Let op wanneer u langs een nieuwe autodealer rijdt en u kunt worden getroffen door een zekere gelijkheid. Inderdaad, de afgelopen twee decennia zijn wit, zilver, zwart en grijs de meest populaire autokleuren geweest en 8 op de 10 auto's is een van die kleuren.
Hoe autokleuren in populariteit scoren
Gebaseerd op een gezaghebbend jaarlijks onderzoek naar autokleurtrends, is wit de duidelijke wereldwijde winnaar in de kleurenrace van 2019 - voor de negende achtereenvolgens - met 38% van de voertuigen die in die kleur zijn vervaardigd, op de tweede plaats gevolgd door zwart met 19%, grijs met 13% en zilver met 10%.
De volgorde in Noord-Amerika is iets anders, met 29% wit, 19% zwart, 17% grijs en 11% zilver. Alleen in Europa staat wit op de tweede plaats met 24% van alle auto's grijs en 23% wit.
Bijna 50 jaar geleden, in 1961, regeerde blauw oppermachtig met 26% van alle auto's in Noord-Amerika die in die tint werden geproduceerd.
Waarom lijken autokleuren zo op elkaar?
De redenen achter de kleurkeuzes van auto's zijn moeilijk vast te stellen.
Een autolakmanager speculeert dat zilver- en grijstinten onze fascinatie voor technologie weerspiegelen. Het is de geborstelde chromen tint op een laptophoes of de glans van smartphones en andere apparaten.
Zilverachtige en technogrijze tinten lijken ook het hoekige, edgy design van luxe sportwagens te accentueren. Ze kunnen zelfs een vleugje sportiviteit geven aan een gezinssedan.
Het kan ook zijn dat mensen auto's in neutrale tinten zien als gemakkelijker schoon te maken en minder snel merkbaar vuil als ze worden ontsierd door de (meestal grijze) dingen die onze auto oppikt als gevolg van het rijden door overvolle steden, over de snelweg raast of modder op de achterafwegen.
Kleur Smaken Veranderen
In de begindagen van de auto werden auto's paardloze koetsen genoemd - en zo zagen ze er ook uit. Door paarden getrokken koetsen waren meestal waardig zwart geverfd. De kwaliteit van de verf was slecht en autobezitters ontdekten dat hun glimmende nieuwe speelgoed snel vervaagde tot een ziekelijk gele kleur. Niet bepaald het toppunt van verfijning.
Toen de Ford Motor Company het iconische Model T begon te produceren, was het, in tegenstelling tot de legende, verkrijgbaar in verschillende kleuren. Na 1913 wendde het bedrijf zich tot volledig zwart en creëerde een nieuw proces voor het schilderen van auto's met behulp van een slijtvaste verf op asfaltbasis die snel droogde.
In het begin van de jaren twintig ging Ford samenwerken met de DuPont Company, die een verbeterd "Duco"-proces creëerde dat kon worden gebruikt om voertuigen in elke kleur van de regenboog te schilderen. De verf droogde in een paar uur in plaats van dagen.
Het depressie-effect
De depressie van de jaren dertig bracht de consument niet in de stemming voor felle kleuren. Auto's kregen, net als mode, doffe groene en grijze tinten, volgens de Duitse autokleurhistoricus Gundula Tutt.Dat zouden ze blijven tijdens de depressiejaren en de daaropvolgende wereldoorlog.
Met vredestijd kwam er een explosie van snoepkleurige voertuigen, maar de trend van monotone voertuigen was moeilijk te doorbreken.
Hoewel de tinten in de loop van de jaren wat afgezwakt werden, verdween de voorliefde voor kleur in auto's niet helemaal. In 1976, het jaar van Amerika's tweehonderdste verjaardag, waren rood, wit en blauw de meest populaire autokleuren.
De invloed van kleur op de verzekeringsprijs
Het idee dat bepaalde kleuren auto's meer kosten om te verzekeren, is een mythe. Verzekeringsmaatschappijen vragen niet eens welke kleur uw auto heeft. Uw rode auto zal duurder zijn om te verzekeren als het een sportwagen is en als het een model is dat duurder is om te repareren.
Bottom Line
Kleur heeft relatief weinig invloed op de inruilwaarde, vergeleken met de staat en leeftijd van een auto. Toch kopen mensen over het algemeen auto's die wit, zwart, grijs of zilverkleurig zijn. Als u uw voertuig fel paars schildert, kan het moeilijker zijn om het te verkopen. Het is het beste om vast te houden aan het standaardpalet.
