Verticaal jiggen is handig wanneer: vissen op of nabij de bodem in diep water en bij het vissen op zwevende vissen in open water. Het is min of meer een noodzaak bij het ijsvissen en een keuze bij het vissen in open water. Het is vooral handig wanneer wildvissen op een hoop zitten of in scholen. Dit is gebruikelijk bij pure-strain en hybride stripers, witte bas, crappies, largemouth en gevlekte bas, en andere soorten.
Leadheads en lepels
Verticaal jiggen kan worden bereikt met behulp van loodkopmallen en metalen lepels. De eerste kan lichamen of haakschachten hebben die zijn gekleed met haar (met name bucktail of maraboe) of met een of andere vorm van zacht plastic, of met een combinatie van beide, zoals een bucktail-mal plus een curl-tail plastic.
Een voorbehoud bij het gebruik van lichamen van zacht plastic is dat hun staartvorm actief moet zijn wanneer het kunstaas op en neer wordt bewogen, wat voor velen niet het geval is, omdat ze er alleen goed uitzien als ze horizontaal worden opgehaald. Een ander voorbehoud is dat ze moeten voorkomen dat ze verstrikt raken in de haakpunt, kop of schacht van de mal zelf; sommige stijlen of lengtes van zacht plastic vervuilen te vaak voor verticaal gebruik.
Metalen lepels voor het jiggen verschillen sterk van lepels die worden gebruikt voor trollen of voor het vissen met werpen en ophalen. Ze zijn eerder plaatzijdig, compact en cilindrisch. Ze zijn zwaar, zinken snel en zijn bijna nutteloos voor cast-and-retrieve- of trollingdoeleinden. Als een categorie worden dergelijke kunstaasjes genoemd jigging lepels. Veel mensen, waaronder ikzelf, die veel aan verticaal vissen doen, geven de voorkeur aan jigging-lepels boven loden koppen.
Als je beide gebruikt, vis je ofwel dicht bij de bodem of op een bepaalde diepte. Het houden van lokken zo dicht mogelijk bij direct eronder zal helpen bij het detecteren van een aanval en het instellen van de hook, en het helpt hangups te voorkomen.
Sonar gebruiken
Het is bijna essentieel, en op zijn minst uiterst nuttig, om een sonarapparaat te gebruiken tijdens verticaal jiggen. Als je het goed hebt afgesteld, kun je de vis hieronder zien en je kunstaas zien (of in ieder geval degene die zich in de kegel van de sonartransducer bevindt). Je kunt zien wanneer je direct boven de vis bent en wanneer je er voorbij bent gevlogen. Door uw sonar te gebruiken in combinatie met een elektromotor (vooral een sonar met een GPS-verankeringsfunctie) kunt u uw boot en uw kunstaas direct boven de vis houden.
Bepalen hoe diep uw kunstaas is
Als u weet op welke diepte u moet vissen, kunt u de gewenste lengte van de lijn uitlaten en beginnen met jiggen, waarbij u nooit een lijn inhaalt en de lijn alleen uitbetaalt als u begint te drijven. Hier is een manier om te weten hoeveel lijn u uitlaat: rol de mal op tot aan de hengelpunt, plak de hengelpunt op het oppervlak, laat de mal los en breng uw hengelpunt op ooghoogte; stop dan de val van de mal. Als de ooghoogte twee meter boven het oppervlak is, is je mal nu twee meter diep. Laat de staafpunt naar de oppervlakte zakken en doe dit opnieuw. Nu heb je 12 voet lijn uitgelaten. Ga door totdat de gewenste lengte op is.
Met een vlakke windhaspel met een vrij draaiende lijngeleider, kunt u de hoeveelheid lijn meten die wordt uitgelaten bij elke zij-aan-zij beweging van de lijngeleider; vermenigvuldig dit bedrag met het aantal keren dat de gids heen en weer reist. Als u een haspel gebruikt die niet zo'n geleider heeft, kunt u de lijn van de spoel verwijderen in stappen van één voet (of 18 inch) totdat de gewenste lengte op is. Een andere methode is om het fatsoenlijke lokaas af te tellen.
Verticale Jigging-techniek
Voor wat verticaal jiggen, moet je misschien je kunstaas naar de bodem laten vallen en het dan een voet of twee per keer naar het oppervlak jiggen. Haal het kunstaas van de bodem en rol de speling binnen. Jig het dan daar drie of vier keer voordat je nog een paar voet lijn ophaalt en het kunstaas opnieuw jigt. Herhaal dit totdat het kunstaas dicht bij het oppervlak is. Het enige probleem hier is dat je meestal niet precies weet hoe diep een vis is als je er een vangt, en je kunt niet gewoon de juiste lengte van de lijn uittrekken en weer op het juiste niveau zijn.
Soms is de beste tactiek om het kunstaas naar de bodem te laten vallen, het daar een keer of twee te jiggen, het dan snel twee of drie slagen van het handvat op te rollen en het direct terug naar de bodem te laten vallen. Andere keren kun je proberen een paar keer bij de bodem te jiggen, een paar meter op te rollen en weer een paar keer te jiggen. keer, rol dan een paar voet meer op en herhaal, laat het kunstaas uiteindelijk naar de bodem vallen en herhaal dit. Experimenteer totdat je ziet wat werkt, maar realiseer je dat vrijwel alle aanvallen plaatsvinden wanneer het kunstaas terugvalt nadat je het omhoog hebt gejaagd (een paar treden op wanneer je het kunstaas recht omhoog haalt).
Telkens wanneer de hoek van uw vislijn in het water afwijkt van een verticale positie, rolt u hem op en laat u hem weer zakken. Mogelijk moet u een zwaarder kunstaas gebruiken om die verticale positie te bereiken, hoewel het over het algemeen het beste is om het lichtste kunstaas te gebruiken dat de klus kan klaren. Een dunne diameter, low-stretch, low-visibility lijn of onderlijn is ook voordelig voor deze visserij. Microfilamentlijn is vooral goed vanwege de dunne aard en gevoeligheid, hoewel je een low-vis leider nodig hebt die aan het kunstaas is bevestigd.
