Enkele van de meest angstaanjagende verhalen over het paranormale gaan over spoken of geesten die de controle over technologie grijpen, verbindingen of uitzendingen onderbreken om de levenden te laten schrikken. Denk aan de spectrale hand die door het tv-toestel reikt in 'Poltergeist' of de vervloekte videoband in 'The Ring." Vandaag de dag, in een wereld die verzadigd is met apparaten, zijn er nog meer mogelijkheden voor dit soort bemoeienis. Geesten hoeven niet langer uw televisie te bezitten of zelfs maar te bellen - ze hoeven u alleen maar te sms'en.
Onverklaarbare berichten
Lindsay is een 28-jarige die in Washington, D.C. woont. Ze heeft een aantal vreemde dingen met haar meegemaakt. Er zijn veel spookhuizen en spookachtige gebieden in de stad, waar ze van geniet omdat ze een grote interesse heeft in het paranormale.
Op een avond zat Lindsay in haar eentje thuis televisie te kijken, toen ze een sms op haar telefoon ontving: "Linzy i c u." Het bericht was van een nummer dat ze niet kende. Omdat ze boven in bed zat met de gordijnen dicht, wist ze dat niemand haar kon zien. Maar instinctief keek ze toch om zich heen en gluurde zelfs uit het raam. Er was niemand in de buurt.
Ze sms'te terug: "Wie is dit?"
Het antwoord was: "Gewoon een vriend. sum1 die je elke beweging bekijkt. je kleine beschermhoek."
Lindsay wist dat het geen vriend was die haar sms'te. Geen van haar vrienden sms'te zo, en ze wisten allemaal hoe ze moesten spellen. Geen van hen zou het woord 'engel' verkeerd hebben gespeld. Dus Lindsay sms'te terug: "Je bent geen vriend van mij als je mijn naam niet goed kunt spellen en je kunt het woord ANGEL niet eens correct spellen."
Het antwoord was: "maakt niet uit. vind je het leuk om naar je tv te kijken?" Hier kreeg ze koude rillingen van. Wie zou naar haar kunnen kijken? Er was niemand in de buurt, tenzij deze persoon in het huis was. Dus Lindsay rende rond en controleerde de deuren en ramen en de andere kamers, zelfs de garage. Ze was beslist de enige thuis.
"Ik sta rechts naast 2 U"
Lindsay ging in de familiekamer zitten. Ze sms'te terug: "Als je me niet vertelt wie je bent, bel ik 911."
Het antwoord was: "Succes ermee. Ik sta vlak naast 2 u, maar niemand zal me ooit vinden."
Domweg keek Lindsay achter zich. Natuurlijk was er niemand, maar tegen die tijd begon ze behoorlijk bang te worden. Ze pakte de huistelefoon en draaide het nummer waar de sms vandaan kwam. Het was waar ze bang voor was: een automatisch antwoordapparaat zei: "Het spijt ons, maar het nummer dat je hebt gebeld is niet in gebruik."
Lindsay probeerde zichzelf voor te houden dat de sms misschien minuten had geduurd. Daar had om hier een logische verklaring voor te zijn - iemand haalde gewoon een zieke grap met haar uit.
Toen kreeg ze nog een sms: "Ik hou van je nieuwe blonde haar."
Een paar dagen eerder had Lindsay net haar haar laten doen voor haar 28e verjaardag. Weinig mensen hadden het gezien, zelfs haar vrienden niet. Ze had haar profielfoto op Facebook nog niet eens geüpdatet. Op dat moment raakte Lindsay in paniek en bijna in tranen.
Dus deed ze het meest rationele wat ze kon bedenken: ze belde 112. De telefoniste probeerde haar te kalmeren nadat ze had uitgelegd dat ze dacht dat er iemand in haar huis was en haar op de een of andere manier dreigende berichten stuurde vanaf een niet-geïdentificeerd nummer. De telefoniste zei dat ze iemand zouden sturen om het te onderzoeken.
"U weet wat u deed"
Direct nadat ze had opgehangen, kreeg Lindsay nog een sms: "Linzy, waarom moest je dat doen?"
"doe wat?" sms'te ze terug.
"Je weet wat je hebt gedaan." kwam het antwoord.
"Nee, het spijt me, maar ik weet niet waar dit op slaat." Lindsay sms'te terug, in de hoop dat ze niet zo bang zou klinken als ze zich voelde.
"Linzy, niemand gaat je helpen. niemand gaat naar je toe."
'Waarom zouden ze niet?' sms'te ze terug, haar angst groeide.
"want ik kan niet gevonden worden. je zult alleen maar teleurstellen... zoals je altijd doet."
De sms begon persoonlijk te worden en maakte haar alleen maar meer van streek.
"Waar ben je, stomme psycho-stalker!" Lindsay sms'te woedend terug.
"Aw lindzy dat was niet leuk."
"WIE BEN JIJ!!!"
"U zult c. ooit."
Er werd plotseling op de deur geklopt. Lindsay sprong zowat uit haar vel. Er was een politieagent aanwezig. Hij bekeek het huis en vertelde Lindsay wat ze al wist: er was niemand.
Toen liet ze hem de sms'jes zien en hij noteerde het nummer en zei dat ze er alles aan zouden doen om erachter te komen wie deze persoon was. Zet in de tussentijd gewoon je telefoon uit, zei hij. Dus dat deed ze.
Sinds die nacht heeft Lindsay geen mysterieuze sms'jes meer ontvangen. Ook van het politiebureau heeft ze niets gehoord. Toch maakt ze zich zorgen dat alles wat haar die nacht achtervolgde ooit zal terugkeren. Het lijkt erop dat naarmate de technologie vordert, het paranormale meegaat en altijd nieuwe manieren vindt om contact met ons op te nemen.
