Wanneer autoverzamelaars een klassieke Pontiac tegenkomen, is het eerste wat ze doen de motorkap openbreken, in de hoop de legendarische Ram. te zien Luchtmotor van 400 kubieke inch, die deel uitmaakte van de prestatie-optiepakketten die General Motors aan het eind van de jaren 60. Meestal zullen potentiële kopers de meest voorkomende motor tegenkomen, de kleine verplaatsing 326 CID. Als het hun geluksdag is, vinden ze misschien een Tri-power 389 Trophy-motor verstopt in de motorruimte. Maar als ze echt geluk hebben, komen ze het grote blok van 6.6L 400 tegen.
Oorsprong van de 400
De Pontiac Motor Division bouwde de 400 van 1967 tot 1978. Hoewel het zijn weg vond naar veel auto's uit 1979, waren dat eigenlijk speciaal gebouwde restjes die in 1978 werden geproduceerd. Desalniettemin is dit een verbazingwekkende 12-jarige run in een tijd waarin autofabrikanten om de paar jaar de cilinderinhoud van een motor veranderden. In feite is de Chevrolet 454 7.4L is een van de weinige die GM langer in productie hield.
Wat de 400 Pontiac speciaal maakt?
Pontiac pakte een 389 blok gebruikt in de krachtige Catalina, evenals de Lemans en GTO, en sloeg het uit tot zelfs 400 kubieke inch. Ze ontdekten dat de motor enorme hoeveelheden low-end koppel en rock stabiel hoog toerental vermogen. De 389 plaatste nummers in het bereik van 330 pk met een enkele carburateur met vier cilinders en spreidboring.
De 400 stuwde dit aantal naar 360 pk, met dezelfde Quadrajet enkele viercilinder. Wat deze motor onderscheidt in de geschiedenisboeken, zijn de in de fabriek geïnstalleerde krachtige Ram Air-systemen. Wanneer iemand het heeft over een Pontiac Ram Air (nummers II tot en met IV), hebben ze het over een reeks limited-edition, 400-cubic-inch muscle car-motoren gebouwd van 1967 tot 1970.
Krachtige Ram Air-versies
Pontiac bouwde de Ram Air-versies in totaal vijf verschillende fasen. De oorspronkelijke opzet in 1967 was gericht op het verbeteren van de manier waarop de motor zou ademen. Daartoe hadden ze een scoop op de motorkap en een inlaat voor verse lucht, maar ook aanpassingen aan de nokkenas, cilinderkoppen en uitlaatspruitstukken waren van cruciaal belang.
Deze onderdelen verhoogden het vermogen door een verbeterde inlaatefficiëntie en door de tegendruk van de uitlaat te verminderen. Het grote verschil tussen de originele Ram Air uit 1967 en de Ram Air II uit 1968 is de vorm van de inlaatpoorten van de cilinderkop. Ze gingen van een D-vormige poort naar een ronde. Deze verandering duwde het geadverteerde vermogen voor het eerst voorbij 365 HP.
Op de Ram Air III-versie, gebouwd in 1969, verhoogde Pontiac de lift en de duur van de nokkenas. Ze versterkten ook de onderkant door een vierbouts hoofdleiding te gebruiken in plaats van de tweeboutsopstelling van het voorgaande jaar.
De Ram Air V is een heel ander verhaal. Deze werden gebouwd om auto's aan te drijven voor de SCCA Trans Am Racing Series. Pontiac heeft het dek op deze blokken gefreesd om de compressie te verhogen en het aantal pk's te verhogen. Er wordt aangenomen dat ze er in totaal minder dan 500 hebben gebouwd.
Waar vind je de 400
Deze motor vond zijn weg naar veel auto's, van een instapmodel Pontiac LeMans aan een prestigieuze GTO Judge. Je vindt ze ook in gezinsauto's zoals de Bonneville en Catalina stationwagons. Met het aanbod dat de vraag ver overtreft, maken deze motoren uw potentieel klassieke auto kopen een grote waarde. En onderdelen zijn nog steeds beschikbaar voor wederopbouw.
In feite bieden hoogwaardige vervangende onderdelen die de Ram Air-menigte ondersteunen de mogelijkheid om het vermogen te verhogen. Houd er rekening mee dat in de fabriek gekoppelde 400-motoren met handgeschakelde transmissies met 4 versnellingen het meest begeerd zijn door verzamelaars. Tot slot, als je kijkt naar een klassieke Pontiac Trans Am muscle car uit 1979 en je denkt dat de 6.6L een 400 betekent, dan heb je maar gedeeltelijk gelijk.
Toen Pontiac hun voorraad van de 400 energiecentrales die in 1978 waren gebouwd uitgeput had, vulden ze de resterende behoefte met de Oldsmobile 403. Gelukkig is er een gemakkelijke manier om deze twee van elkaar te onderscheiden: de Pontiac-versie heeft de olievulling op de klep deksel, terwijl de 403 een grote olievulbuis heeft voor het inlaatspruitstuk dat naar het distributiehuis leidt Hoes.
