Het eerste geluid geproduceerd tijdens de zangproces is het belangrijkste. Het heeft weinig te maken met eerste indrukken en alles met een goed begin van de zin. Er zijn drie basismanieren waarop men de stemtoon kan initiëren: opgezogen, glottis en gecoördineerd. Leren over de verschillende soorten vocale onsets is een van de eerste stappen om een gemakkelijke, gratis en boeiende vocale kwaliteit te bereiken.
Aanval of vocaal begin
De term 'aanval', wat aanvankelijk vocaal geluid betekent, is over het algemeen uit de gratie geraakt bij stempedagogen vanwege de implicaties van een overdreven agressieve start van de toon. In wetenschappelijke tijdschriften, die alleen peer-reviewed artikelen publiceren en aan een hogere standaard worden gehouden dan andere publicaties, is vocale onset de geaccepteerde term voor het initiële vocale geluid. Omdat een glottisbegin daarentegen moeilijk is, komt de term glottisslag nog steeds veel voor. Als je zangleraar of koordirigent de term aanval vaak gebruikt, betekent dit niet automatisch dat ze onwetend zijn. Het kan gewoon hun favoriete terminologie zijn. Houd er rekening mee dat het initiële vocale geluid niet agressief hoeft te zijn, zoals de term impliceert.
Aangezogen, ademend of zacht begin
Ieder medeklinker voorafgegaan door een luchtstoot zoals in "h" "wh" wordt beschouwd als een aangezogen begin. Het wordt gecreëerd door de stembanden niet te sluiten voordat het stemgeluid wordt geïnitieerd. Dit type begin stimuleert een ontspannen stemgeluid. Aan de andere kant kan het ook leiden tot een algehele ademende kwaliteit. Koordirigenten oefenen vaak een aangezogen begin tijdens vocale oefeningen om spanning tijdens het zingen te voorkomen die andere aanvangen kunnen veroorzaken.
Glottaal of hard begin
Een glottisbegin is een agressief begin waarbij de stembanden worden geopend na de toon wordt gestart. Er wordt een lichte druk opgebouwd onder de koorden en wanneer ze zich openen, is het geproduceerde geluid kikkerachtig. Een lichtere versie van het glottisbegin wordt gebruikt voor de begrijpelijkheid wanneer een woord begint met een klinker in gesproken Engels en Duits, evenals in minder gebruikelijke zangtalen. Glottal onsets worden niet gebruikt in het Italiaans, Frans of Latijn. In zeldzame gevallen wordt een harder begin door sommigen gehoord en geaccepteerd als een emotioneel instrument bij het zingen. Een hard begin is echter bijna nooit gepast en leidt vaak tot een ingedrukte toon die geduwd klinkt. Bovendien kan overmatig gebruik ervan vocale disfunctie veroorzaken.
Gecoördineerd begin
Het moeilijkst te bereiken en het belangrijkste om te ontwikkelen is het gecoördineerde begin. De stembanden sluiten met het eerste geluid en produceren een rustig begin zoals in de klinker, "ah". Dit begin is ergens tussen de glottale aanval waarbij de stembanden sluiten voordat het geluid begint en het ademen waar de stembanden sluiten na het starten geluid. De naam 'gecoördineerd' verwijst op gepaste wijze naar de noodzaak om alle aspecten van het initiële geluid te synchroniseren en voor te bereiden om de beste toon te bereiken, inclusief adem, stembanden en resonantiekamers.
Wat voor soort begin gebruik ik?
Als de begintoon van een zanger niet mooi is, kun je er zeker van zijn dat deze niet gecoördineerd is. Soms klinkt de toon van een zanger alsof hij aan het opwinden is. Het begin van de frase kan zwak, stil of vlak (te laag) klinken en de toon verbetert naarmate ze verder zingen. Dit is een goed voorbeeld van een aangezogen begin dat leidt tot een hese toon. Over het algemeen is een hard begin dat leidt tot een ingedrukte toon gemakkelijk te herkennen aan de spijkers op het bord, luid, irriterend en soms scherpe (te hoge) kwaliteit. Met een bewuste inspanning kunnen de zinnen van deze zangers naarmate ze verder gaan meer ontspannen worden. Gecoördineerde aanvangen worden duidelijk geïdentificeerd door een goed ondersteunde eerste noot die duidelijk, gemakkelijk en betrokken klinkt.
