17 van de beste golfersnamen aller tijden

Waterman

Woody Austin is Aquaman

Golfers krijgen hun bijnamen meestal vroeg in hun carrière. Het is ongebruikelijk dat een bijnaam laat in iemands carrière opduikt en blijft hangen of bekend wordt.

Maar Woody Austin was 43 jaar oud toen hij werd getagd als 'Aquaman'. Voorafgaand aan de 2007 Presidents Cup, Austin was vooral bekend als een gezel PGA Tour pro met een vreselijk humeur - hij deed af en toe dingen zoals een putter-schacht over zijn hoofd slaan, de schacht van woede buigend.

Maar in 2007 had hij een geweldig seizoen en maakte hij de Verenigde Staten Presidents Cup team. Op dag 2 werd Austin gekoppeld aan David Toms in een vierbal wedstrijd tegen Rory Sabbatini en Trevor Immelman. Austin reed in op een watergevaar op de 14e hole, maar besloot te proberen de bal uit het water te spelen. Hij stond op een steile oever, net in het water, en toen hij zwaaide, nam zijn vaart hem achteruit. Zijn evenwicht verloor, Austin met zijn gezicht in de vijver geplant.

De volgende dag, tijdens zijn enkelspel, Austin doe een duikmasker op terwijl hij die 14e hole opliep. "Aquaman" was geboren.

Bam Bam

"Bam Bam" is Bretagne Lincicome. En "Bamm Bamm" is de naam van a Flintstones karakter beroemd om zijn club met grote kracht te zwaaien. Toeval? Twijfelachtig!

Lincicome herinnert zich dat ze de naam "Bam Bam" kreeg van Kristy McPherson of Angela Stanford in haar rookie LPGA Tour-seizoen van 2005. Wie van de twee het ook bedacht, de naam bleef hangen en sindsdien heet Lincicom zo.

Omdat Lincicome ook met een hele grote stok zwaait, gaat kloppen langs bijna elke andere LPGA-golfer met wie ze gepaard gaat. In elk jaar dat ze op tournee was, was ze een van de langste coureurs, of nr. 1.

De bijnaam van Lincicom is vergelijkbaar met Fred Koppels' "Boem Boem." En Boom Boom had net zo goed onze lijst kunnen maken. Maar we geven de voorkeur aan Bam Bam: het is scherper, sterker voor ons oor. En het is gewoon leuk om te zeggen. Ga je gang, zeg het hardop: Bam Bam! Zien? Het is leuk!

De grote makkelijke

Ernie Els kreeg zijn bijnaam - "The Big Easy" - vroeg in zijn professionele carrière (hij werd prof in 1989, maar verwierf wereldwijde bekendheid na het winnen van de 1994 US Open).

En "The Big Easy" is een perfecte match tussen bijnaam en golfer. De 6-foot-3 Els kwam op het toneel met een stevig frame en met het vermogen om zeer lange ritten te maken als een stevige jongeman. Dat is deel één. Deel twee is dat zijn kracht moeiteloos leek - die swing is zo vloeiend, dus... eenvoudig. En deel drie is de gemoedelijke, zachte persoonlijkheid die Els bijna altijd tentoonspreidt.

De Big Easy krijgt ook extra krediet omdat de bijnaam van Els diende als inspiratie voor een andere geweldige golfbijnaam. Michelle Wie heet "De Grote Wiesy".

Baas van het Mos

Loren Roberts leerde zijn manier van putten van Olin Dutra, een tweevoudig grote winnaar in de jaren dertig. En zijn puttalent werd al vroeg aangeprezen door een andere oldtimer, drievoudig grote winnaar Cary Middlecoff.

Tegen 1985, zijn collega PGA-tour pro's hadden genoeg gezien van de regels van Roberts met de platte stok dat een bijnaam op zijn plaats leek. David Ogrin was de PGA Tour-speler die het leverde, en noemde Roberts tijdens dat seizoen "de baas van het mos" ("mos" is een slangterm voor het putting green-oppervlak).

De naam bleef meteen hangen. Roberts ging door naar een PGA Tour-carrière met 8 overwinningen. Hij maakt nog steeds putts als senior major winnaar van de Champions Tour.

