De strijd om Black Lives is een wereldwijde strijd; het is een strijd voor al onze menselijkheid.
Op woensdag 3 juni 2020 ging ik naar een Black Lives Matter-protest in Londen. Als zwarte vrouw die in het VK woont, waren de dagen en gebeurtenissen voorafgaand aan het protest op zijn zachtst gezegd emotioneel geweest, waardoor ik niets minder dan verscheurd was.
Toen Ahmaud Arbery werd vermoord, dacht ik dat het niet erger kon. Toen kreeg ik het nieuws over Breonna Taylor. Toen dit werd gevolgd door het gruwelijke incident in het park met vogelaar Christian Cooper, kwamen de spanningen in mezelf, maar ook in de Afrikaanse diaspora over de hele wereld, naar boven. Tegen de tijd dat de video van George Floyd viraal ging, explodeerde mijn wereld en de wereld zoals we die kennen in een oogwenk.
Begrijp me nu niet verkeerd, ik ben me er volledig van bewust dat deze incidenten niet de eerste in hun soort waren. Ik ben opgegroeid met de moorden op zwarte mensen door zowel politiegeweld als racisme in het algemeen, het geweld dat in al zijn vormen tegen ons wordt gepleegd.
Met de opkomst van sociale media hebben deze gruweldaden hun weg gevonden naar onze huizen en het bewustzijn van de wereld. En toch was er niet veel veranderd. Maar deze keer was er iets anders, en ik voelde het - we voelden het. We voelden het helemaal hier in Londen.
Ik weet dat ik namens velen spreek dat elke keer dat we een van deze video's zien, we keer op keer opnieuw getraumatiseerd zijn. De persoon op het scherm lijkt op onze broers, onze vaders, onze zussen en onze zonen. Ze lijken op ons. En elke keer dat we getuige zijn van weer een moord op een zwart lichaam, worden we getriggerd - ongeacht nationaliteit. We worden herinnerd aan het racisme dat we in ons leven hebben meegemaakt.
Ik ben opgegroeid in een overwegend blanke omgeving en heb een catalogus van openlijke en heimelijke racistische incidenten. Ik draag elke dag een lijst met micro-agressies en minachtende opmerkingen bij me.
Nog maar een paar maanden geleden, bij het verlaten van een concert in een hip deel van de stad, omringde een groep dronken blanke mannen mijn vriend en mij en scandeerden racistische opmerkingen. Dan was er de tijd dat mijn vriend en ik in mijn geparkeerde auto zaten om afhaalmaaltijden te eten na een lange dag op het werk. Drie speciale politieauto's omsingelden ons, gevolgd door gewapende officieren (de politie in het VK heeft geen wapens, dus je kunt je de schok en angst voorstellen). Ze klopten op de autodeuren, schreeuwden tegen ons en eisten dat we met onze handen boven ons hoofd uitstapten. Blijkbaar voldoen we aan de beschrijving. Ik zou door kunnen gaan.
Ondanks de zeer voor de hand liggende geschiedenis van kolonisatie en slavernij in het VK, lijkt het erop dat niet veel mensen het weten (of kies ervoor om niet te weten) hoe wijdverbreid racisme nog steeds is in dit land - zowel interpersoonlijk als systemisch peil.
Van de Windrush-schandaal, tot onevenredige opsluitingspercentages van jonge zwarte mannen, om statistieken over huisvesting, armoede en onderwijs te wissen, worden zwarte mensen in het VK op elke hoek geconfronteerd met systemisch racisme.
En het zijn ook niet alleen de VS of het VK. Veel landen in het Westen hebben een donkere geschiedenis van racisme en kolonisatie. Je kunt het zwarte mensen vragen in Frankrijk, Duitsland, Spanje en Italië, helemaal tot aan Australië en Canada. Ze zullen je allemaal hetzelfde vertellen: racisme is springlevend in die landen en daarbuiten, en onze mensen moeten ermee leven en er elke dag tegen vechten.
Het is dan ook geen verrassing dat, net als ik, velen over de hele wereld marcheren. We marcheren in Londen, terwijl anderen marcheren in Parijs, Rome, Seoul en Toronto (om er maar een paar te noemen). Natuurlijk marcheren we in solidariteit met George Floyd, Breonna Taylor, Ahmaud Arbery en alle anderen die het slachtoffer zijn geworden en nog steeds worden van het racisme in de VS. Maar we marcheren ook voor onszelf. We marcheren voor de toekomst van onze kinderen.
In het VK marcheren we voor Buik Mujinga, die werd bespuugd door een man met COVID-19 en stierf later aan het incident. Haar aanvaller is nog steeds vrij en haar werkgever moet nog verantwoordelijk worden gehouden voor het laten werken van haar zonder geschikte PBM, wetende dat ze onderliggende gezondheidsproblemen had. We marcheren voor het onevenredige aantal jonge zwarte mannen die sinds 1990 in politiehechtenis zijn overleden. En we marcheren voor Zwarte schoolkinderen die onevenredig worden weggestuurd, het mislopen van onderwijs, en dus een kans voor hun toekomst.
Zwarte gemeenschappen over de hele wereld marcheren voor elke keer dat we onszelf, onze woede, onze pijn en frustratie hebben moeten onderdrukken over de micro-agressies waarmee we dagelijks worden geconfronteerd. Het collectieve trauma van zwarte mensen in de diaspora is in deze tijd reëel en voelbaar. Hoewel marcheren en protesteren op sociale media geweldig is, is het slechts het begin van een lange, moeizame weg die voor ons ligt.
We hebben bondgenoten nodig op deze reis, maar een bondgenoot zijn kan ongemakkelijk zijn, en ik maak me zorgen dat wanneer de hype voorbij is en de dingen 'weer normaal worden', we weer alleen zullen zijn in onze strijd.
Ik zou fout kunnen zijn. Ik hoop dat ik het mis heb. Maar de geschiedenis maakt me ongerust. Hier in het VK organiseren we, vinden we manieren om de vaart erin te houden, houden we organisaties verantwoordelijk en creëren we veilige en helende ruimtes voor onze zwarte gemeenschappen.
Dit weekend gaan we weer op pad. En het weekend erna. Misschien niet fysiek en met z'n allen, maar in onze invloedssferen. De vraag is of je nu in de VS, in het VK of elders in de wereld bent, ga je met ons mee?
Als u in het VK woont, zijn hier 4 manieren waarop u betrokken kunt raken bij BLM. En als u ergens anders woont, moedig ik u aan om naar de antiracismeorganisaties van uw land of stad te kijken.
Steun Black Lives Matter UK
Volgen @ldnblm voor protestdata, instructies over de veiligheid van protesten en tips om BLM te steunen als je niet persoonlijk aanwezig kunt zijn bij bijeenkomsten
Vraag gerechtigheid voor Buik Mujinga door de petitie te ondertekenen. We willen dat haar zaak heropend wordt en dat degenen die verantwoordelijk zijn voor haar dood verantwoordelijk worden gehouden
Winkelen bij Black-Owned Businesses. Beginnen met Shoppe Zwart, een wereldwijd platform met zwarte bedrijven in de diaspora
