Demo schilderen: hoe brekende golven te schilderen

De compositie van het schilderij bepalen

Deze demo van het schilderen van de zee is gemaakt zonder enige voorlopige schets van de compositie op het canvas, maar ga er niet vanuit dat het rechtstreeks van het lege canvas naar wat je op de foto ziet is gegaan.

Voordat u het penseel op het canvas plaatst, er was veel visualisatie en planning nodig:

• Dagen werden besteed aan het observeren en fotograferen van de golven op een klein stukje kust.
• Voorlopige schilderijen van zeestudies werden voltooid.
• Er moesten beslissingen worden genomen over de grootte en vorm van het canvas.

Er werd vastgesteld dat een liggend formaat het beste zou zijn voor dit onderwerp omdat het paste bij mijn aanvankelijke visie. We kozen een canvas dat ongeveer een derde zo breed als hoog was (120x160 cm / 47x63 inch).

Nadat het canvas was geselecteerd, was het tijd om de positie van de golf op het canvas te bepalen. Het was mijn bedoeling om een ​​klein deel van een brekende golf te schilderen, waarbij de brekende kam en het schuim van de golf het tafereel domineren. Het was toen tijd om te beslissen of de golf naar links of naar rechts zou breken. Pas toen werd het penseel op het doek gezet.

De basis schilderen

De eerste stap is om de compositie van het schilderij vast te stellen door de basis lichte en donkere vormen neer te zetten.

Het voorbeeldschilderij is klaar! in acryl: titaanwit en ftalo-turkoois waren alles wat nodig was voor licht en donker.

Merk op hoe we de verf zelfs in dit vroege stadium niet lukraak aanbrengen, maar in de richtingen die relevant zijn voor wat we schilderen. Dit komt omdat we weten dat we zullen zijn schilderen met glazuren, wat betekent dat de onderste lagen in het schilderij doorschijnen. Het heet schilderen "in de richting van de groei" en wordt vanaf het begin gedaan omdat we niet kunnen voorspellen hoeveel lagen glazuur er zal worden gebruikt.

Toen de basiscompositie eenmaal voltooid was, schakelden we over op Pruisisch blauw om donkere achtergronden en voorgronden toe te voegen.

Schaduw toevoegen aan de golf

Pruisisch blauw is donkerblauw wanneer het rechtstreeks uit de tube wordt gebruikt en vrij transparant wanneer het wordt verdund met water of een glansmiddel. Het werd hier gebruikt om in schaduwen te schilderen die zich voor een golf voordoen (foto 3). Het is de bedoeling dat de zee voor de golf redelijk vlak blijft maar vol rimpelingen en kleine stukjes schuim.

Vervolgens werd een donkere schaduw aan de basis van de golf toegevoegd en omhoog getrokken in de golf.

Terwijl verfresten op de kwast achterbleven, ontstond er een schaduw onder de golfbreker waar ik in het witte schuim zou schilderen. Het is belangrijk dat dit gebied van donkerder blauw dun en transparant was (geen effen kleur) en dat is gemakkelijk te doen met een penseel waar nauwelijks verf op zit.

De schaduw op de golf verfijnen

De donkere schaduw aan de basis van de golf werd vervolgens uitgebreid langs de golf.

Merk op hoe wij ook verdonkerde de tonen bovenop de brekende kam, niet alleen eronder. Nogmaals, dit is een voorbereiding op het witte schuim dat later zal worden toegevoegd en het zal dynamischer zijn met deze schaduwen eronder.

Er werd ook een beetje wit aan de bovenkant van de golf toegevoegd. Dit verminderde de schaduw en zorgde voor meer contrast in dat gebied.

Je zult ook merken dat er middentonen worden toegevoegd tussen de donkere schaduw aan de basis van de golf en de lichte toon aan de bovenkant. Dit werd gedaan door kobaltblauw toe te voegen aan de voorkant van de golf.

Wit schuim toevoegen aan de golf

Nadat de basisprincipes van de schaduwen op de golf zijn vastgesteld, is het tijd om terug te keren naar titaniumwit en het schuim langs de rand van de golf te schilderen. We begonnen met de topkam, voordat we verder gingen met de brekende golf.

De verf werd aangebracht door de kwast op en neer te bewegen (niet langs het doek te trekken) met een versleten hazelnootvormige kwast.