Champagne Tony

"Champagne Tony" is Tony Lema, de 1964 Britse Open kampioen. Twee jaar eerder was Lema slechts één keer winnaar van de PGA Tour tijdens de Orange County Open Invitational. De avond voor de laatste ronde, in gesprek met de verzamelde pers, zei Lema dat als hij de volgende dag zou winnen, hij champagne bij de schrijvers zou laten bezorgen.

Hij deed winnen, en hij heeft de champagne bezorgd. Vanaf dat moment was hij nooit alleen Tony Lema, hij was... Champagne Tony Lema.

Helaas eindigde Lema's verhaal kort na zijn enige overwinning in het grote kampioenschap. In 1966 stortte het kleine vliegtuigje dat hem en zijn vrouw naar een tentoonstellingstoernooi in Illinois bracht neer... op een golfbaan. Allen aan boord werden gedood.

Van 1962-66 won Lema 12 keer op de PGA Tour, waaronder de 1964 Open. Hij was onstuimig, knap, had een coole bijnaam en was een van de grootste winnaars van de tour. Het eindigde veel te vroeg voor "Champagne Tony" en voor golf.

Chucky Three Sticks

Het mooie van de bijnaam "Chucky Three Sticks" is hoe diametraal het klinkt in vergelijking met de echte naam van de golfer op wie het van toepassing is: Charles Howell III. "Charles Howell III" klinkt ongeveer net zo formeel als in golf; "Chucky Three Sticks" klinkt zo informeel als maar kan. (De drie stokjes in kwestie zijn de drie I's - Romeins cijfer "3" - aan het einde van Howell's naam.)

Howell werd prof in 2000 en nam dat jaar deel aan de PGA Tour. En dat is het jaar waarin omroeper Charlie Rymer, destijds bij ESPN, de bijnaam bedacht.

"(Rymer) begon het," vertelde Howell ooit aan ESPN.com, "en het bleef hangen. Hé, je zou altijd iets ergers kunnen worden genoemd."

Howell is misschien niet verliefd op zijn bijnaam, maar het is erg leuk voor de rest van ons.

Dynamiet

Patty Berg was klein van gestalte, maar een reus in de geschiedenis van het professionele golf voor vrouwen. Ze heeft nog steeds het damesrecord voor de meeste grote kampioenschappen gewonnen met 15, de vroegste in 1937, de laatste in 1958.

Ze was een 'fiesty fireplug', zoals de USGA het ooit uitdrukte. Ze was een krachtpatser van energie, gedrevenheid en vastberadenheid, alles bekroond met een bosje rood haar. "Firecracker" was misschien een goede bijnaam voor haar geweest als "Dynamite" niet was blijven hangen. Maar Dynamite is helemaal passend, gezien alle energie die ze altijd liet zien.

Berg was een van de eerste golfvrouwen die tekende bij een materiaalbedrijf en vertegenwoordigde Wilson Sporting Goods bijna haar hele volwassen leven. Ze gaf naar schatting 10.000 golfclinics in haar leven als vertegenwoordiger van Wilson.

De gouden beer

Samen met Arnold Palmer als "The King" is de bijnaam "Golden Bear" van Jack Nicklaus de meest bekende in golf. (Veel van Nicklaus' oude golfvrienden noemen hem in de omgangstaal 'Beer'.) De bijnaam stamt uit het begin van de jaren '60 en is bedacht door de Australische sportjournalist Don Lawrence. Lawrence schreef voor de Melbourne Leeftijd krant.

In antwoord op een vraag over wat hij van de jonge Nicklaus vond, zei Lawrence, volgens Nicklaus.com, dat de blonde, kortgeknipte en toen dikke Nicklaus eruitzag als een 'knuffelige, gouden beer'.

Wist Lawrence dat de middelbare school van Nicklaus - Upper Arlington in een buitenwijk van Columbus, Ohio - 'Golden Bears' gebruikte als de naam van zijn sportteams? En dat zijn mascotte, jawel, een knuffelige, gouden beer was? Het lijkt gewoon toeval te zijn geweest.

Maar de bijnaam Golden Bear was geboren en sloeg meteen aan bij golfers. Nicklaus omarmde het ook enthousiast - niet verwonderlijk gezien het feit dat sommige golffans (en enkele collega-pro's) hem in die vroege dagen "Fat Jack" of "Ohio Fats" noemden.

