In 1980, tijdens de overgangsperiode tussen punkrock en nieuwe golf, de beste muziek had de neiging om te vegen arena rock stijlen of een soort van vroeg alternatieve rock, aangezien het videotijdperk de nieuwe golfexplosie van pop- en dansmuziek nog moest voortbrengen. Sommige van deze albums hebben in de loop der jaren langzaamaan een reputatie opgebouwd als bijna cultfavorieten, terwijl andere bij het uitbrengen onmiddellijk lovende kritieken en commerciële lof oogstten. Het waren allemaal essentiële documenten uit die tijd. Gepresenteerd in willekeurige volgorde, hier is een blik op de beste pop-/rockalbums die in 1980 een aanzienlijk percentage van hun enorme culturele impact maakten.
AC/DC - 'Terug in het Zwart'
Als een van de bestverkochte rockalbums aller tijden, heeft deze plaat alleen al vanwege zijn enorme, blijvende populariteit een legendarische status bereikt. Echter, de opmerkelijke hoeveelheid doorzettingsvermogen getoond door AC/DC
Joy Division - 'Dichtbij'
Hoewel het verre van een van de meest luisterbare albums van de jaren '80 is, bevestigt deze uiterst unieke muur van onheilspellend geluid van Britse postpunklegendes het krachtig invloedrijke geluid van de band. Wijlen Ian Curtis zingt alsof elk nummer een treurzang is (wat het zo ongeveer is), en de band creëert een sjokkende mix van elektronica en hoekige gitaren die geen enkele artiest heeft gerepliceerd sinds hoe hard ze ook zijn geweest geprobeerd. Hoewel de band niet meer bestond voor de release van dit album (als gevolg van Curtis' zelfmoord op 18 mei), produceerde Joy Division's zeer korte levensduur een intens oeuvre en een blijvende erfenis.
De Pretenders - 'Pretenders'
The Pretenders waren meer een echte rockband dan misschien een nieuwe artiest die in de jaren '80 opkwam. Dat wil zeggen, elk lid leverde opvallende, onafhankelijke bijdragen die hielpen een indrukwekkend geheel te smeden dat veel meer was dan de som van de delen van de groep. Terwijl de legendarische Chrissie Hynde al de rol van primaire songwriter had, was gitarist James Honeyman-Scott in hoge mate verantwoordelijk voor de scherpe maar precieze aanval van de band. "Precious", "Tattooed Love Boys" en "Mystery Achievement" haalden niet eens de cut voor de release van de grootste hits van de band, wat aangeeft hoe solide dit album van begin tot eind is.
Bruce Springsteen - 'De rivier'
Hoewel volledig geïsoleerd van de trends uit de jaren 80, vertegenwoordigt dit meesterwerk met dubbel album ongetwijfeld enkele van de beste muziek die is uitgebracht in de jaren 80 of een andere periode van het rocktijdperk. De constante kwaliteit van de albums van Bruce Springsteen maakt ze altijd kandidaat voor best-of-lijsten, maar deze plaat is vooral een krachttoer. Of het nu gaat om het romantische, zij het melancholische verlangen van het titelnummer, de gespannen familiedynamiek van 'Independence Day' of het stijgende optimisme van 'Out in the Street', maakt Springsteen levendige portretten van de strijd en triomfen van arbeiders hier, net zo boeiend als zijn lange en legendarische carrière.
De politie - 'Zenyatta Mondatta'
Een van de weinige acts uit de jaren 80 die muziek op albumniveau net zo serieus uitbracht als op singleniveau, De politie staan als een van de onbetwiste leiders van de rock, ondanks de wreed korte levensduur van de band. Dit album betekende zeker zijn doorbraak en leverde glinsterende popsingles als "Don't Stand So Close to Me" en "De Do Do Do, De Da Da Da" en solide, invloedrijke albumtracks als "Driven to Tears" en "Canary in a Coalmine". was waarschijnlijk gehaast voor release om te voldoen aan de groeiende vraag naar The Police op tournee, wat de uitmuntendheid van de plaat des te meer maakt indrukwekkend.
