In muziek verwijst een articulatie naar de stijl die de lengte of uitvoering van een of meerdere noten ten opzichte van elkaar beïnvloedt. Articulaties worden uitgedrukt met articulatietekens, die de uitvoering van notities wijzigen en relaties tussen hen creëren. In zekere zin zijn articulatietekens een relatieve uitdrukkingsvorm omdat hun differentiatie afhankelijk is van hun context.
In andere veel voorkomende muziektalen worden articulaties aangeduid als accentuazione in Italiaans, articulatie in het Frans en artikulatie In het Duits.
Gemeenschappelijke articulatiemarkeringen
Veelvoorkomende articulatiekenmerken zijn de staccato, legato, staccatissimo, marcato, détaché, rinforzando, smet, en sforzando. Wanneer een articulatie in muziek wordt genoteerd, wordt een symbool of lijn boven de noot geschreven om het type articulatie aan te geven.
Een staccato wordt bijvoorbeeld aangegeven met een punt, een smet wordt weergegeven met een gebogen lijn die twee of meer noten verbindt, en een accentteken wordt geschreven met een symbool dat lijkt op een >-teken. Sommige componisten zullen vrij vaak articulatietekens in hun composities gebruiken, terwijl anderen de muziek zonder articulaties kunnen laten. In beide gevallen kunnen muzikanten geneigd zijn articulaties toe te voegen of te bewerken als ze een specifieke klank of expressie proberen te bereiken.
Belangrijkste articulatiecategorieën
Hoewel er verschillende soorten articulaties zijn, vallen de meeste in vier algemene categorieën:
- Dynamische verandering: Dit zijn articulaties die een verschil in volume aangeven in vergelijking met hun omringende noten en kunnen de sforzando of marcato bevatten.
- lengte verandering: Articulaties die de lengte van een noot beïnvloeden, kunnen de noot verkorten of verlengen. Sommige van deze articulaties omvatten de staccato, staccatissimo en tenuto.
- Relatie verandering: Hoewel elke articulatie een verschil aangeeft met de omringende noten, beïnvloeden sommige articulaties de uitvoering van een groep noten. Enkele veel voorkomende toepassingen van dit soort articulaties zijn slurs, die een groep legato-noten creëren die soepel met elkaar verbonden zijn, of losgemaakt, die de noten van elkaar scheidt in een vrijstaande stijl.
Muziek Articulatie Techniek
De techniek die nodig is om articulaties uit te voeren, hangt af van het instrument dat u bespeelt. Niet alleen worden de articulaties anders benaderd, ze kunnen soms iets andere betekenissen hebben op basis van het instrument. Een deel van de reden dat articulaties zo uniek zijn voor elk instrument, is dat veel instrumenten technische finesse van verschillende spiergroepen vereisen om de articulatie te creëren.
Kopers en houtblazers moeten bijvoorbeeld hun tong gebruiken om articulaties te definiëren, omdat ze bij die methode de luchtstroom naar het instrument kunnen veranderen. Een strijker, zoals een violist, altviolist of cellist, zal de kleine spiergroepen in zijn rechterhand en grotere spiergroepen in zijn rechterarm moeten verfijnen om verschillende articulaties te creëren. Een pianist of harpiste zal vinger- en armtechnieken voor beide handen moeten leren om verschillende articulaties, en pianisten hebben de toegevoegde waarde van de pianopedalen om te helpen bij de articulaties.
Articulaties leren spelen vereist tijd en oefening. Daarom worden er veel muzieketudes geschreven die muzikanten kunnen helpen zich te concentreren op het perfectioneren van één articulatie tegelijk.
