Het evenement van 800 meter vereist een combinatie van sprintsnelheid en uithoudingsvermogen, gecombineerd met belangrijke tactische overwegingen. Sommige lopers van twee ronden sprinten naar een grote voorsprong en hopen het vol te houden als ze moe worden tijdens de tweede ronde. Anderen leunen achterover en proberen te wachten op het juiste moment om naar de finish te sprinten. De aanwezigheid van deze diverse elementen kan verklaren waarom een paar getalenteerde 800-meter lopers, die een race precies goed hebben gedaan, hebben gevestigde wereldrecords dat stond voor een decennium of meer.
Wereldrecords 800 meter
Nadat de IAAF in 1912 was opgericht, was het eerste wereldrecord van 800 meter voor mannen dat door de organisatie werd erkend, de winnende tijd van Ted Meredith op de Olympische Spelen van 1912. Meredith won de gouden medaille in 1:51.9, in een spannende race met landgenoten Mel Sheppard en Ira Davenport, die beiden eindigden in 1:52.0. De prestatie van Meredith leverde ook de eerste langdurige 800 meter markering. Het record hield 12 jaar stand totdat de Duitse Otto Peltzer 1: 51,6 liep in een race van 880 meter in 1926. Destijds erkende de IAAF prestaties in de 880 - die 804,7 meter beslaat - voor 800 meter wereldrecord, net zoals het toen 440-yard-tijden erkende voor 400 meter recorddoeleinden. Peltzer brak ook het wereldrecord op de 1500 meter in 1926 en werd de eerste loper die tegelijkertijd de 800 en 1500 meter vasthield.
Sera Martin uit Frankrijk verlaagde de norm in 1928 tot 1:50,6, en toen Tommy Hampson uit Groot-Brittannië en De Canadese Alex Wilson werd de eerste loper die 800 meter finishte in minder dan 1:50, tijdens de Olympische Spelen van 1932 in Los Engelen. Helaas voor Wilson was Hampson iets sneller. Hij werd elektrisch getimed in 1:49.70, maar onder de toen geldende IAAF-regels ging hij de recordboeken in met een tijd van 1:49.8. Wilson werd tweede in 1:49.9. De Amerikaan Ben Eastman evenaarde de tijd van 1:49,8 in 1934, op een 880-yard evenement.
Jaarlijks recordbrekend
Het record 800/880 werd in de periode 1936-39 één keer per jaar verbroken. De Amerikaan Glenn Cunningham begon de recordparade met 1:49.7 in 1936. Een andere Amerikaan, Elroy Robinson, brak het doel in een race van 880 meter, met 1:49,6 in 1937. Sydney Wooderson uit Groot-Brittannië verlaagde het record het jaar daarop naar 1:48,4, op weg naar een tijd van 1:49,2 in de 880 – voordat Rudolf Harbig uit Duitsland in 1939 een blijvende score van 1:46,6 neerzette op een baan van 500 meter in Milaan.
Het record van Harbig duurde iets meer dan 16 jaar totdat Roger Moens uit België de 800 in 1:45,7 reed in 1955. De Nieuw-Zeelandse midfondtroef, Peter Snell, verlaagde het cijfer vervolgens naar 1:44,3 in 1962, op weg naar een tijd van 1:45,1 in de 880. Snell was de laatste loper die een wereldrecord op de 800 meter vestigde in een langere race. De Australische Ralph Doubell werd toen de derde man die het 800-meterrecord op de Olympische Spelen vestigde en eindigde in 1:44,3 (elektronisch getimed op 1:44,40) in Mexico-Stad in 1968.
Dave Wottle was de laatste Amerikaan - vanaf 2016 - die zijn naam in de 800-meter-recordboeken zette toen hij Doubell's 1: 44,3 tijd evenaarde tijdens de Olympische Trials van 1972. Een jaar later verlaagde de Italiaanse Marcello Fiasconaro het cijfer tot onder 1:44 en eindigde in 1:43,7. Cuba's Alberto Juantorena - die pas in 1976 op aandringen van zijn coach de 800 opnam - brak toen het record tweemaal. Juantorena zette zijn eerste cijfer, 1:43,5, neer als verrassende winnaar van de Olympische gouden medaille van 1976. Hij duwde het record vervolgens naar 1:43,4 op de World University Games het jaar daarop.
Sebastian Coe - Heer van de 800
Sebastian Coe uit Groot-Brittannië bezat het langste wereldrecord op de 800 meter, van 5 juli 1979 tot en met augustus. 13, 1997. Coe zette zijn eerste score van 1:42,4 in Oslo, die elektronisch werd getimed op 1:42,33. Het laatste nummer werd in de recordboeken opgenomen toen de IAAF in 1981 begon met het verplicht stellen van automatische timing voor het merk. Coe's prestatie op de 800 meter was ook het eerste van drie wereldrecords die hij in 1979 binnen minder dan zes weken vestigde, toen hij de mijl en 1500 meter markeringen. Coe verlaagde later zijn 800 punten tot 1:41,73, tijdens een race in 1981 in Florence.
De in Kenia geboren Wilson Kipketer rende naar Denemarken toen hij in juli 1997 Coe's doel evenaarde. Kipketer claimde vervolgens het record voor zichzelf de volgende maand, met 1:41.24 in Zürich. Kipketer verlaagde het cijfer slechts 11 dagen later, op 1 augustus, naar 1:41,11. 24, wat hem binnen zes weken drie wereldrecordprestaties opleverde.
Rudisha neemt de leiding
Het record van Kipketer duurde twee dagen korter dan 13 jaar, vóór dat van Kenia David Rudisha liep opeenvolgende races van 1:41.09 en 1:41.01 met slechts een week tussenruimte in augustus 2010. Rudisha - die trainde onder dezelfde coach die Kipketer ooit leerde - verlaagde het cijfer vervolgens naar 1:40,91 met een dominante gouden medaille-run op de Olympische Spelen van 2012 in Londen. Rudisha liep in de eerste helft van de race 49,3 seconden en over de laatste 400 meter 51,6 seconden.