Dead Kennedys - 'Vers fruit voor rottende groenten'
Het goede aan het beoordelen van albums is dat je helemaal niet afhankelijk hoeft te zijn van de prestaties van de hitparade of mainstream populariteit, aangezien de impact van volledige releases het best kan worden geëvalueerd door middel van invloed en uithoudingsvermogen. Maar het maakt echt niet uit welke criteria worden gebruikt om dit album te overwegen, het zinderende, briljante debuut van San Francisco's kampioenen van politieke hardcore. De bijtende vocale en sonische aanval van Jello Biafra & Co. leek destijds misschien extreem, maar de consequente hoogwaardige songwriting en spel maken deze release tot een van de beste van het rockgebied, genre-onderscheidingen opzij.
The Clash - 'London Calling'
Hoewel het waar is dat het uitbrengen van een dubbelalbum een belangrijke release veronderstelt, maakt een dergelijke ambitie geen verschil als de muziek er niet in slaagt om uitmuntendheid te behouden. Het is dus maar goed dat The Clash van deze gelegenheid gebruik heeft gemaakt om een van de beste rockalbums aller tijden op te nemen, en daarmee een golf van klassiekers los te laten die vaardig zijn in een scala aan muziekstijlen. De reeds gevestigde, revolutionaire politiek van de band richt zich zeker op klassiekers als 'London Calling' en 'Spanish Bombs'. maar de verbazingwekkende niveaus van persoonlijke en politieke intimiteit op nummers als "Death or Glory" en "Lost in the Supermarket" zijn adembenemend.
Pink Floyd - 'De Muur'
Hoe uitgestrekt het ook is, en gedicteerd door de grootheidswaanzin van Roger Waters, hoewel het waarschijnlijk is, zo enorm dubbel conceptalbum bevat onmiskenbaar opvallende muziek die drie decennia nog steeds ongelooflijk goed standhoudt later. En echt, de enige reden waarom sommigen deze waarheid misschien niet zien, is dat bijna iedereen van ons een aanzienlijk... Pink Floyd fase die dit album in een staat van totale overkill had kunnen maken. Desalniettemin blijven nummers als 'Mother', 'Hey You' en 'Comfortably Numb' voortbestaan als angstaanjagende claustrofobische klassiekers die de dichte songwriting van Waters en de stijgende gitaar van David Gilmour onder de aandacht brengen.
Koningin - 'Het spel'
Wat men ook mag denken van Queen's uitspattingen uit de jaren '70, die zeer productieve en onvergetelijke Britse rockband ontmoette de komst van de jaren '80 met zijn meest eclectische inspanning tot nu toe. Immers, hoeveel bands van welk tijdperk dan ook zouden zo overtuigend de uitgestrektheid kunnen doorkruisen tussen de twee nummer 1 popsingles van deze plaat - de wonderbaarlijk simplistische disco volkslied "Another One Bites the Dust" en de briljante rockabilly van "Crazy Little Thing Called Love"? Maar dat is altijd de majesteit geweest van niet alleen de uiterst getalenteerde Freddie Mercury, maar ook van de andere drie, vaak onderschatte leden van dit kwartet.
X - 'Los Angeles'
Zoek niet verder dan dit debuutalbum van de handtekening van de titelstad punk-/roots rockband voor het bewijs van de blijvende invloed van de punkscene van eind jaren 70 in Zuid-Californië. Enigszins ten onrechte in een hokje geplaatst als punkartiesten, putte het kwartet eigenlijk uit een verscheidenheid aan invloeden en inspiraties, vooral rockabilly gitaar zo subliem geperfectioneerd door Billy Zoom, evenals folk-, country- en singer-songwritertradities verkend door leadzangers John Doe en Exene Cervenka. "Your Phone's off the Hook, but You're Not" en "Johnny Hit and Run Paulene" zijn onmiskenbaar in hun onwankelbare directheid en pure energie. Maar dat is nog maar het begin van de schittering van deze plaat.
