Worden mijn gedoneerde kleding echt gerecycled?
Elk jaar komen er nieuwe en meer gruwelijke statistieken naar buiten over hoeveel textielafval er wordt geproduceerd. Dit omvat autobekleding, huishoudelijke artikelen en natuurlijk kleding. Met snelle mode blijft zijn lelijke kop opsteken, tweedehandswinkels worden overspoeld en kleding die met de beste bedoelingen wordt geschonken, belandt vaak op stortplaatsen.
Volgens Het Agentschap voor Milieubescherming, werd in 2017 16,9 miljoen ton textiel geproduceerd, waarvan naar schatting slechts 13,6 procent is gerecycled. Stortplaatsen ontvangen jaarlijks meer dan 10 miljoen ton textielafval omdat er niet genoeg vraag is naar het eindeloze aanbod van gedoneerde kleding. Dit heeft tot gevolg dat bergen gebruikte artikelen over de hele wereld worden gedumpt en dat gebruikte artikelen door verkopers worden verkocht, wat de bedrijven van lokale ontwerpers en makers belemmert.
Simpel gezegd, we hebben een textielafvalprobleem en mode zal nooit een duurzame industrie zijn als we het niet oplossen. Is textielrecycling misschien de oplossing die we zoeken?
Textielcollectie: post- vs. Pre-consumer textielrecycling
De eerste stap in elk textielrecyclingproces is inzameling. Materialen worden op verschillende manieren gesorteerd en gerecycled, afhankelijk van of ze post- of pre-consumer zijn.
Post-consumer-textiel is die geschonken door individuen (d.w.z. tweedehands kleding). De meeste kleding na consumptie wordt ingezameld via openbare donatiebakken, kledinginzamelingen of programma's van onafhankelijke bedrijven. Deze bakken van bedrijven als Recycling van groene bomen en VSopnieuw, evenals van verschillende secundaire materialen en gerecycled textiel (SLIM) leden, zijn strategisch geplaatst in bevolkte gebieden voor publieke donaties. Andere bedrijven gebruiken donatieboxen of postdiensten zodat individuele consumenten hun gebruikte kleding naar verwerkingsfaciliteiten kunnen sturen.
Maar bedrijven houden van Herverteld Recycling werk samen met recyclingpartners om ervoor te zorgen dat gedoneerde artikelen nooit op de vuilstort terechtkomen. "[We werken met] een gevestigde partner in de industrie [met] generaties ervaring...", zegt Amelia Trumble, mede-oprichter van de onlangs gelanceerde recyclingservice. "Contractueel hebben we hen gevraagd ervoor te zorgen dat er nooit iets van onze tassen naar de vuilstort gaat."
En een handvol andere merken gebruik ook terugnameprogramma's om de kleding van klanten te upcyclen, recyclen of door te verkopen, zoals: Eileen Fisher, De noordkant, en Patagonië. Elk van deze inspanningen is spannend, maar minimaal in vergelijking met het grotere probleem, waaronder campagnes die beweren textielrecycling na consumptie op grote schaal aan te pakken, terwijl de merken dat in werkelijkheid zijn groenwassen.
De wijdverbreide kledingcollectie van H&M, gaat bijvoorbeeld niet in op de overproductie van het bedrijf en biedt geen plan voor het hergebruik van de overweldigende hoeveelheden textiel die ze tijdens de inzameling ontvangen. Bovendien hebben veel recyclingprogramma's en winkelinname kwaliteitsrichtlijnen voor donaties, sommige met uitzondering van artikelen met vlekken of scheuren. En bijna alle textielrecyclingprogramma's weigeren natte kledingstukken vanwege de onvermijdelijke vorming van schimmel. Als een kledingstuk nat wordt tijdens het verzend- of sorteerproces, gaat het naar de stortplaats.
