In de kunstwereld is het woord uitbroeden verwijst naar een schaduwtechniek die schaduw, toon of textuur impliceert. De techniek wordt gedaan met een reeks dunne, evenwijdige lijnen die in verschillende mate de indruk geven van schaduw. Het wordt vaak gebruikt bij tekenen en schetsen, meestal in potlood en pen-en-inkttekeningen, hoewel schilders de techniek ook gebruiken.
Hoe arcering te gebruiken
Voor tekenen met potlood of pen-en-inkt is het gebruik van arcering een van de gemakkelijkste en schoonste manieren om de donkere gebieden in te vullen. Door een aantal fijne lijntjes te tekenen die min of meer parallel lopen, wordt het gebied als geheel als donkerder ervaren dan de afzonderlijke lijnen in werkelijkheid zijn.
Kunstenaars passen arceerlijnen vaak vrij snel toe. Hierdoor zien de gebieden eruit alsof ze slechts een reeks willekeurig geplaatste markeringen of arceringen zijn. Een kunstenaar die bedreven is in de techniek, kan echter zelfs de diepste schaduwen er schoon uit laten zien.
De kwaliteit van de toepassing van de lijnen hangt volledig af van elk individueel merk. De lijnen kunnen lang of kort zijn, en ze zijn bijna altijd recht. Sommige lijnen kunnen lichte krommingen hebben om subtiele krommingen in het onderwerp aan te geven.
Hoewel mensen de neiging hebben om arcering te visualiseren als "rommelige" potloodstrepen (en ze kunnen zo met opzet verschijnen in krijt- of houtskooltekeningen), de resultaten van het gebruik van de techniek kunnen ook zeer gecontroleerd worden, zoals bij het tekenen met inkt, waar het kan worden gedaan in uniforme, scherpe, strakke lijnen.
De afstand tussen uw arceringstekens bepaalt hoe licht of donker dat gebied van een tekening eruitziet. Hoe meer witruimte je tussen de lijnen laat, hoe lichter de toon zal zijn. Naarmate u meer lijnen toevoegt of dichter bij elkaar plaatst, wordt de groepering als geheel donkerder.
Beroemde kunstenaars die arcering gebruikten, vooral in tekeningen en schetsen, zijn onder meer Albrecht Durer, Leonardo Da Vinci, Rembrandt van Rijn, Auguste Rodin, Edgar Degas en Michaelangelo.
Kruisarcering en Scumbling
Crosshatching voegt een tweede laag toe van lijnen die in de tegenovergestelde richting worden getrokken. De tweede laag wordt loodrecht op de eerste aangebracht en gebruikt meestal dezelfde tussenruimte. Het gebruik van arcering creëert de illusie van donkere tinten met minder lijnen en is heel gebruikelijk bij het tekenen met inkt.
Arcering en arcering lijken erg op elkaar in tekenen, schilderen en pastelkleuren. Wanneer ze nat-in-nat worden gebruikt bij het schilderen, kunnen de technieken tonale schaduwen creëren en kleuren mengen wanneer de ene kleur over de andere wordt aangebracht.
De techniek van bezwijken is een andere zaak. bij het schilderen, scumbling beschrijft een droge penseeltechniek gebruikt om schaduwen te creëren met een kleine hoeveelheid verf. De basiskleur is zichtbaar en creëert een gradatie in kleur in plaats van de twee kleuren te mengen.
Bij het tekenen is scumbling meer een verlengstuk van arcering. Scumbling is een beetje zoals krabbelen. Het maakt gebruik van willekeurige arcering en onregelmatig wissen om textuur te creëren. Deze techniek maakt ook gebruik van meer gebogen lijnen dan bij arcering, en de lijnen kunnen zelfs kronkelig zijn. Scumbling is een veel voorkomende oefening in kunstlessen.
