Aan het einde van de 16e eeuw werd de stad Bedburg, Duitsland geterroriseerd door een duivels wezen dat... slachtte zijn vee en griste zijn vrouwen en kinderen weg en doodde ze met onuitsprekelijke ziektecijfers. De geschokte en met afschuw vervulde stedelingen vreesden dat ze het slachtoffer zouden worden van een razende demon uit de hel of, net zo erg, een bloeddorstige weerwolf die onder hen woonde.
Dit is het waargebeurde verhaal van Peter Stubbe - de weerwolf van Bedburg - wiens misdaden een Duitse stad onderdompelden die al werd geteisterd door politieke en religieuze onrust in een onvoorstelbare nachtmerrie, en wiens gruwelijke moorden wedijveren met de bloedige wreedheid van een van de meest gruwelijk slasher-films.
WAARSCHUWING: De extreme wreedheid van de misdaden, in dit geval, zoals hieronder beschreven, is zeer verontrustend en niet voor preutse, bangeriken of jonge kinderen.
Bedburg, 1582
Peter Stubbe (ook gedocumenteerd als Peter Stube, Peeter Stubbe, Peter Stübbe en Peter Stumpf, evenals de aliassen Abal Griswold, Abil Griswold en Ubel Griswold) was een rijke boer in de landelijke gemeente Bedburg, gelegen in het electoraat van Keulen, Duitsland. De gemeenschap kende hem als een plezierige weduwnaar en vader van twee puberende kinderen, wiens rijkdom hem een zekere mate van respect en invloed opleverde. Maar dit was het publieke gezicht van Peter Stubbe. Zijn ware aard barstte los door een zwart litteken in zijn ziel om een bloeddorst te bevredigen toen hij de huid van een wolf aantrok.
In die tijd waren het katholicisme en het protestantisme in oorlog om de harten en geesten van de bevolking, die binnenvallende legers van beide religies naar Bedburg bracht. Er waren ook uitbraken van de gevreesde Zwarte Pest. Dus conflict en dood waren geen vreemden voor de mensen in de regio, wat misschien een vruchtbare voedingsbodem was voor het ontwaken van Stubbe's vuile daden.
Veeverminkingen
Jarenlang waren boeren rond Bedburg verbijsterd over de vreemde dood van sommige van hun koeien. Dag na dag, wekenlang, vonden ze vee dood in de weiden, opengereten als door een wild dier.
De boeren vermoedden natuurlijk wolven, maar dit was eigenlijk het begin van Peter Stubbe's onnatuurlijke drang om te verminken en te doden. Deze onverzadigbare drive zou al snel escaleren tot aanvallen op zijn naburige dorpelingen.
Vrouwen en kinderen
Kinderen begonnen te verdwijnen van hun boerderijen en huizen. Jonge vrouwen verdwenen van de paden die ze dagelijks bewandelden. Sommigen werden dood aangetroffen, afschuwelijk verminkt. Anderen werden nooit gevonden. De gemeenschap raakte in paniek. Hongerige wolven werden opnieuw vermoed en de dorpelingen bewapenden zich tegen de dieren.
Sommigen waren zelfs bang voor een slinkser wezen - een weerwolf, die onvermoed als mens tussen hen kon lopen en vervolgens in een wolf kon veranderen om zijn honger te stillen.
Dit was het geval. Hoewel hij niet letterlijk in een wolf veranderde, hulde Peter Stubbe zich bij het zoeken naar zijn slachtoffers met de huid van een wolf. Tijdens zijn proces bekende Stubbe dat de duivel hem op 12-jarige leeftijd een magische riem van wolvenbont had gegeven die hem, toen hij hem aandeed, hem transformeerde. in "de gelijkenis van een hebzuchtige, verslindende wolf, sterk en machtig, met grote en grote ogen, die in de nacht fonkelden als brandmerken vuur; een grote en brede mond, met de meest scherpe en wrede tanden; een enorm lichaam en machtige poten." Toen hij de riem afdeed, geloofde hij, keerde hij terug naar zijn menselijke staat.
