De traditie van verhalende kunst of het vertellen van verhalen met een reeks opeenvolgende afbeeldingen is al lang een onderdeel van de Japanse cultuur Superman ooit een cape op. De vroegste voorbeelden van voor-manga Kunstwerken die de ontwikkeling van moderne Japanse strips hebben beïnvloed, worden vaak toegeschreven aan Toba Sojo, een 11e-eeuwse schilder-priester met een grillig gevoel voor humor.
Toba's rolschilderingen met dieren of choju giga hekelde het leven in het boeddhistische priesterschap door priesters te tekenen als ondeugende konijnen, apen die zich bezighielden met dwaze activiteiten, waaronder schetenwedstrijden, en zelfs de Boeddha zelf afschilderden als een pad. Hoewel er geen woordballonnen of geluidseffecten in Toba's schilderijen zijn, laten ze wel een opeenvolging van gebeurtenissen zien die de een na de ander plaatsvinden terwijl de rol van rechts naar links wordt uitgerold. Deze traditie van het lezen van afbeeldingen van rechts naar links zet zich vandaag voort in moderne manga.
In latere jaren werd Toba's invloed op manga erkend met de introductie van Toba-e of 'Toba-afbeeldingen', een 18e-eeuwse stijl van humoristische afbeeldingen ingebonden in boeken, accordeonstijl. Gemaakt door Shimoboku Ooka, Toba-e vertrouwde op visuele humor en gebruikte weinig woorden.
De grappigere kant van Hokusai
Een andere invloedrijke artiest in de ontwikkeling van de moderne manga was Katsushika Hokusai, de beroemde 19e-eeuwse ('zwevende wereldbeelden') kunstenaar en graficus. Terwijl Hokusai's iconische houtsnede-afdrukafbeeldingen van 36 uitzichten op de berg Fuji over de hele wereld bekend zijn, zijn zijn manga schetsboeken zijn ook enkele van de beste vroege voorbeelden van humor in de Japanse kunst.
Hokusai was ook de eerste kunstenaar die de term "manga" of "speelse schetsen" om zijn humoristische beelden te beschrijven. Hokusai's manga bevat oneerbiedige beelden van mannen die grappige gezichten trekken, eetstokjes in hun neus steken en blinde mannen die een olifant onderzoeken. Oorspronkelijk bedoeld als schetsen voor zijn studenten om te kopiëren, Hokusai manga werd verspreid over heel Japan.
Shunga - het erotische, exotische en buitensporige
Shungaof erotische kunst is een ander populair genre van Japanse prenten en schilderkunst dat de ontwikkeling van modern heeft beïnvloed manga.
De overdreven erotiek van shunga ("lentefoto's") beelden bevatten vaak suggestieve metaforen voor geslachtsdelen, zoals lange aubergines of paddenstoelen, en zelfs waanzinnig grote penissen die met geslachtsgemeenschap bezig waren. De invloed van Shunga is nog steeds te zien in de hedendaagse manga, vooral hentai of seksueel expliciete manga.
Yokai — Gruwelijke geesten en monsters
Een ander voorbeeld van invloedrijke pre-manga Japanse kunstwerken bevatten prints van yokai of mythische Japanse monsters.
Tsukioka Yoshitoshi gemaakt verschillende populaire prints met yokai, evenals scènes van geesten, krijgers die zich begaan seppuku en waargebeurde misdaadverhalen. Zijn prachtig weergegeven scènes van grafisch geweld hebben hem populair gemaakt bij hedendaagse kunstverzamelaars en hebben de moderne horror beïnvloed manga meesters als Maruo Suehiro (Shojo Tsubaki, of Mr. Arashi's Amazing Freak Show) en Shigeru Mizuki (Ge Ge Ge Geen Kitaro)
Politieke satire - Kibyoshi naar de Japan Punch
Manga heeft een lange en sterke traditie om de spot te drijven met de samenleving en de rijken en machtigen te bespotten. Kibyoshi of "gele kaftboeken" hekelde Japanse politieke figuren en waren erg populair in de 18e eeuw (wanneer ze niet door de autoriteiten werden verboden).
Nadat Commodore Perry Japan in 1853 openstelde voor het Westen, volgde een toestroom van buitenlanders samen met de introductie van strips in Europese en Amerikaanse stijl. In 1857 publiceerde Charles Wirgman, een Britse journalist, De Japanse punch, een tijdschrift gemodelleerd naar een populaire Britse humorpublicatie. George Bigot, een Franse tekenleraar, begon Toba-e tijdschrift van 1887.
Hoewel beide publicaties oorspronkelijk bedoeld waren voor de niet-Japanse expats die in Japan woonden, zijn de humor en het artwork op de pagina's van De Japanse punch en Toba-e trok de aandacht van inheemse Japanse lezers en kunstenaars. Ponchi-e of "Punch-stijl foto's" begonnen te verschijnen toen Japanse kunstenaars werden geïnspireerd door strips in westerse stijl en begonnen met de evolutie naar de unieke oost-west stijl die modern is manga.
Oost ontmoet West en het begin van moderne manga
Aan het begin van de 20e eeuw, manga weerspiegelde de snelle veranderingen in de Japanse samenleving en de invloed van de westerse cultuur in dit eens geïsoleerde land. Manga kunstenaars reageerden enthousiast op geïmporteerde artistieke stijlen en begonnen westerse strips te mengen met Japanse ideeën.
Rakuten Kitazawa was zo'n kunstenaar die deze East meets West-gevoeligheid omarmde. Geïnspireerd door populaire stripverhalen zoals Het gele kind door Richard Felton Outcault en De Katzenjammer-kinderen door Rudolph Dirks, ging Kitazawa verder met het creëren van populaire stripfuncties, waaronder: Tagosaku naar Mokube geen Tokyo Kenbutsu (Tagosaku en Mokube's Sightseeing in Tokio). In 1905 richtte hij Tokyo Puck, een tijdschrift met Japanse cartoonisten.
Kitazawa wordt beschouwd als de grondlegger van de moderne manga en zijn kunstwerken worden tentoongesteld in de Omiya Municipal Cartoon Hall of Manga Kaikan in Saitama-stad, Japan.
Een andere vroege pionier was: Ippei Okamoto, de maker van Hito geen Issho (Een leven van een man). Okamoto was ook de oprichter van Nippon Mangakai, de eerste Japanse cartoonistenvereniging.
Kitazawa, Okamoto en vele andere artiesten van deze tijd Meiji - vroeg Showa periode maakte gebruik van de opwinding en angst die veel Japanners voelden toen hun natie hun feodale dagen achter zich liet om een moderne industriële samenleving te worden. Maar dit was slechts het begin van nog grotere veranderingen voor Japan, omdat het Land van de Rijzende Zon spoedig ten oorlog zou trekken.
