Oasis onderscheidde zich tijdens hun hoogtijdagen in de jaren negentig op twee belangrijke manieren van de concurrentie: in tegenstelling tot de humeurige grunge rockers om hen heen, Oasis vierde de overdaad van rocksterren, en in plaats van inspiratie te putten uit punk en metal, omarmde de groep uit Manchester klassieke rock, vooral de Beatles.
Oorsprong
Oasis kwam samen in Manchester, Engeland, dankzij songwriter en gitarist Noel Gallagher en zijn jongere broer Liam, die zanger was. Begin jaren 90 vormden ze de band met gitarist Paul Arthurs, drummer Tony McCarroll en bassist Paul McGuigan. Geen van die andere leden blijft bij Oasis, wat de overtuiging versterkt dat de band echt het domein is van de gebroeders Gallagher.
'Absoluut' supersterren vanaf het begin
Het eerste album van de groep, Misschien, kwam uit in 1994 en was een enorm succes in het Verenigd Koninkrijk. Het gevoel van niet te stoppen melodieën van de Beatles en energieke, multi-tracked gitaren, Misschien was het epicentrum voor de Britpop-beweging - slimme jonge Engelse bands die putten uit eerdere Britse bands maar een eigentijdse draai gaven.
Het Amerikaanse publiek vastleggen
Het crossover-succes van de band in Amerika vond plaats met hun volgende album, (Wat is het verhaal) Morning Glory? Een jaar later uitgebracht Misschien, Ochtendglorie gebouwd op de melodische kracht van zijn voorganger, en de gitaar rockers een vleugje voor kwetsbare ballads als “Wonderwall” en “Don’t Look Back in Anger” die flinke hits waren op de Amerikaanse radio. Oasis was nu een begrip aan beide kanten van de Atlantische Oceaan. Tegelijkertijd echter, Ochtendglorie zinspeelde op latere line-up shuffles, als drummer Alan White nam het over van Tony McCarroll voordat het album werd opgenomen.
Slachtoffers van hun eigen succes
Als reactie op de pop-beïnvloede Ochtendglorie, Oasis zorgde ervoor dat hun volgende album een luidere, grotere inspanning was. Wees hier nu, een verwijzing naar een opmerking die John Lennon maakte over Rock muziek’s boodschap, werd uitgebracht in 1997, en hoewel de Beatles nog steeds de grootste inspiratiebron van de band waren, domineerden gitaarrock en lange speelduur het album. Grotendeels gezien als overdreven toegeeflijk en een commerciële teleurstelling, Wees hier nu kon de erfenis van de eerdere platen van Oasis niet waarmaken. Bovendien begon de reputatie van de gebroeders Gallagher voor roddelschandalen hun muziek een onbeduidende bijzaak te laten lijken.
De langzame afdaling
De teleurstellende ontvangst voor Wees hier nu werd verergerd door meer band onrust. Voordat het werk aan een vervolg kon beginnen, vertrokken Paul Arthurs en Paul McGuigan beiden uit Oasis, en lieten alleen de Gallaghers en Alan White achter om aan het album te werken. Vanwege de terugslag van het publiek, 2000's Op de schouder van reuzen staan maakte nauwelijks een blip met de Amerikaanse radio, hoewel de groep nog steeds fans had in het VK. staand was eigenlijk een verbetering ten opzichte van Wees hier nu, maar het wazige, psychedelische geluid verdoezelde de haken. Op dit punt waren de beste dagen van Oasis duidelijk achter de rug.
Oase Soldaat Aan
Gitarist Gem Archer en bassist Andy Bell voegden zich bij Oasis toen de groep aan de slag ging met 2002 heidense scheikunde. Er was geen hoop om het Amerikaanse publiek terug te winnen, hoewel het album een meer rechttoe rechtaan rockstijl vertegenwoordigde. Archer en Bell droegen liedjes bij, net als Liam Gallagher, wat zorgde voor een meer diverse sonische collectie, maar Oasis kon gewoon niet de magie van weleer oproepen. Zak Starkey (zoon van Beatle Ringo Starr) verving drummer Alan White voor 2005 Geloof de waarheid niet. Zoals met alle post-Wees hier nu albums, Waarheid had zijn aandeel in geweldige momenten, maar niet genoeg om een hele release te vullen.
Op 7 oktober 2008 keerde Oasis terug met: Je ziel opgraven. De eerste single, "The Shock of the Lightning", werd eind augustus uitgebracht en had een matige impact op de moderne rockhitlijsten.
Noel verlaat de band
Op 28 augustus 2009 kondigde Noel Gallagher aan dat hij Oasis zou verlaten, omdat hij simpelweg niet meer met zijn broer kon werken. Sommige fans waren geschokt door het nieuws, terwijl anderen aannamen dat dit slechts het laatste hoofdstuk was in de aanhoudende vete van de Gallaghers en dat Noel uiteindelijk zou terugkeren. De splitsing voelde meer permanent toen Noel in 2010 zijn band Noel Gallagher's High Flying Birds oprichtte en Liam en de overige Oasis-leden in 2009 de band Beady Eye oprichtten. High Flying Birds van Noel Gallagher heeft sindsdien hun titelloze debuutalbum (2011) uitgebracht en Gisteren achtervolgd (2015) en blijf actief. Beady Eye bracht twee albums uit: Andere versnelling, nog steeds te hard rijden (2011) en ZIJN (2013) voordat ze in 2014 uit elkaar gingen. Hoewel er al jaren geruchten gaan over een reünie, zijn er tot op heden geen concrete plannen voor een hereniging van Oasis.
Essentiële albums
Britse fans en critici zouden kiezen Misschien, maar het tweede album van Oasis is het hoogtepunt van de band, een rockende, ontroerende, grappige verzameling liefdesliedjes en drugsliedjes. Ochtendglorie maakte naam met zijn meeslepende ballads, zoals "Wonderwall", maar het album verschuift vol vertrouwen van de toegankelijke hardrock van "Some Might Say" naar de vervormingszware paranoia van "Morning Glory" tot de melancholische zwijm van "Cast No Shadow". Op het hoogtepunt van hun roem was Oasis niet verlegen om op te scheppen over hun sterrendom - Ochtendglorie is waar ze een back-up maakten van al die "grootste band ter wereld" onzin die ze graag naar de pers spuwden.
