Eddie Money heeft zich tijdens zijn singlescarrière misschien meer vergist in de richting van commercieel en populair succes dan hij ooit deed wat betreft kritische beschouwing, maar zijn solide, arena rock heeft een aantal perfect fijne momenten. Sommigen hebben beweerd dat geld zijn bereikte artistiek hoogtepunt recht uit de poort, maar hij bleef gedurende de jaren '80 toegankelijke muziek uitbrengen die een aanzienlijk publiek trok en nog steeds trekt.
Hier is een chronologisch overzicht van de Eddie Money-nummers van de hoogste kwaliteit uit de jaren '80, relatief gelijkelijk geplukt uit vijf studioalbums en een levendig tourschema gedurende het decennium.
"Trinidad"
Dit zeer ondergewaardeerde deuntje is op verschillende manieren verrassend effectief, vooral als een langzaam opbouwende, melodieuze openingstrack naar de jaren 80. Spelen voor Keeps. Het album bevat drie singles die bescheiden popchart-uitvoeringen genoten ("Running Back", "Get a Move On" en "Let's Be Lovers Again"), maar geen van die komt in de buurt van de passie en de majesteit van de gitaar die dit exotisch genoemde diepe album domineren snee.
Longtime Money-gitarist Jimmy Lyon is een deel van de reden daarvoor, omdat zijn inbreng de neiging heeft om het werk van deze artiest te onderscheiden, zelfs bij minder inspanningen. Toch pakt dit nummer om de een of andere reden een klap uit die de luisteraar niet ziet aankomen, vooral gezien de dalende fortuinen van Money's vorige twee albums na zijn sterke debuut in 1977.
"Niemand weet het"
Dit nummer was weer een gemiste kans bij een verdiende hit, en het ontslag is zo ernstig geweest over de jaren dat de enige versie ervan die we zelfs maar konden vinden een heropname was uit de studio van Money uit 1999 uitgave, Klaar Eddie. Dat betekent natuurlijk ook dat een nieuwe generatie Money-fans het nummer heeft mogen ervaren, maar wij kiezen ervoor om hier wat minder optimistisch naar te kijken.
Money is altijd een buitengewoon expressieve zanger geweest, maar het helpt om dit nummer op een lijst als deze te zetten de nadruk leggen op de algemene diepte van Money's songwritingtalenten, vooral in dit nog prille stadium van zijn carrière. Per slot van rekening had hij de hand bij het schrijven van alle, op twee na, van de negen nummers die op Spelen voor Keeps, en de beste werden niet eens als single uitgebracht.
"De grote crash"
Op de hielen van Geen controlebemoedigend succes, Money nam snel een follow-up op, 1983's Waar is dat feestje? waarmee hij hoopte zijn momentum uit de jaren 80 vast te houden. Dat gebeurde niet in commerciële of kritische zin, maar de plaat bevatte wel wat van de zangers verwachte anthemische kwaliteiten, allemaal uitgevoerd met fijne, aardse zang. Helaas luidde het relatieve gebrek aan succes van het album de doodsklok voor Money als exclusieve co-componist van zijn eigen materiaal, omdat hij nooit meer in de buurt zou komen van de 100% songwritingbijdrage waarvan hij genoot Waar is dat feestje?. Dat is jammer, want de stuwende rock-aantrekkingskracht van dit nummer is aanzienlijk, en vult de rock-niche van de geldarena, evenals een van zijn talrijke tijdgenoten.
"Breng me naar huis vannacht"
Voor zijn comeback-album uit 1986 Kan niet tegenhouden, dat ook zijn vierde en laatste studio-LP werd die platina werd, heroverde Money een deel van de populariteit die in de jaren '80 aan het afnemen was. Helaas deed hij dat voor een behoorlijke prijs, aangezien hij zijn songwritingtalenten maar aan vijf van de tien nummers leende. Kortom, hij was het slachtoffer geworden van de professionele songwriting-machine die al andere veteranen uit de jaren 70 had gebeten zoalsHart, waarbij hij zijn unieke songwritingstem verloor in naam van de commercie. Toch staat dit nummer trots als een rockklassieker uit de jaren 80, die mooi in Money's stuurhut past als zanger en pittige mainstream rockartiest. Zelfs de gelijkspel van Ronettes werkte, en plotseling had Money zijn eerste en best scorende pophit.
"Ik wil teruggaan"
Dit nummer is eigenlijk een cover; een zeer bescheiden hit uit 1984 voor de kortstondige Californische band Billy Satellite, "I Wanna Go Back" voelt eigenlijk veel beter geschikt voor het op middelbare leeftijd naderende geld dan de twintigers die daadwerkelijk componeerden het. Dat is waarschijnlijk een deel van de reden waarom de versie van Money zo goed werkt, maar de waarheid is dat de lome mid-tempo comfort aangeboden door de direct memorabele melodie tokkel de snaren van nostalgie met grote vaardigheid. Ondanks een aantal erg cheesy saxofoon solo, weet dit nummer een krachtig, zelfs visceraal gevoel van universaliteit te behouden met betrekking tot iets dat ons allemaal aangaat: het meedogenloze verstrijken van de tijd.
"Loop op water"
De videoclip van 1988 voor dit nummer blijft gedenkwaardig voor degenen onder ons die te veel hebben gekeken MTV in die periode, onder meer vanwege het prachtige Glamazon-model dat erin schittert. Sterker nog, we vroegen ons altijd af wat Geld had kunnen doen, zelfs in louter fictieve verhalende zin, om haar zo woedend te laten ontploffen. Hoe dan ook, wat het nummer zelf betreft, het slechte nieuws is dat dit het derde rechte nummer op deze lijst is dat absoluut geen van Money's aanzienlijke songwriting-invloeden bevat. Voormalig Sammy Hagar-gitarist Jesse Harms componeerde een uiterst solide mainstream rocknummer, en opnieuw maakt Money er het beste van. Toch was het niet louter toeval dat geld als een bedreiging voor de kaart vanaf dit punt aan het afnemen was.
