we filmden in Nottingham Road [en] Nottingham Road was als diep land, [en ik heb] zoiets van: "Oh mijn God, er is niets te doen." Het is alsof onze high naar Porky's Bar ging en? Grillen.
Zo heet het toch niet?
Het heet Porky's Bar and Grill. We waren er elke avond. Dat was wat ik het liefste deed. "Oh papa, kunnen we alsjeblieft naar Porky's gaan? Oh mama, ik moet vanavond naar Porky's.'
Ik zat in het huis – een prachtig huis – het was nacht en je kon dus niet eens zien wat er was. Ik zit daar en zit bijna in tranen aan de tafel en zeg: "Vijf maanden? Vijf maanden? Moet ik hier vijf maanden zijn?” Maar het groeide op mij en ik wilde nooit meer weg.
Ik ging naar Kaapstad en Johannesburg en ging op safari. Ik zat huilend uit het raam te kijken toen ik in het vliegtuig opsteeg omdat ik niet [wilde] vertrekken. Ik ben vijf maanden niet naar huis geweest. Mijn ouders wisselden heen en weer omdat mijn broer in de Verenigde Staten was en ik met dit troosteloze gezicht uit het raam keek. Ik kon niet geloven dat ik wegging, want, weet je, je gaat daar weg met de gedachte: "Dit is Zuid-Afrika. Dit is een once in a lifetime ding. Het is niet alsof ik hier morgen zal zijn." Het is niet alsof je LA verlaat of New York verlaat waar jij naartoe gaat: "Ik kan zijn" hier volgende week als ik wil.” Het was zo verdrietig en ik wilde teruggaan, en ik mis het zo erg omdat ik al mijn vrienden had en spullen.
Is het toeval dat je bij Frankie's show was? Malcolm in het midden?
Ja, totaal toeval. Het was het grappigste toen ik hem voor het eerst zag nadat ik terugkwam uit Zuid-Afrika. Ik had zoiets van: "Ik heb je gereden! Vijf maanden lang!” De directeur gaat (kijkt een beetje afkeurend). (Lachend) Ik zei: "Nee, nee, echt waar." Mijn moeder [die tijdens dit interview in de hoek zit] zegt: "Dat klinkt niet goed." Maar nee, nee, nee, hij is wel een zebra.
Is jouw rol aan Malcolm komt het nu terug?
Ja. Het is een leuke show om te doen. Het is relatief snel in en uit. Het is een heel ander karakter, want meestal als je blond bent en dat soort dingen, hebben ze de neiging je te categoriseren. Het is een geweldige rol om uit die categorisering te komen; kroeshaar en een bril. Mijn vrienden zien me allemaal en zeggen: "Je bent lelijk! Je bent afschuwelijk, ewww!”
Is het je opgevallen dat de rollen voor de schattige kleine kinderen niet meer komen en dat er nu meer mooie rollen voor jonge meisjes zijn?
Weet je, het was grappig, ik klaagde een paar jaar geleden. Ik zou zeggen: "Mam, ik speel altijd jongens. Deze jongenspersonages.” Als in Onthoud de Titanen, Ik hield van de film, begrijp me niet verkeerd, maar ik speelde altijd deze tomboys. Ik heb zoiets van: "Ik ben het beu om als jongen gekleed te zijn. Ik wil een meisje zijn.” Nu ben ik een meisje, dus het is leuk.
En je hebt onlangs een film gemaakt over een schaatser, Ijsprinses, nietwaar?
Ja. Het komt uit in maart.
Heb je al geschaatst of heb je dat helemaal opnieuw moeten leren?
Nee. Ik heb het helemaal opnieuw geleerd. Het was leuk. Het was als: "Oké, ik ben net gestopt met paardrijden. Nu ga ik weer op het ijs vallen.” Het was spannend.
Heb je zelf geschaatst in de film?
Oh nee. Ik kon langzaam mijn weg over het ijs banen. Ik had een hekel aan schaatsen. Ik kon er niet tegen. Je kreeg me niet op het ijs. Mijn broer houdt van hockey en dus zat hij daar en zei: "Hooi, kom naar buiten", en ik zou zeggen: "Nee. Het is koud. Ik wil daar niet heen. Ben je gek?"
Is hij ouder of jonger?
Hij is 10.
Heeft hij acteerambities?
Ja. Hij speelt de stem van de jonge Stripes in deze film. Hij doet veel stemwerk. ik deed Tijgercruise met hem, wat een Disney-kanaalfilm was die in augustus uitkwam. Dat doet hij zeker. Hij lijkt niet op mij. Hij heeft ongeveer hetzelfde gezicht, maar hij is donker. Hij heeft donker haar en donkere, donkerbruine ogen en een donkere huid. Hij speelde mijn broer niet en niemand knipperde met zijn ogen omdat hij niet op mij leek.
In wie speel je? Ijsprinses?
Ik speel dit meisje, Jen, en ik ben een kunstschaatsster. Het is grappig omdat er een ander meisje in zit en we een soort tegenpolen spelen. Ze is een brein dat erg goed is op school en droomt om kunstschaatsster te worden, en ik ben een kunstschaatser die ervan droomt lang genoeg op school te blijven om wiskunde te halen, zodat ik echt een. kan hebben toekomst. Mijn moeder, die wordt gespeeld door Kim Cattrall, die een lieverd is, leefde min of meer haar dromen door mij omdat ze naar Calgary zou gaan voor de Olympische Spelen en er gebeurde iets. Ik kan niet zeggen wat. Ze leeft door mij heen en ik overwin mijn angsten voor haar en vertel het haar eindelijk, en [dan] vervul al mijn dromen.
Ze is een heel cool personage omdat ze in het begin een soort vervelende meid, de teef, mag spelen; cheerleader-achtig. Dan evolueert ze en je ziet al deze lagen die ze heeft en haar behoeften, want ze gaat van dat naar een soort van vriendschap sluiten met dit meisje en haar onder haar hoede nemen en haar een beetje begeleiden en tegelijkertijd haar angsten overwinnen tijd. Het publiek krijgt te zien dat ze niet zomaar een opgestoken snob is. Ze is eigenlijk een echt meisje met echte dromen.