De grote witte haai

Greg Norman was al winnaar op de European Tour toen hij opdook bij Augusta National Golf Club in 1981 voor zijn eerste Masters. En Norman zette de golfmedia van de Verenigde Staten op scherp met zijn agressieve spel - hij eindigde als vierde in dat debuut.

Zijn blik viel ook op: die schok van blond, bijna wit haar, het kenmerkende gezicht en de neus. Norman was een goede prater en vertelde verhalen over ontmoetingen met grote witte haaien (het was pas zes jaar na de film) kaken debuteerde) in de wateren van zijn geboorteplaats in Australië.

En dat deed het: tijdens Masters-week 1981 noemden de Amerikaanse media Norman "de Grote Witte Haai". Norman liep ermee. In latere jaren creëerde hij bedrijven met de naam, maakte er een handelsmerk van, creëerde logo's en merken rond de bijnaam.

Tegenwoordig wordt "Grote Witte Haai" door Norman en degenen die over hem praten meestal afgekort tot "Shark".

De heer 59

Op vrijdag 10 juni 1977, Al Geiberger werd de eerste golfer in de geschiedenis van de PGA Tour - de eerste golfer op een significante professionele golftour - 59 schieten tijdens een gesanctioneerd toernooi. Hij deed het in de tweede ronde van de Danny Thomas Memphis Classic (tegenwoordig bekend als de St. Jude Klassiek).

Geiberger had 11 vogeltjes en een Adelaar, inclusief een birdie op zijn laatste hole van de dag om de 59 te krijgen.

En voor altijd, en altijd, staat Geiberger bekend als 'Mr. 59'. Anderen hebben er 59 geschoten sinds, en op een dag zal er een 58 zijn op de PGA Tour. (En de golfer die dat als eerste doet, wordt Mr. 58.) Maar er kan maar één "Mr. 59" zijn, en dat is de man die het eerst deed. Dat is Geiberger.

meneer X

Meneer X was Miller Kapper, die in het laatste jaar van de jaren vijftig op de PGA Tour verscheen en in totaal 1.297 toernooien begon tussen de PGA- en Champions-tours.

Het was in de jaren zestig dat Barber de bijnaam Mr. X kreeg. Het was oorspronkelijk "The Mysterious Mr. X", een naam die aan Barber werd gegeven door collega-professional Jim Ferree.

Waarom meneer X? Omdat, James Bond-achtig, Barber de neiging had om 's nachts te verdwijnen terwijl hij het enige leven nastreefde.

"Ik heb niemand verteld waar ik 's nachts heen ging", legde Barber ooit uit aan: Golf samenvatting. "Ik was een vrijgezel en een mysterieuze man met veel vriendinnen in veel steden."

De roze Panter

Paula Creamer werd al heel vroeg in haar LPGA Tour-carrière een ster, nadat ze in 2005 op 18-jarige leeftijd prof werd. Ze won dat jaar Rookie of the Year en haar eerste major kwam op de US Women's Open 2010.

Een ding dat fans meteen opvielen aan Creamer in haar eerste maanden op tournee, was haar voorliefde voor de kleur roze. Creamer droeg graag veel roze. Het zou kunnen verschijnen in haar kleding, haar schoenen, haar haarlinten, op haar golftas. Soms zelfs op haar golfbal.

Dus haar "The Pink Panther" noemen is heel logisch. Maar in feite had Creamer die bijnaam voordat ze ooit prof werd. Casey Wittenberg, ook een toekomstige tourprof, gaf Creamer de bijnaam "Pink Panther" toen ze allebei nog amateur waren.

Creamer heeft nu meestal ook een Pink Panther (zoals in de film / strip / stripfiguur) hoofdbedekking in haar golftas, naast het roze dat ze misschien draagt.

In een interview in 2006 vertelde Creamer: Golf samenvatting waarom ze zo dol is op roze: "Het is zo meisjesachtig. Het is een heel andere kant van mij. Als mensen op de golfbaan aan me denken, vinden ze me zo competitief -- en dat ben ik ook. Roze staat voor de andere kant van mij, de kant van de golfbaan. Het herinnert me eraan dat er meer in het leven is dan alleen golf."

