Gutter Punks, ook wel Crusties of Crust Punks genoemd, zijn lid van a punk subcultuur die vaak verband houden met kraken, bedelen en vrijwillige dakloosheid.
Je kunt ze zien in grote stedelijke gebieden van de VS, met name die met een grote toeristische basis en mild weer, bijvoorbeeld New Orleans en Austin, Texas. Ze hebben over het algemeen dreadlocks of mohawks en een overvloed aan piercings en af en toe een gezichtstatoeage. Hun kleren zijn vies en ze reizen in groepen met al hun bezittingen. Heel vaak zal er een straathond of twee zijn, die een bandana draagt en zich vaak beter gedraagt dan het gepeupel waartoe hij behoort. Met haastig gemaakte kartonnen borden gingen ze aan de slag om bier en voedselgeld te bemachtigen.
Dit zijn de gutterpunkers.
De keuze van korstpunk
Ze zijn vaak dakloos en hebben de neiging om door het land te reizen, met goederentreinen van stad naar stad, naar het zuiden voor de winter en naar het noorden voor de zomer. Het is een levensstijl en een netwerk dat onderweg wordt gecreëerd, met groepen die zich in nieuwe kraakpanden nestelen als ze in nieuwe steden aankomen. Er worden nieuwe vriendschappen gesmeed die een dag of een heel leven kunnen duren.
Ook wel crusties genoemd en geassocieerd met de crust punk sound, is de beweging sinds de jaren '90 in aantal gestegen. Terwijl het idee van een punkkraakpand veel eerder begon in het VK en in de hele VS, is het idee van de voorbijgaande gutterpunkbeweging veel recenter. Het is gebaseerd op het leven van de zwervers van weleer, hoewel zwervers zelden dreads of hanenkammen hadden, noch een muzikale beweging hen omringen.
De muziek en het leven
Naast de muziek die doorgaans bekend staat als 'crustpunk', is er een ander soort muziekscene gehecht geraakt aan de gutterpunk-beweging. Veel volkser van aard, het deelt zijn geluiden met wortels, Americana en zigeunerpunk, grotendeels te wijten aan het feit dat veel ervan een voorbijgaande muzikale beweging is die op de wegen wordt uitgevoerd door de gootpunkers zelf, op akoestische instrumenten die ook met hen reizen.
Naast bedelen, onderhouden de meeste gootpunkers zichzelf door dumpster-duiken. Een beweging, ook wel bekend als Freeganisme, houden veel gevestigde en voorbijgaande gootpunkers en krakers deze levensstijl in stand, niet alleen als middel voor goedkoop voedsel, maar ook als een statement tegen de opvallende consumptie van de consumentencultuur, waarbij ze volhouden dat ze (vaak terecht) hun steentje bijdragen om de verspilling van consumenten te verminderen en het aantal hulpbronnen dat ze gebruiken te minimaliseren gebruik maken van.
De cultuur
Van alle aspecten van de gootpunkcultuur is freeganisme het meest georganiseerd, met groepen die strategieën, gemeenschap en samenwerking bespreken via bronnen zoals de online bestemming Freegan.info. In wezen heeft het freeganisme meer voorstanders die ook een bepaalde permanente verblijfplaats behouden, waaronder toegang tot internet en postcontact. Hierdoor kunnen ze bijdragen aan het behoud van een breder gemeenschapsgevoel.
Een van de beroemdste zelfverklaarde gutterpunkers is voormalig Crimpshrine-frontman Jeff Ott. In zijn boek, My World: Ramblings of an Aging Gutter Punk, heeft hij fragmenten samengesteld uit zijn zine met dezelfde naam, bestaande uit zijn observaties en vertelt hij over zijn leven als dakloze punk, evenals het omgaan met drugsverslaving en zijn daaropvolgende herstel.
Sommige gutterpunks houden de levensstijl voor een beperkte tijd vast, voordat ze besluiten zich te settelen en weer te integreren in het reguliere leven. Sommigen doen het hun hele leven, wat voortijdig kan en zal eindigen vanwege de gevaren die inherent zijn aan de levensstijl. Een brand in een kraakpand in New Orleans in 2010 eiste het leven van acht mensen van 17-29 jaar oud, meldde NOLA.com. Maar als beweging zijn gootpunkers een solide, zij het per definitie ongeorganiseerd, stukje van de punk-subcultuurpuzzel.
