Lezers doen verslag van hun eigen zenuwslopende ervaringen met het mysterieuze fenomeen schaduwmensen, en bieden ook enkele aanvullende theorieën om ze te verklaren.
In ons artikel over schaduw mensen -- donkere, spookachtige schimmige entiteiten -- er wordt vermeld dat dit fenomeen over de hele wereld lijkt toe te nemen. Er lijken meer waarnemingen te zijn met een grotere frequentie. Veel lezers lijken het daarmee eens te zijn en hebben gereageerd met hun angstaanjagende, soms bizarre persoonlijke ontmoetingen met deze vreemde wezens.
Dit zijn hun verhalen:
HUIS VAN SCHADUW
Ik werd me bewust van de schaduwen kort nadat ik mijn huis in New Jersey betrok. De speelkamer van mijn dochters was in de kelder en ze klaagden constant dat ze altijd iets uit hun ooghoeken zagen bewegen. Mijn jongste zei ook dat ze bij het plafond zweefden.
In latere jaren had ik mijn bloemenatelier in de kelder en zag ze constant. Het kwam op het punt dat ik met mijn gedachten tegen ze zou praten, niet dat ze ooit terug antwoordden. Ze waren zwart. We zagen ze overal in de kelder, maar meestal langs één muur, en af en toe zagen we ze langs dezelfde muur op de eerste verdieping en in de keuken bij de achterdeur. We hebben ze nergens anders in het huis of elders op het terrein gezien. Maar zelfs als we geen glimp van ze opvingen, wisten we wel wanneer ze aanwezig waren. Sommigen van hen leken een
Een paar jaar nadat we waren ingetrokken, vertelde ik ze dat ze niet welkom waren in het huis en dat de kwade aanwezigheid leek te verdwijnen. Toch hadden we er een ongemakkelijk gevoel bij. Niet angst. We accepteerden gewoon dat ze er waren, omdat verschillende stappen die in de loop der jaren zijn genomen om ze te laten verdwijnen toch niet werkten. Slechts één keer nadat de boosaardigen te horen kregen dat ze niet welkom waren, was ik me ervan bewust dat ze terugkwamen. En ik weet niet zeker of ze slecht waren of gewoon van streek. Ik zal het later uitleggen.
Slechts één keer zag het er een duidelijk. Maar het gebeurde in een fractie van een seconde en ik heb het niet van boven naar beneden gezien. Ik liep door de ontbijtzaal naar de keuken. In de hoek brandde het keukenlicht. Het was bij de achterdeur voor de kachel. Ik was geschrokken. Ik dacht dat er iemand het huis was binnengekomen. Het gebeurde allemaal heel snel. Maar het licht van achteren ging er niet door zoals het een schaduw zou zijn. Het was kort en gedrongen en zag eruit als een silhouet van een persoon. Het had een hoofd (er waren geen waarneembare kenmerken, inclusief geen ogen), schouders, armen en een romp. Het verdween te snel om op te merken of het benen of voeten had. Ik voelde dat het net zo verrast was als ik en niet van plan was gezien te worden.
Toen vloog ons huis in brand. Het was een grote brand die begon bij een kortgesloten tv langs de muur van schaduwen in de studeerkamer. We waren zes maanden het huis uit terwijl het werd gerepareerd. Ongeveer een week na de brand kwam ik vlak voor donker langs om wat spullen op te halen. Toen ik op de achterveranda kwam en door het twee meter lange gat keek waar ooit het raam zat, keek ik door de ontbijtzaal naar de kelderdeur. Ik voelde drie schaduwen nabij de deuropening. Het was bijna donker buiten, dus ik heb ze niet echt gezien.
Ik kreeg ook een heel slecht gevoel over hen en vertelde hen bij de gedachte dat de boosaardigen nog steeds niet welkom waren in huis, of ik er nu was of niet. Toen draaide ik me om en ging weg zonder het huis binnen te gaan. Ik was behoorlijk van slag. Of ik dit gevoel had omdat ik ook emotioneel overstuur was door de brand... Ik kan niet zeggen.
De volgende dag ging ik terug en het leek alsof het huis vol schaduwen was, hoewel ik er slechts een glimp van opving, zoals gewoonlijk, terwijl ze in de kelder vluchtten. En ik weet niet zeker of ik ze echt heb gezien, want daar beneden brandden geen lichten en het enige licht kwam van de ramen van de raamopeningen. Het was de enige keer dat ik voelde dat ze probeerden te communiceren. Het leek alsof ze boos waren dat we er niet waren omdat het huis helemaal zwart was, er was geen licht voor hen in de keuken en er waren elke dag vreemden in het huis (de arbeiders).