• We beschouwen dit als de "Dibby-Dabby School of Painting" - doop het in wat verf en dep het op het canvas.
• De stijve haren van deze borstel spreiden zich een beetje uit, waardoor een verfvlek met ruwe randen ontstaat. Het is erg handig om het gevoel van schuim te schilderen.

Drijvend schuim op de voorgrond toevoegen

Nadat de golf naar mijn tevredenheid was geverfd, begonnen we wat drijvend schuim op de voorgrond toe te voegen.

De eerste fase hierin lijkt eerder op slierten spaghetti die op het schilderij zijn gespat. Toen dat eenmaal geverfd was, volgden we het met dikker schuim.

Tijdens het werken aan het drijvende schuim kwamen we tot de conclusie dat de rechterrand van de brekende golf te uniform was. Dit resulteerde in het toevoegen van meer schuim om het de willekeur te geven die in de natuur wordt gevonden.

Overdrijven met het zeeschuim

Titaanwit is een dekkende kleur en is zeer effectief in het bedekken van wat eronder zit bij dik gebruik. Dus als je het als glazuur gebruikt, moet je voorzichtig zijn of bereid zijn om dingen op te lossen als ze fout gaan.

We werden een beetje meegesleept toen we het zeeschuim op de voorgrond toevoegden en besloten dat er wat kleur in moest worden verwerkt.

Om het effect van rondvliegend schuim te krijgen, hebben we wat verf van de kwast op het doek gesmeerd. Maar hiermee toonden we tenminste enige terughoudendheid en overdreven het niet.

Als het geen techniek is die je regelmatig gebruikt, kun je het beste eerst oefenen voordat je het 'echt' op je schilderij doet. Je wilt geen grote klodders verf, alleen een fijne spray en er is een fijne balans tussen beide.

Werken op de voorgrond

Er werd meer kobaltblauwgroen op de voorgrond toegevoegd en het werd gedroogd. Donkere schaduwen werden vervolgens aan dit gebied toegevoegd door eroverheen te schilderen met een dun Pruisisch blauw.

Omdat dit een verfkleur is die vrij transparant is als deze dun is, is het een goede glazuurkleur. Je kunt zien hoe het het overtollige schuim op de voorgrond terugslaat zonder het volledig te verbergen. Het resultaat is een meer overtuigend glooiende zee, maar het is not done.

Een schilderij bewerken en herwerken

U hoeft een schilderij niet van begin tot eind te plannen voordat u een penseel oppakt. Sommige schilderijen vloeien van begin tot eind en andere schilderijen zijn een strijd. Sommige schilderijen beginnen goed en gaan dan bergafwaarts, en andere beginnen slecht en stijgen dan. Dat is slechts een deel van de uitdaging en het plezier van de werkwijze waarmee je kunt schilderen.

We weten dat als we vooraf een gedetailleerde schets of studie maakten en begonnen met een gedetailleerde tonale onderschildering, we zouden onszelf niet in situaties brengen waarin we een richting zijn ingeslagen die we niet hadden bedoeld en waar we zelf aan moeten werken uit. Maar niet iedereen houdt ervan om dat te doen, en de prijs die moet worden betaald is dat soms delen van een schilderij moeten worden bewerkt en herwerkt om het goed te krijgen.

Wat het geval was met de schuimvoorgrond in dit zeeschilderij: we hadden er meerdere keren mee bezig, waarbij we telkens niet helemaal de juiste resultaten kregen. Dus we grijpen weer naar het wit, kobaltblauw of Pruisisch blauw en werken er weer aan. Doorzettingsvermogen, daar gaat het om.

Het voltooide golfschilderij

Toen we de voorgrond herwerkten, werd het geleidelijk minder schuimig en turbulenter, met grotere rimpelingen dan we ons aanvankelijk hadden voorgesteld. Wat maakt dit uit? Eigenlijk niets; het is mijn schilderij en niet representatief voor een bepaalde, herkenbare scène, dus het kan zijn wat we ook beslissen.

Uiteindelijk kwam de voorgrond in een stadium waar we tevreden mee waren en besloten we het schilderij als voltooid te verklaren.

De meerdere glazuren of verflagen op de voorgrond, neergezet terwijl we ertegen vochten, komen niet afzonderlijk naar voren. In plaats daarvan hebben ze een heerlijk rijke kleur gecreëerd die alleen door glazuur ontstaat.