Maatschappelijk goede organisaties vanuit het perspectief van een advocaat
Navigeren door de verschillende zakelijke entiteiten die beschikbaar zijn voor sociale ondernemers kan moeilijk zijn en als je je ooit hebt afgevraagd - wat is dan eigenlijk een gecertificeerde B Corporation?! - je bent zeker niet de enige. We vroegen twee vrienden, die toevallig juristen zijn, om een paar van de opkomende hybride organisaties voor sociaal goed op te splitsen voor zowel ondernemers als consumenten.
Hybride organisaties begrijpen
Ondernemers hoeven zich niet langer gedwongen te voelen om een for-profit of non-profit model na te streven, ze kunnen nu gebruik maken van opkomende hybride bedrijfsentiteiten. Winst maken en bijdragen aan het welzijn van de samenleving zijn immers niet altijd op elkaar afgestemd. De gouden regel voor een bedrijf vereist dat degenen die het runnen hun besluitvorming baseren op alles wat de winst zal maximaliseren. Deze winstbejagende "plicht" staat zo centraal in de bedrijfsidentiteit dat degenen die beslissingen nemen die uiteindelijk de winst schaden, verantwoordelijk kunnen worden gehouden.
Dit zijn de hybride bedrijfsentiteiten die werken om deze kloof te overbruggen:
1. Naamloze vennootschap met lage winst (L3C)
In 2005 ontwikkelde Robert Lang de low-profit aansprakelijkheidsvennootschap (de "L3C"), een hybride bedrijfsentiteit waarmee bedrijven: om ‘goed te doen’ en ook om ‘goed te doen’. Een L3C kan winstgerichte doelstellingen nastreven, zolang deze ondergeschikt zijn aan zijn sociale doelen.
Lang creëerde de L3C als een win-winsituatie voor particuliere stichtingen en organisaties met winstoogmerk. Om de belastingvrije status te behouden, moeten particuliere stichtingen 'gekwalificeerde uitkeringen' doen, maar investeringen met een hoog risico vermijden. Een "programmagerelateerde investering" (PRI) is een manier waarop stichtingen deze middenweg kunnen raken. Een PRI is een investering voor een puur liefdadig, niet-politiek doel, dat ook geldt als een "gekwalificeerde distributie", maar geen investering met een hoog risico. Dit is waar L3C's in het spel komen. Stichtingen en andere belastingvrije organisaties kunnen met meer vertrouwen in een L3C investeren, omdat het waarschijnlijker is dat de IRS deze uitkeringen als niet-belastbare PRI's zal beschouwen.
Negen staten erkennen de L3C-bedrijfsentiteit: Vermont, Utah, Louisiana, Michigan, Illinois, Maine, Wyoming, North Carolina en Rhode Island. Hoewel Californië nooit aan boord is gekomen met de L3C's, erkent het wel andere vergelijkbare hybride vormen, zoals uitkeringsinstellingen en maatschappelijke organisaties.
2. Benefit Corporation en Social Purpose Corporation (SPC)
Een uitkeringsinstelling en een onderneming met een sociaal doel zijn twee soorten hybride bedrijfsentiteiten omdat ze een bedrijf in staat stellen zowel een winst- als een sociaal doel na te streven. We hebben een heel artikel gewijd aan het voordeel van bedrijven dat u kunt lezen hier.
De SPC is ontstaan vanwege de waargenomen nadelen van de vereisten van uitkeringsinstanties, die voornamelijk onderworpen zijn aan een onafhankelijke norm van derden. Bovendien biedt de SPC meer flexibiliteit bij het balanceren van winstgevendheid en het nastreven van een maatschappelijk doel.
Enkele belangrijke verschillen tussen de twee entiteiten om op te merken:
Algemeen voordeel: een uitkeringsinstelling moet een "algemeen" openbaar voordeel nastreven, wat een voordeel is dat een aanzienlijke en positieve impact heeft op de maatschappij of het milieu, zoals bepaald door een onafhankelijke derde partij standaard. Een bedrijf met een sociaal doel moet daarentegen een 'speciaal doel' nastreven, wat betekent dat elke activiteit met een algemeen doel die een non-profitorganisatie streeft of enig doel na dat een positief effect heeft op zijn werknemers, leveranciers, klanten en schuldeisers, de gemeenschap, de samenleving of de omgeving.
Jaarverslagen voor aandeelhouders: Benefit-corporaties en SPC's moeten een jaarverslag opstellen over hoe effectief was in het bereiken van zijn doel, maar de standaard die werd gebruikt om succes voor beide entiteiten te meten verschilt. Een onafhankelijke standaard van een derde partij meet het succes van een uitkeringsinstelling, terwijl een SPC zijn eigen beoordeling intern kan uitvoeren.
Fiduciaire plichten: SPC-directeuren (en traditionele bedrijfsdirecteuren) zijn speciale plichten verschuldigd aan een bedrijf, ook wel fiduciaire plichten genoemd. Als zodanig kunnen bedrijfsaandeelhouders bestuurders aanklagen wegens schending van fiduciaire plichten als bestuurders in strijd handelen met het maximaliseren van de winst voor aandeelhouders.
Bedrijfsleiders van voordelen zijn ook fiduciaire taken verschuldigd, maar dergelijke taken zijn ook onderworpen aan het algemeen nut van de onderneming. Dit betekent dat een aandeelhouder van een uitkeringsbedrijf er niet zeker van kan zijn dat een bestuurder zijn fiduciaire plicht heeft geschonden als: de bestuurder handelde in de richting van het nastreven van het algemeen belang van de onderneming ten koste van de aandeelhouder winst.
3. Gecertificeerde B Corporation
Hoewel ze qua naam vergelijkbaar zijn, zijn een "benefit corporation" en een "Certified B Corporation" volledig afzonderlijke concepten die worden aangevoerd door de non-profitorganisatie B Lab. Dit laatste certificeringsinitiatief biedt elk bedrijf (ongeacht de bedrijfsstructuur, staat of land van oprichting) een hulpmiddel om zichzelf te profileren als een maatschappelijk verantwoorde onderneming. Een "Certified B Corporation" moet dus voldoen aan strenge normen op het gebied van sociale en milieuprestaties, aansprakelijkheid en transparantie. Lees meer over gecertificeerde B Corporations hier.
Maatschappelijk welzijn vermengd met commerciële ondernemingen zijn geëxplodeerd in nieuwe vormen van zakelijke entiteiten die zowel sociale als financiële doelen nastreven. Hybride organisaties zijn relatief nieuw in Californië, dus houd ons in de gaten voor de interessante ontwikkelingen die zeker gaan komen.
