Door de jaren heen, R&B en hiphop artiesten hebben hun krachten gebundeld om een aantal geweldige nummers te produceren. Hoewel de lijn tussen de twee stijlen tegenwoordig vaak vaag is, kunnen het ruige, stedelijke gevoel van hiphop en de soepele melodieën van R&B samenkomen op een enkel nummer met ongelooflijke resultaten.
Artiesten uit beide genres werken vaak met elkaar samen, maar sommige duo's werken gewoon beter dan andere. Dit zijn de gedenkwaardige hits, de nummers die we nooit zullen vergeten en de matchups die moderne muziek hebben getransformeerd.
"I'll Be There For You/You're All I Need to Get By" is het beste van het beste als het gaat om een samenwerking. Het brengt twee stralende sterren samen, Method Man, die naam maakte met de Wu Tang-clan, en de enige echte Maria J. Blige.
Het nummer werd in 1995 uitgebracht op Method Man's debuutstudioalbum, "Tical". Het steeg snel in de hitlijsten en bereikte nummer 3 in de Aanplakbord Hot 100 binnen de eerste paar maanden. Tijdens de Grammy's van 1996 kreeg het de hoogste eer voor Best Rap Performance by a Duo or Group.
Waarom is dit na zoveel jaren nog steeds het heetste duo? Er bestaat geen twijfel over het talent van beide artiesten en het was gewoon ingenieus om de twee samen te brengen. De soepele stem van Blige, die de hit "You're All I Need to Get By" uit 1968 combineert met de lyrische ritmes van Method Man, is zo tijdloos als maar kan.
"No Diggity" is een andere klassieker in dit genre, en het vormde de basis voor talloze samenwerkingen die zouden volgen. Hoe kun je een deuntje laten liggen dat Blackstreet, Queen Pen en het iconische samenbrengt? Dr. Dre?
Van het Blackstreet-album "Another Level" was dit ook meteen een hit, bovenaan de... Aanplakbord Hot 100 en talloze andere hitparades wereldwijd. Het kostte de Grammy, dit keer in 1997, voor R&B Duo en kwam binnen op nummer 32 van VH1's 100 beste nummers van de jaren '90.
Deze mix van stijlen had niet beter gekund. Dr. Dre's kenmerkende rapstijl is verweven met de soepele R&B-melodie van Blackstreet. Voeg een paar regels van Queen Pen toe en een hit is geboren die nog tientallen jaren favoriet zal blijven.
Een ander juweeltje uit 1996, "Let's Get Down", zit vol funk. Deze komt van het "House of Music" album van Tony! Ton! Toon! en beschikt over DJ Quik. De combo bracht zeker de funk naar het nummer, en er is zelfs een kleine riff van Nirvana's "Smells Like Teen Spirit".
Je ziet hier misschien een patroon: de beste rap-R&B-duo's kwamen uit de late jaren '90. Met de achtergrondbeat en zwoele opening "ohs" van Lauryn Hill, is een ander mooi voorbeeld van rap/R&B-samenwerking te vinden in "If I Ruled the World (Imagine That)." Uitgebracht in 1996 op het album "It Was Written" van Nas, zal de groove van dit nummer iedereen raken waar het telt.
Een van de beste houseparty-nummers, "Home Alone" van de R. Kelly-album "R." is een nummer dat in je hoofd blijft hangen, en dat is maar goed ook. Deze hit heeft die kenmerkende soepele en sexy R. Kelly-stijl en de rap van Keith Murray heeft een uitstekende beat. Maar laten we die zwoele achtergrondzang van Kelly Price niet vergeten. Ze houdt de stroom in beweging en herinnert ons eraan om 'de hele nacht te dansen'.
Smooth begint niet eens met het beschrijven van "You Got Me" van het album "Things Fall Apart" van The Roots. Het is een zacht nummer voor rap, maar zo goed gedaan, net als alles wat The Roots door de jaren heen heeft geproduceerd. De stijl van de groep past perfect bij een R&B-samenwerking, en het toevoegen van Erykah Badu en Eve aan de mix werkte perfect. Bovendien moet je elk nummer met een Ethiopische koningin in het verhaal waarderen.