Ondenkbare moorden
Peter Stubbe was een gestoorde seriemoordenaar en in de loop van zijn moorddadige carrière was hij verantwoordelijk voor de dood van 13 kinderen, twee zwangere vrouwen en tal van vee. En dit waren geen gewone moorden:
- De jonge vrouwen onder zijn slachtoffers werden seksueel misbruikt voordat hij ze uit elkaar scheurde.
- Met de zwangere vrouwen scheurde hij de foetussen uit hun baarmoeder en "at hun harten hijgend warm en rauw op", wat hij later beschreef als "sierlijke hapjes".
- Kleine kinderen werden gewurgd, doodgeknuppeld en de kelen werden met zijn blote handen opengescheurd. Sommige werden van hun ingewanden ontdaan en gedeeltelijk opgegeten.
- Lammeren en kalveren werden uit elkaar gescheurd en rauw verslonden.
In een geval van een drievoudige moord zag Stubbe twee mannen en een vrouw een wandeling maken net buiten de stadsmuren van Bedburg en hurkte hij uit het zicht achter een struikgewas. Hij riep een van de mannen bij naam met het voorwendsel dat hij hulp nodig had met wat hout. Toen de jongeman zich bij hem voegde, buiten het zicht van de anderen, sloeg Stubbe zijn hoofd in. Toen de man niet terugkeerde, ging de tweede jongeman hem zoeken en werd eveneens gedood. Uit angst voor gevaar begon de vrouw te vluchten, maar Stubbe slaagde erin haar te pakken te krijgen. De gehavende lichamen van de mannen werden later gevonden, maar de vrouw is dat nooit geweest, en men dacht dat Stubbe haar, nadat hij haar had verkracht en vermoord, haar misschien helemaal had opgegeten.
Minstens één kind had het geluk aan een aanval te zijn ontsnapt. Verschillende kinderen waren aan het spelen in een weiland tussen enkele koeien. Stubbe rende achter hen aan en greep een klein meisje bij de nek. Terwijl de andere kinderen wegrenden, probeerde Stubbe haar keel open te rukken, maar zijn vingers werden verhinderd door haar stijve, hoge kraag. Dit gaf haar de tijd om te huilen. Deze kreet veranderde het vee, dat uit angst voor de veiligheid van hun kalveren, achter Stubbe aan stormde. Hij liet het meisje vrij en vluchtte. Het meisje heeft het overleefd. (Het is niet bekend of zij of een van de andere kinderen Stubbe kon identificeren.)
Misschien wel zijn meest duivelse moord die hij voor zijn eigen familie bewaarde. Stubbe had incestueuze relaties met zijn zus en zijn eigen dochter, die hij zwanger maakte. Hij vermoordde ook zijn zoon, zijn eerstgeborene. Stubbe leidde de jongen het bos in, doodde hem en at zijn hersens op.
Het onzichtbare monster
Peter Stubbe was per definitie een monster. Maar al die tijd bleef hij onvermoed door de stedelingen. In "The Damnable Life and Death of Stubbe Peeter", geschreven slechts twee jaar na Stubbe's proces, schreef George Bores:
"En verschillende keren ging hij door de straten van Collin, Bedbur en Cperadt, in bevallige gewoonte en zeer beleefd, als iemand die bekend is bij alle bewoners daaromheen, en vaak werd hij gegroet van degenen wier vrienden en kinderen hij had afgeslacht, hoewel er niets werd vermoed voor de dezelfde."
Stubbe moet gedacht hebben dat hij onoverwinnelijk was door de kracht van zijn magische riem. Toch was het deze overtuiging die een einde maakte aan zijn schrikbewind.
Toen de ledematen van verschillende vermiste mensen in een veld werden gevonden, waren de dorpelingen nog meer overtuigd dat een vraatzuchtige wolf verantwoordelijk was, en dus gingen verschillende jagers met hun honden op pad om de roofdier.
