Deze grip is vergelijkbaar met de traditionele Chinese pengreep, maar de vingers op de achterkant van de vleermuis zijn recht naar buiten gestrekt in plaats van gekruld.
De twee meest voorkomende variaties staan op de foto's, met als belangrijkste verschil de stand van de vierde en vijfde vinger. In de ene variant worden ze dicht bij elkaar gehouden met de derde vinger, en in de andere variant worden ze uitgespreid op de achterkant van het lemmet.
Voordelen:
Het strekken van de vingers op de achterkant van het racket draagt bij aan de kracht die kan worden gegenereerd door de voorhand kant, en deze grip is ook goed voor forehand slagen.
De pols kan vrij vrij bewegen in de richting van de linkerrand van het blad naar rechts en vice versa, waardoor een goede spin kan worden gegenereerd vanaf de forehandzijde en bij het serveren.
nadelen
De beweging van het blad van het handvat naar de bovenkant van de knuppel wordt enigszins beperkt door de uitgestrekte vingers. Dit maakt het aanpassen van de hoek van de vleermuis moeilijker op de
Deze grip heeft ook een beperkt bereik aan de backhandzijde, waardoor het voor spelers noodzakelijk is om meer van de tafel te bestrijken met hun forehandzijde, wat snel voetenwerk en een goed uithoudingsvermogen vereist.
Welk type speler gebruikt deze grip?
Net als de traditionele Chinese Grip, is deze grip favoriet bij spelers die liever met de forehand aanvallen. Spelers die deze grip gebruiken, hebben de neiging om iets verder naar achteren van de tafel te spelen dan gebruikers van de traditionele Chinese penhold grip, waarbij ze snelle topspin loops gebruiken met hun forehand en blokken of vissen met de achterhand. Ze vertrouwen op hun snelle voetenwerk om hun krachtige forehand zo vaak mogelijk te raken.
Een zoektocht door de rangen van topspelers van de afgelopen 30 jaar zou moeite hebben om een enkele verdediger te vinden die deze grip gebruikte.
Terug keren naarGriptypes bij tafeltennis/pingpong