Een paar weken later probeerden inbrekers de nieuwe apparaten voor het huis te stelen. Alles was achtergelaten in de keuken bij de achterdeur. Mijn dochters en ik maakten grapjes dat ze de schaduwen tegenkwamen en bang waren. Wie weet? -- Artsen zonder Grenzen
SCHADUW MAN OP DE WEG
Ik ben altijd heel oplettend geweest en ik observeer alles om me heen tot in detail. Toen ik 13 was, reed ik met mijn oudere broer van de supermarkt naar huis. Plots dook een donkere gedaante onder de auto. Het ging heel snel, maar ik zag het meteen. Het was beslist in de vorm van een man en het leek uit het niets te verschijnen.
"Ik zag net een... een... een schaduw man’, zei ik tegen mijn broer. Natuurlijk maakte hij er een grapje van. Ik ging erin mee, maar het was meer dan een grap voor mij. Ik zag diezelfde nacht nog een schaduwman toen ik uit bed stapte om naar de badkamer te gaan. Ik weet dat het niet mijn geest was die trucjes uithaalde. -- Jason
DE REFLECTIE
Ik heb schaduwmensen minstens twee keer gezien. De meest recente was zittend voor een tv die was uitgeschakeld. De reflectie toonde een donkere entiteit die naast me zat. Ik was geïrriteerd en al snel was het weg. Ik hoop dat ik nooit meer zo'n ervaring zal hebben.
Lang geleden zag ik wat leek op een man met een hoge hoed die zich in de schaduw van een groot gebouw bewoog. Hij leek bijna op een spook te lijken, alsof hij een zeilmast was die bestond uit elektrische magnetische signalen. -- Gen
BLAUWE SCHADUW MENSEN OF DIMENSIONELE REIZIGERS
Ik heb terugkerende bezoeken van een levensvorm die ik de blauwe mensen noem. Ze lijken echter niet echt op mensen. Ze zijn ongeveer 1,20 meter lang, lopen rechtop op poten, maar de knieën buigen naar achteren. Ze hebben vier vingers en twee duimen en hebben ongeveer dezelfde configuratie aan hun voeten. De tenen en vingers zijn met zwemvliezen. Ze hebben geen schouders en geen nek. Ze gaan gewoon van de schouders omhoog in een bolle kop. Het gezicht bestaat uit drie halve manen die als een grimas naar beneden zijn gebogen, de kortste bovenaan en de langste onderaan. Ze zijn blauw.
Ze hebben me nu ongeveer vijf jaar bezocht, voor zover ik weet. Ze komen 's avonds laat als alles stil is. Het eerste en het ding dat me wakker maakt, is een hoog gejank. Dat wordt gevolgd door een wit licht dat door de muur, deur of waar ze ook maar willen komen. Ze komen binnen door het licht wanneer het voldoende opengaat om door te gaan. Ik was in het begin best bang en dacht dat ik een lucide nachtmerrie had. Maar later, toen ze verschillende keren terugkwamen, realiseerde ik me dat ze welwillend waren en alleen nieuwsgierig naar deze wereld. Ze liepen door mijn kamer, keken naar dingen en probeerden dingen aan te raken.
Lange tijd, als ik met ze probeerde te praten, renden ze terug naar het licht en verdwenen ze. Ik heb van alles geprobeerd om een soort van communicatie op te zetten. Pas onlangs had ik een soort doorbraak. Toen ik mijn mond opendeed om te spreken, rende een van hen naar me toe en legde zijn hand op mijn mond. Ik werd stil en het raakte mijn ogen en vervolgens mijn oren. Toen raakte het de drie halve maantjes op zijn gezicht aan, raakte mijn ogen en oren weer aan.
Een ding dat ik moet onderbreken is dat ze hier geen fysieke vorm hebben; Ik bedoel, ze zijn een soort van geesten, dus als ik zeg dat ze me aanraakten, was het niet alsof ik echt werd aangeraakt. Het kostte me een tijdje om alles in elkaar te zetten, maar ik heb het gedaan en de boodschap is dat ze "zien" met geluid. Mijn stem verblindde hen en maakte hen bang. Het kan hen zelfs verwond hebben.
Ik denk dat ze dimensionale ontdekkingsreizigers zijn, en ik denk dat ze graag willen communiceren. Ik ben bezig met verschillende benaderingen om dat te doen. -- DM
ROKERIG EN VORMLOOS
Ik zie al heel lang iets dat lijkt op schaduwmensen, hoewel de schaduwen die ik zie er niet echt uitzien als mensen en zich in de onderste hoeken van het huis bevinden. Ik zie ze vanuit mijn ooghoek en ze zijn rokerig, maar ze zijn vormloos en verdwijnen zodra ik er recht naar kijk, meestal om een hoek.
