Diep geworteld in Zuidelijke rots en een harde schijf Rockgeluid uit de jaren 70, .38 Special werd eigenlijk geen aparte entiteit met een eigen geluid totdat de band een soepele, melodieuze hybride van hardrock en melodieus ontwikkelde, gitaar-georiënteerde pop begin jaren '80. Hoewel puristen misschien protesteren, vormen deze arena-rock-georiënteerde periode en zijn hits het hoogtepunt van de carrière van deze fijne band. Bovendien offeren de beste deuntjes van de band geen gespierd, inventief gitaarwerk op om commerciële popaantrekkingskracht te krijgen. Hier is een chronologische blik op de meest meeslepende .38 Special liedjes uit de jaren '80, uitgebracht tijdens de eerste helft van het decennium.
"Houd je losjes vast"
Bij het kiezen tussen dit deuntje en 'Caught Up in You', overwoog ik de mogelijke waanzin om een van deze populairste .38 Special-nummers uit deze best-of-lijst weg te laten. Maar het is eigenlijk hun overspeelde status in combinatie met hun ietwat generieke geluid dat mijn hand dwong. Uiteindelijk bevat "Hold on Loosely" een van de grootste, zij het veel te bekende gitaarriffs van rock en moet daarom worden opgenomen. Wat betreft "Caught Up in You", het is zeker een aangename luisterervaring, maar lijdt, denk ik, aan een te grote gelijkenis met een willekeurig aantal
"Fantasie Meisje"
Dit nummer is perfecte puberrock, en dat is niet als een belediging bedoeld. In de gebruikelijke .38 Special-stijl biedt het nummer een naadloze fusie tussen melodieuze, bijna zachte coupletten en een gedenkwaardig refrein dat wordt gevoed door stuwende gitaar. Om aan deze solide ingrediënten toe te voegen, krijgen we ook de evenwichtige en overtuigende zang van Don Barnes en een krachtige gitaaraanval die normaal gesproken veel meer thuis zou zijn in hardrock uit de jaren 70 dan klaar voor radio uit de jaren 80 melodieuze rock. Toch is het deze mix van bijna mellow Southern rock grooves met arena rock gitaar en een slim melodisch gevoel dat .38 Special zo uniek maakt. Meer dan drie decennia later pakt de dubbele gitaarriff van de band nog steeds een eindeloos aangename stoot uit, en het gevoel van stekend hartzeer klinkt nog steeds helemaal waar.
"Als ik de One was geweest"
.38 Special's eenvoudige, stuwende rockgeluid heeft het intrigerende vermogen om helemaal thuis te klinken in de jaren '80 zonder in te boeten aan effectiviteit door de jaren heen. Die kwaliteit komt rechtstreeks voort uit een solide gevoel voor songwriting en een slim maar nooit cynisch begrip van wat zowel pop- als rockluisteraars aanspreekt. Dit is onstuimige, goed rijdende muziek die ook bedachtzaam romantische strijd op een persoonlijke manier aanpakt, uiteindelijk veel diepgaander dan de meeste popmuziek dat beweert over liefde te gaan. Weinig bands hebben het talent van hun individuele componenten zo vakkundig gebruikt als .38 Special hier. Barnes is veel meer dan alleen een competente zanger, maar zijn gevoeligheid voor Everyman draagt bij aan de universele aantrekkingskracht van de band.
"Terug waar je hoort"
Bij het samenstellen van deze lijst heb ik geprobeerd nummers te kiezen waarvan ik me het meest kon voorstellen dat ik ze herhaaldelijk achter elkaar zou beluisteren tijdens een roadtrip, en ik mis geen stap bij het kiezen van dit nummer, alweer een mid-tempo pareltje over mislukte liefde. Zoals gewoonlijk laat het zien dat de songwriting van .38 Special, zowel intern als geholpen door talent van buitenaf, biedt een hoopvolle kijk op het onderwerp die perfect past bij het vrolijke geluid van de begaafde rock ensemble. Het is moeilijk om over .38 Special te spreken zonder te focussen op het belang van de gitaarriff, en dit - een ander opvallend nummer uit de Tour de Force uit 1984 - stelt ook op dat vlak niet teleur. Bij uitstek neuriënde gitaarrock wordt gewoon niet veel beter dan dit.
"Iemand zoals jij"
Over riffs gesproken, dit deuntje biedt nog een eenvoudige maar gedenkwaardige, maar het zingen van Barnes tijdens de transcendente brug is misschien wel een van de mooiste momenten van .38 Special. De band had in eerste instantie misschien niet de ambitie om een zeer toegankelijke mainstream rockband te zijn en zou op een bepaald niveau kunnen wensen dat de overgang nooit had plaatsgevonden, vooral in het licht van die zuidelijke rockwortels. Desalniettemin ben ik dankbaar voor de winnende formule die op dit nummer en de meeste andere hits van de band wordt weergegeven, en het is een geluid dat misschien in een patroon past, maar nooit formeel in de negatieve zin klinkt. De release van de band uit 1986, Strength in Numbers, was de zwanenzang van de klassieke line-up, en het is passend dat twee werkelijk sublieme inspanningen, waaronder deze, helpen om de deur gracieus te sluiten.
"Als geen andere nacht"
Absoluut mijn persoonlijke favoriet .38 Special-deuntje (hoewel dat verdomd moeilijk te zeggen is, als je hiernaar kijkt indrukwekkende lijst), bevat dit nummer de meest geconcentreerde vorm van alle dingen die de band hebben gemaakt groot. Het gitaarwerk is, zoals gewoonlijk, afwisselend delicaat en krachtig, altijd diep melodiebewust op een manier waar weinig andere hardrockende bands ooit van hebben gedroomd. Deze twin-gitaar aanval met dank aan Barnes en Jeff Carlisi is gewoon een van de beste in de rock, vol vindingrijkheid en technisch geluid. Gecombineerd met de heldere stem van de frequente zanger Barnes (een van de meest crimineel onderschatte zangers van rock), is het geluid onmiskenbaar en aangenaam. We kunnen alleen maar wensen dat mainstream rock zelfs af en toe nog zo goed klonk.