Mariah Carey's originele "Fantasy" heeft niets op de remix met Ol' Dirty Bastard (O.D.B.). Hem in de mix brengen maakte een wereld van verschil en voegde een rauwe stijl toe aan de hit van de popzanger. Er is nog een remix, de "Bad Boy Mix", geproduceerd door Sean Combs, maar deze heeft lang niet de funk van de O.D.B. versie, daarom vinden mensen deze het leukst.
Als 'I'll Be Missing U' je niet raakt, controleer dan je hartslag. Hij was destijds "Puff Daddy", maar dit is kenmerkend Sean Combs. Het eerbetoon aan zijn vriend Christopher "The Notorious B.I.G." Wallace, slechts enkele maanden na zijn moord, maakt het onvergetelijk.
Deze hit van het album "No Way Out" van Combs gebruikt teksten van de hit "Every Breath You Take" uit 1983 van The Police. De gospel-achtige zang van Faith Evans zette het feilloos op gang met een hoogte van emotie die in weinig andere nummers te vinden is. Het is geen wonder dat dit een eerbetoon is geworden aan zoveel anderen die in de jaren daarna ook tragisch verloren zijn gegaan.
Als je op zoek bent naar een beat, heeft "Can't Deny It" precies wat je nodig hebt. Deze debuuthit van Fabolous stond op zijn album "Ghetto Fabolous" en hoewel hij destijds een nieuwkomer was, evenaart het alle nummers van de veteranen op deze lijst. Deze is opmerkelijk omdat het een mix is van Fabolous' East Coast-hiphop met Nate Dogg's West Coast-vibe, en het werkt ongelooflijk goed, mogelijk beter dan enig ander duo in zijn soort.
Een andere Wu-Tang Clan-veteraan, Ghostface Killah's solodebuut "All That I Got Is You" was meteen een succes. Breng Mary J. Bliegen in deze emotionele, moeilijke rap met een ultrasoepele achtergrondtrack was gewoonweg briljant. Het mag dan in 1995 zijn uitgebracht (het album "Ironman"), het is tijdloos en een verhaal waar zoveel mensen zich mee kunnen identificeren. De strijd gaat voor velen door, en dit nummer spreekt nog steeds boekdelen.
The Roots pronken graag met andere artiesten. Deze keer is het de funk-gospel-hiphop artiest Musiq Soulchild. Van het album "Phrenology" is "Break You Off" het meest sexy nummer op deze lijst, met de stijlvolle raps van The Roots ondersteund door zoete R&B-zang. Het is fantastisch en onvergetelijk.
Jay-Z werd meteen een ster met de release van zijn debuutalbum "Reasonable Doubt", en dit nummer hielp het een winnaar te maken. Het deed waarschijnlijk geen pijn dat hij de Queen of R&B, Mary J. Blige, om het refrein ook te zingen. Deze heeft die harde rapstijl waar Jay-Z bekend om werd, en de sensuele back-up van de "Queen" neemt het over de top.
Big Boi van Outkast nam zijn deel van het "Speakerboxxx"-album mee naar de grote tijd toen hij "The Way You Move" met Sleepy Brown uithaalde. Het is leuk, het is heet en het wordt vaak genoemd als een van de beste nummers van het eerste decennium van deze eeuw. Sleepy Brown brengt een Motown-achtige stem in die een contrast vormt met de snelle rap van Big Boi, en dat maakt dit nummer zowel hypnotiserend als anders dan alle andere op de lijst.
Een controversieel nummer, het is moeilijk om Jadakiss' "Waarom?" die werd uitgebracht op zijn "Kiss of Death" album. De vragen die hij stelt in zijn old-school hiphopstijl zijn beslist politiek en omvatten alles van drugs tot racen tot de aanslagen van 11 september. Hoewel andere artiesten het refrein op zich hebben genomen in verschillende remixen, is het origineel met de soulvolle Anthony Hamilton misschien wel de beste.
Ook van hun "Phrenology" album, The Roots bracht Cody Chestnutt in voor de funky single "The Seed (2.0)." Het is een hybride van stijlen die steunen op Chestnutts rock-'n-roll- en soulachtergrond, en het is fantastisch. In tegenstelling tot bijna elk ander nummer dat je van The Roots hebt gehoord, wordt "The Seed 2.0" vaak omschreven als: psychedelische ziel, en het is een hiphop-experiment dat alleen kan worden uitgevoerd door deze groep getalenteerde artiesten.