Sommige bedrijven hebben besloten om helemaal niet door bevlekte T-shirts te bladeren en zich in plaats daarvan te concentreren op pre-consumer textielrecycling. Pre-consumer collectie omvat alles, van restjes textiel van kledingfabrikanten tot post-industriële restanten van textiel van entiteiten zoals hotels en zorginstellingen. Bedrijven zoals ik: CO, De Vernieuwingsworkshop, en Evrnu® partner met merken om circulaire oplossingen te creëren voor onverkochte voorraad en ongebruikt textiel. Voor The Renewal Workshop betekent dit het innemen van overstock van merkpartners en het upcyclen of repareren van stukken voor hun online winkel, terwijl Evrnu® zich richt op het ontwikkelen van technologieën om nieuwe vezels te maken van oude kledingstukken, en ik: CO is ergens in tussen.
Textiel sorteren op vezel: natuurlijk vs. Synthetische stof
Na inzameling en sortering wordt textiel over het algemeen "gesorteerd" om te bepalen wat kan worden doorverkocht en wat moet worden gerecycled. De kledingstukken die niet kunnen worden doorverkocht, worden gesorteerd op kleur en materiaal. Bij natuurlijke materialen wordt het kledingstuk vervolgens machinaal tot vezels versnipperd; deze vezels worden vervolgens gereinigd en opnieuw uitgelijnd in een 'kaardproces' voordat ze opnieuw tot garen worden gesponnen.
Afhankelijk van het beoogde doel worden verschillende soorten garens gemengd om een sterkere vezel te creëren voor hergebruik. Toch worden de meeste natuurlijke vezels niet opnieuw tot garen gesponnen, maar in plaats daarvan verwerkt tot vulling voor meubels, isolatie voor gebouwen of poetslappen.
Technisch gezien kunnen alle stoffen worden gerecycled, dus waarom zijn? slechts 0,1 procent van het textiel veranderde in nieuwe kleding? Afgezien van consumentenfouten, zijn natuurlijke vezels helaas veel moeilijker te recyclen dan synthetische.
Dr. Ernel Simpson, Vice-President Onderzoek en Ontwikkeling bij TerraCycle, legt uit hoe de meeste recycling wordt gedaan met behulp van thermomechanische verwerking. De hitte verbrandt de meeste natuurlijke vezels, maar "aan de andere kant, als je polyester hebt, kun je het polyester versnipperen" stof of kledingstuk en haal het door een extruder omdat het een plastic is en het zal smelten zoals elk ander plastic”, zegt Simpson. De extruder - de machine die de thermomechanische bewerking uitvoert - kan vervolgens "nieuwe korrels maken van het afgebroken synthetische materiaal".
Dit is een veel eenvoudiger proces dan bij natuurlijke vezels. Dit wil niet zeggen dat natuurlijke vezels slecht zijn (verre van dat), maar we hebben gewoon niet de systemen om ze op dit moment op grote schaal te recyclen. Nog moeilijker? Gecombineerde vezels, hoewel oplosmiddelen en oplossingen polyester of katoen uit een gemengde stof kunnen halen.
De toekomst van textielrecycling
Textiel recycling, circulariteiten hergebruik van kleding - er valt veel te bespreken. Maar we hebben heel weinig informatie over hoe deze ideeën zullen schalen. Organisaties zoals de Stichting Ellen MacArthur hebben grote ideeën en plannen voor het creëren van een nieuwe textieleconomie op basis van de principes van een circulaire economie, maar we moeten nog echte impact zien in de mode-industrie. Er lijkt een discrepantie te bestaan tussen toegankelijke donatie en de mate van recycling in nieuwe, draagbare items.
Maatschappelijke of wetenschappelijke organisaties en bedrijven zijn vastbesloten om het inzamelen van kleding gemakkelijk te maken, terwijl het percentage kleding dat wordt omgezet in nieuwe items klein blijft. Veel kleding wordt voorlopig van de vuilstort afgevoerd, maar wat is er nodig om deze wijdverbreide, duurzame verandering teweeg te brengen? We zullen moeten zien.
In de tussentijd is het beste wat we voor de planeet kunnen doen, bewuster om te gaan met textieldonaties, en niet zo snel aan te nemen dat onze donaties zullen worden gerecycled. In plaats daarvan kunnen we manieren vinden om kleding en textiel in ons huis opnieuw te gebruiken en opnieuw te gebruiken om ervoor te zorgen dat ze niet op de vuilnisbelt terechtkomen.