De Zilveren Schot

"The Silver Scot" is een van die bijnamen van golfers die zo ingebakken zitten in de geschiedenis van de sport dat het bijna onmogelijk is voor te stellen Tommy Armour ooit anders genoemd.

En waarom zou hij? Hij had zilverkleurig haar en hij was een Schot! De bijnaam is ook helder en to the point, net als Armor zelf.

Deze bijnaam werd voor het eerst beroemd tijdens de speelcarrière van Armor - hij was een 3-time winnaar van het grote kampioenschap. Later werd hij een zeer gewilde golfinstructeur en decennia lang het bedrijf Tommy Armour Golf. vervaardigde "Silver Scot" ijzers - een van de meest iconische ijzerproblemen in de geschiedenis van golfuitrusting.

Het torenhoge vuur

Tom Weiskopf was lang voor een golfer in zijn tijd (hij werd pro in het midden van de jaren '60): 6-foot-3. En hij had een temperament dat hij niet bang was om te laten zien op de golfbaan.

Dus toen de rampenfilm Het torenhoge vuur in 1974 in de bioscoop arriveerde, arriveerde ook de perfecte bijnaam voor Weiskopf. Hij was "The Towering Inferno."

Dat was slechts een jaar nadat Weiskopf de 1973 Brits Open. Hij won 16 PGA Tour-titels, en die ene major. Maar velen - inclusief Weiskopf - vonden dat hij meer had moeten winnen.

In een interview uit 2002 met Golf samenvatting, Weiskopf zei: "De meest hardnekkige gevoelens die ik heb over mijn carrière zijn schuldgevoelens en wroeging. Soms overweldigen ze me bijna. Ik ben er trots op dat ik (16) keer op tournee en de British Open van 1973 heb gewonnen. Ik had twee keer zoveel moeten winnen, makkelijk. Ik heb mijn potentieel verspild. Ik heb het talent dat God me gaf niet gebruikt."

Oké, misschien is de reden voor de bijnaam niet erg zonnig, maar de bijnaam zelf is geweldig.

Het wandelende 1-ijzer

Wie was "The Walking 1-Iron"? Ken Bruin. Brown, een Schot, speelde van het midden van de jaren zeventig tot het begin van de jaren negentig op de Europese Tour. Hij won vier keer in Europa, plus één keer op de US PGA Tour.

Wat komt er in je op als je denkt aan een 1-ijzer (naast veroudering)? Eenijzers waren de langste ijzers en de dunste bladen. En dat was Ken Brown: hij was in zijn vroege dagen heel, heel mager (in feite is hij vandaag nog steeds vrij mager), en werd voor een golfer als lang beschouwd (6-foot-1) voor een golfer toen hij op het toneel verscheen.

One-ijzers zijn ook notoir moeilijke clubs en Brown had de reputatie moeilijk te zijn. Hij was een erg trage speler en weigerde soms, althans in het begin van zijn carrière, te praten met pro-am-partners - of zelfs partners in teamcompetities.

Brown heeft vandaag echter geen moeite met praten. Hij is een omroep en schrijver.

De Walrus & Smallrus

Craig Stadler kreeg de bijnaam "The Walrus" om voor de hand liggende redenen voor iedereen die zich herinnert hoe hij eruitzag (of foto's van zijn uiterlijk heeft gezien) in de jaren zeventig en tachtig. Zijn eigen website zegt het zo: hij verdiende de bijnaam van de Walrus 'voor zijn gezette postuur en ruime snor'.

Die borstelige snorharen maakten de look echt af, net als de, eh, enigszins "galumphy" manier waarop Stadler liep. We kozen echter voor een foto van later in zijn carrière; uit een tijd dat hij de borstelige snor had gedumpt voor een meer getrimde sik.

Maar met een goede reden! Die lookalike op de foto met hem is zoon Kevin Stadler. Ze lijken op elkaar: dezelfde bouw, hetzelfde (nu) gezichtshaar, dezelfde manier van lopen. Het is alsof Kevin Craig's Mini-Me is.

Dus met Craig als de Walrus, hoe moet je zoon Kevin noemen? De Smallrus! Perfect. Vader en zoon, Walrus en Smallrus.