Hier wordt het verhaal nogal vreemd. De mannen jaagden dagenlang op het schepsel totdat ze hem eindelijk zagen. Maar volgens het verslag zagen en joegen ze een wolf weg, geen man. De honden joegen het dier achterna totdat ze het in het nauw hadden gedreven. De jagers waren er zeker van dat ze een wolf achtervolgden, maar toen ze bij de plek kwamen waar de honden hem in het nauw hadden gedreven, dook Peter Stubbe ineen! Volgens het verhaal van George Bore, in de val gelokt zonder ontsnappingsmogelijkheid, verwijderde Stubbe zijn magische riem en transformeerde hij van de wolf in zijn menselijke vorm.
De jagers zagen geen magische riem, zoals Stubbe later beweerde te hebben, maar alleen een gewone wandelstok in zijn hand. Eerst geloofden ze hun eigen ogen niet; Stubbe was tenslotte een gerespecteerde, oude bewoner. Hoe kon hij een weerwolf zijn? Misschien was dit helemaal niet Peter Stubbe, redeneerden ze, maar een duivelse truc. Dus begeleidden ze Stubbe naar zijn huis en stelden vast dat hij inderdaad de Peter Stubbe was die ze kenden.
Peter Stubbe werd gearresteerd en berecht voor de misdaden.
Berechting en executie
Stubbe, die nu werd beschouwd als een weerwolf, werd voor de rechter gebracht, en het was alleen op straffe van marteling op de pijnbank dat zijn bekentenis van alle gruwelijke misdaden kwam naar buiten, inclusief tovenarij, zijn gemalin met de duivel en het verhaal van de magie riem.
Dit feit heeft sommige onderzoekers doen vermoeden dat Stubbe in feite onschuldig was; dat zijn wilde bekentenis werd uitgelokt door de marteling. Misschien was Stubbe zelf het slachtoffer van het bijgeloof en de religieuze rivaliteit die plaatsvonden in de... tijd: de angst en overtuiging van een door demonen geïnspireerde weerwolf kan mensen terugleiden naar de "ware" Kerk."
Of hij nu echt een seriemoordenaar of een politiek slachtoffer was, Stubbe werd op 28 oktober 1589 schuldig bevonden en zijn... executie was even gruwelijk als alle misdaden waarvan hij werd beschuldigd: zijn lichaam was met gespreide adelaar op grote Wiel; met gloeiend hete scharen trokken zijn beulen op tien plaatsen zijn vlees uit zijn botten; zijn armen en benen waren gebroken met een grote bijl; zijn hoofd werd afgehakt.
Op 31 oktober - het is vandaag Halloween - werd het lichaam van Peter Stubbe samen met zijn dochter en zijn minnares (beiden werden veroordeeld wegens medeplichtigheid aan zijn misdaden) op de brandstapel verbrand.
Op aanwijzing van de magistraat werd een waarschuwing voor andere potentiële duivelaanbidders ingesteld zodat iedereen het kon zien: het wiel aan waarop Stubbe werd gemarteld, hoog op een paal was geplaatst waaraan 16 meter lange stroken hout hingen, die zijn 16 bekende slachtoffers. Daarbovenop was de ingelijste afbeelding van een wolf, en daarboven op de scherpe punt van de paal was het afgehakte hoofd van Peter Stubbe geplaatst.
Was hij een weerwolf?
Er is misschien geen manier om zeker te weten of Peter Stubbe een handige patsy was voor de autoriteiten (wat betekent: een wolf of wolven waren echt verantwoordelijk voor de doden), of hij was een maniakale seriemoordenaar van de meest afschuwelijke soort.
In ieder geval was hij zeker geen weerwolf die van vorm veranderde, en George Bore's relaas over hoe de jagers hem achtervolgden naar beneden en vond hem getransformeerd werd uitgevonden om te helpen bij de overtuiging van Stubbe en om het bijgeloof van zijn te versterken lezers.
Er zijn geen echt weerwolven... zijn er?