Ik krijg echter zeker een kwaadaardig gevoel van hen. Ik heb altijd geloofd dat ze dat waren demonen, en nog steeds, omdat ik niet geloof in leven na de dood of buitenaardse wezens en geesten. Ik ga naar een psychiater voor klinische depressie en heb hem er uiteindelijk over verteld omdat ik er last van had. Ik vertelde hem dat ik dacht dat ik gek aan het worden was en natuurlijk gaf hij me meteen een psychotrope drug en wilde weten of ik ook stemmen hoorde (waarvan ik dacht dat het gek was!). Ik gebruik het medicijn nog niet lang genoeg om te zien of het mijn zien ervan zal veranderen. Op de een of andere manier krijg ik het gevoel dat ik iemand heb verteld dat ik ze niet meer zal zien. Zou dat een placebo-effect zijn? -- Barbara
SCHADUW MENSEN EN DE OUIJA
Ik ben er vrij zeker van dat de schaduwmensen demonen zijn. Op een avond had ik een feestje en ik had net een Ouija bord voor mijn verjaardag. Iedereen haalde me over om het te gebruiken, dus we begonnen te spelen.
Toen begonnen er rare dingen te gebeuren. Er verschenen schaduwfiguren in mijn kamer -- veel schaduwmensen. Het was niet een van onze schaduwen; deze waren anders. Sommigen hadden rode ogen. Toen kwamen er rode bollen door mijn kamer. We hadden een beschermende cirkel gemaakt en we probeerden er allemaal in te blijven. Het werd erg koud in mijn kamer en we konden allemaal onze adem zien. Als sommige van mijn vrienden de schaduwmensen niet konden zien, zouden ze ze wel kunnen voelen.
Er hing een totaal kwaadaardig gevoel in de kamer. We waren allemaal te bang om te bewegen. We waren net als, "Whoa!" Toen veranderde een van de schaduwmensen -- ze zagen er allemaal eng uit. Ik zou het kunnen uitleggen, maar ik wil niet in detail treden. Laten we zeggen Pumpkin Head (de demon uit enge films; nee, zijn hoofd is geen pompoen.) Dus we schreeuwden en renden uiteindelijk de kamer uit. Mijn ouders dachten dat we gek waren.
Die avond toen we naar bed gingen, gloeiden mijn kasten rood en gingen er lichtbollen door mijn kamer. We sliepen pas om 5 uur 's ochtends, en zelfs toen sliepen we nog geen vier uur. Dat was freaky, en de dingen stierven niet voor een tijdje daarna.
Dat was de laatste keer dat ik het Ouija-bord gebruikte. Ik gooide het ergens diep in een van mijn kasten. Nu heb ik alleen Psychic Circle gebruikt, en zelfs dat heeft consequenties. Ik mag het niet meer gebruiken vanwege wat er met mij, mijn vriend en mijn moeder is gebeurd. Maar dat is een ander verhaal voor een andere keer. -- Manda
THEORIE: OUDE GODEN
Ik onderzoek alle dingen van het paranormale, UFO's en oude beschavingen als een hobby van mij. Ik herinner me een artikel over buitenaardse wezens die de aarde eerder hebben bezocht -- de Maya-goden Quetzalcoatl en Tezcaticopa waren broers van Drac. Dit artikel zei dat deze Drac-humanoïden, geïdentificeerd met talloze namen als draken, slangen, slangen, Quetzalcoatl en Tezcatlipoca, kwamen uit het sterrenbeeld Draco, wat draak betekent en dat naar deze Drac-mensachtigen is vernoemd. Dit was samen met het sterrenbeeld Lacerta, wat hagedis betekent, een ander reptielenras dat ooit naar de aarde kwam. Deze werden meestal aanbeden in Mexico.
Hoe dan ook, er wordt gezegd dat Quetzalcoatl en Tezcatlipoca zichzelf zouden kunnen vermommen als verschillende mensachtigen, en omdat de Dracs in een andere frequentie bestaan. bereik, ze het vermogen kunnen controleren om gedeeltelijk in en buiten ons frequentiebereik te verschijnen, en dat soms alleen hun "schaduwen" of hun vleugels zullen verschijnen.
Zou dit kunnen zijn wat mensen hier zien met schaduwmensen? Zouden al onze legendes over duivels, waterspuwers, slangengoden, motten en draken van deze wezens kunnen zijn? En misschien is de reden dat we meer schaduwmensen zien, omdat ze in aantal toenemen. -- Mysterie
THEORIE: MOTHMAN
Ik las je artikel over de schaduwmensen en merkte dat je een voor de hand liggende theorie over het hoofd zag: de motman. Ben ik de enige die dit is opgevallen? Sommige beschrijvingen en schetsen van de schaduwmensen lijken erg op de Mothman. De zwarte schimmige figuur, de gloeiende rode ogen en het gevoel van angst. Al deze zijn ooit gebruikt in beschrijvingen van de Mothman en de schaduwmensen.
Misschien zijn deze schaduwmensen dezelfde wezens als de Mothman. Oké, de Mothman had wat meer "kracht" -- zijn hypnotische vermogens, de elektrische storingen die optraden als hij in de buurt was. Misschien was het een soort 'superschaduwwezen'. Ja, ik weet dat dat oubollig klinkt. Mothman-waarnemingen zijn onlangs weer over de hele wereld opgedoken. En deze schaduwmensen zijn pas onlangs begonnen zich gemakkelijker te laten zien. Misschien zijn ze een in hetzelfde. -- Brandon W.
